خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ این روزها مجتبی عابدینی کاپیتان شمشیربازی سابر روی جدیدی از زندگی را تجربه میکند. هر چند کسلکننده است؛ روزهای بدون تمرین جدی و مسابقه. ولی از طرفی هم خوشحال است بدون استرس سر میکند. روزهای کرونایی برای عابدینی حکم روزهای خیلی دور و خیلی نزدیک به شمشیربازی را دارد.
۴ ماه سر کردن با کرونا چطور گذشت؟
من به زندگیام میرسم. زندگی بدون ورزش، هم سخت است و هم راحت و خوب.
چطور؟
مسئله این است که مملکت هر روز با چالش رو به رو است که اگر بایستی متوجه میشوی چقدر عقب میمانی. دلار یک شبه ۱۹ هزار تومان میشود و اجاره خانه ۲۰ میلیونی میشود ۳۰ میلیون. کلاً هر روز ما با چالش سر میشود.
این روزها، اما بدون ورزش راحتی؟
راحتم، چون استرس ورزش را ندارم. شمشیربازی در خون من است و حتی همین چند ماه هم گهگاه شمشیربازی کار میکنم، اما این روزها راحت هستم، اما به این فکر میکنم که چقدر موقع مسابقات استرس دارم و به مغزم فشار میآوردم. من این مدت همه فیلمهای مسابقههایم از سال ۲۰۱۱ تا به حال را نگاه کردهام. حالا میفهمم که چقدر در مسابقه هایم داد میزدم و آن فریادها برای چه بود. من برای نیمهنهایی قهرمانی جهان وقتی داور در زمان یک دقیقه بررسی که مانیتور را نگاه میکرد مدام روی پیست راه میرفتم و فکر میکردم نتیجه بررسی چه میشود؟ اگر او امتیاز ضربه را به حریفم میداد نتیجه ۱۴-۱۳ میشد و کار من سخت، اما وقتی امتیاز را به من داد از فشاری که تحمل کردم روی زمین نشستم و داد میزدم. عکس این صحنه هم بیرون آمد. حالا که یادم میآید، آن شب آنقدر داده زده بودم که بعد از مسابقه موقع صحبت با پیمان فخری داد میزدم. چون صدایم درنمیآمد.
الان سختیها یادت مانده؟
نه خب. مرور پیروزیها هم لذت دارد. من آن شب بازیکن بزرگی را شکست دادم، اما استرس مسابقه خیلی زیاد است. استرس مسابقه یک طرف و استرس تمرین هم یک طرف. حتی سفر با هواپیما و استرس حوادثی که برایمان پیش میآید. حالا به خاطر دوری از این شرایط راحتم.
با این حساب از تمرین دور ماندهای یا نه؟
من کم و بیش تمرین میکنم. البته ۱۰ روزی است که از شمال به تهران برگشتهام و در خانه وزنه میزنم و تمرین شمشیربازی میکنم.
کنترل تمرین شما به صورت مجازی چقدر به پیشرفت شما کمک میکند؟
شک نکنید به ما کمک میکند. با این روش بچهها فرصت دارند تا روی رفع ضعفهایشان کار کنند. روش کنترل از راه دور کمک بزرگی به ما میکند. ما از تمرینات دور بودیم، اما خیلی نه. در واقع حکایت این روزهای ما از تمرین جدی شمشیربازی، حکایت خیلی دور، خیلی نزدیک است.
خیلی از ورزشکاران از این شرایط خسته شدهاند، شما چطور؟
شرایط خیلی خستهکننده شده است، اما نه فقط برای ما که برای همه ورزشکاران دنیاست. البته رقبای ما حتی حالا هم تمرین و اردوی جدی داشته باشند رو نمیکنند، اما تا آن جایی که میدانم آنها هم اینطور نیست که در سالن تمرین کنند. شرایط سخت برای همه است.
این روزها تکواندوکاران و بوکسورها بابت نداشتن حقوق مشکل دارند، شما چطور؟
ورزشکاران شغل حرفهشان ورزش است و اگر حمایت نشوند به طور حتم دلسرد میشوند، آن هم حالا که خبری از تمرین، اردو و مسابقه نیست. در این روزهای سخت که ورزشکاران هم راهی برای امرار معاش ندارند و به هر حال بعضیها متأهل هستند و البته مجردها هم باید زندگی کنند باید مسئولان بیشتر به فکر ورزشکاران باشند. خدا را شکر که رئیس فدراسیون ما را حمایت میکند.