خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ یکی از نقاط مبهم فوتبال ایران که این روزها دستمایه اعتراض های غریبانه ای شده، ماجرای بازگشت علی کفاشیان به فدراسیون است.
برخی پیشکسوتان که تعدادشان روز به روز در حال افزایش است، چنان علیه کفاشیان موضع گرفته اند که گویی در سال های گذشته، فدراسیون فوتبال در اختیار نیروهای فوتبالی و مدیران خبره کشور بوده است!

واقعا دعوا بر سر چیست؟ این که کفاشیان به فدراسیون فوتبال نیاید؟
با تمام احترامی که برای مهدی تاج قائلیم، مگر پس از کفاشیان چه کسی رئیس فدراسیون فوتبال شد؟ حیدر بهاروند سرپرست کنونی فدراسیون که می گویند مردی محترم و زحمتکش است چه تفاوتی با دو گزینه قبلی دارد؟
سال هاست اداره فوتبال کشور به دست افرادی افتاده که چهره های فوتبالی شاخص نیستند و خودشان هم ادعایی در این زمینه ندارند. از زمانی که کار فدراسیون فوتبال به پروسه انتخابات کشید، دست هر چه انتصابات سابق بود از پشت بسته شد؛ تا جایی که این اساسنامه پر ایراد که هر بار فیفا، برای فضاحت های موجود در آن اشکال ترشی می کند برای ما تبدیل به یک دردسر بزرگ شده است.
پیشکسوتان فوتبال ما طوری داستان بازگشت کفاشیان به فدراسیون را تحلیل می کنند که گویی اگر جلوی کفاشیان از سوی هر نیرویی گرفته شود، مثلا علی دایی رئیس فدراسیون فوتبال می شود!
شما واقعا چه فکری می کنید؟ آیا تصور می کنید کفاشیان نیاید، دستگاه ورزش کشور سراغ مهدی مهدوی کیا می رود یا محمد دادکان شانس دوباره ای برای ریاست پیدا می کند؟
اگر بحث یا دعوای شخصی با کفاشیان دارید، این خود حدیث مفصل دیگری است در غیر این صورت، زیاد غصه این فدراسیون و رئیس روسای آینده اش را نخورید. این سالها با کفاشیان و تاج در فوتبال گذشت، سال های بعد هم باد به هر وری بوزد باید خوش بود!
شما فقط دارید بیش از اندازه حرص و جوش می خورید؛ چرا که در نهیات خنده و قهقه اش نصیب آنهایی می شود که از راه دور برایتان دست تکان می دهند و متوجه این حرف های بی سر و ته نمی شوند. تازه ما با همین مدیران به کارلوس کی روش رسیدیم و 8 سالی در عرصه فوتبال ملی نفس راحتی کشیدیم. باقی بقای شما!