خبرورزشی/ مهدی شیروانی؛ گفتگو با ملی پوش ۶۵ کیلوی کشتی آزاد ایران در بازیهای المپیک ۲۰۱۶ ریو و قهرمانی جهان ۲۰۱۷ پاریس، حال و هوای خاصی دارد. مردی که بهرغم همه تلاشهایش از رسیدن به مدال المپیک و جهان ناکام شد. هرچند مدالهای طلا و برنز قهرمانی آسیا و طلای بازیهای کشورهایاسلامی را در کارنامه دارد و با ۳۱ سال سن برای رسیدن به تیم ملی بسیار امیدوار است. میثم نصیری در پاسخ به سوالات خبرورزشی گفت:
* در ایام کرونا به صورت دستوپا شکسته و نصف و نیمه تمرین میکنیم. البته جای نگرانی نیست، چون بقیه مدعیان در سایر استانها و حتی کشورهای دیگر هم مثل ما شرایط مشابهی دارند و هیچکس نمیتواند تمرینات کامل، مورد دلخواه خودش یا مربیانش را انجام بدهد. خدا را شکر طی این مدت توانستهام امادگی نسبی خودم را حفظ کنم و مشکلی هم از نظر مصدومیت یا آسیب دیدگی ندارم.
* شرایط، امکانات، تجهیزات و حتی نفراتِ کشتی در استانهایی مثل زنجان یا بیشتر استانهای کشور مثل مازندران و تهران نیست. بهغیر از همه کمبودها و مشکلات، حتی حریف تمرینی هم نداریم. مثلا خودم برای تمرین باید به ۱۰۰ نفر زنگ بزنم تا بتوانم یکجلسه تمرین کشتی انجام بدهم. یک عده ناز میکنند، گروهی انگیزه ندارند و من مجبورم با حریف ۹۵ کیلویی تمرین کنم. قطعا همین کارها موجب مصدومیت یا فشار بیشاز حد در تمرینات میشود.
* چرخه انتخابی خیلی عالی است. حالا همه کشتی گیران میدانند که کی و کجا باید آماده باشند. چه زمانی باید در کدام مسابقه کشتی بگیرند و با کسب امتیازات لازم خودشان را به تیم ملی برسانند و دیگر قرار نیست کسی که در انتخابی اول میشود را به بهانههای مختلف خط بزنند و حذف کنند و دیگری را به جای او به تیم ملی ببرند.
* قبلا اکثر بچههای فامیل، دوستان و آشنایان ما همه به کشتی میآمدند و خانوادهها بجههایشان را میفرستادند کشتی بگیرند. اما الان شرایط بهگونهای شده که مرا مثال میزنند و میگویند هرچقدر تلاش کنی و پیشرفت کنی، آخرش میشوی یک نفر مثل میثم نصیری که هیچ کار و شغلی ندارد!
* از سال ۲۰۱۲ به ما قول و وعده شغل و استخدام دادهاند ولی متاسفانه هنوز این وعده محقق نشده است. استاندار و معاونینشان، مدیرکل ورزش استان و خلاصه خیلی از مسئولان استان هم برای برطرف کردن موانع استخدام من تلاش کردهاند ولی هنوز نتوانستم استخدام شوم.
* در ایام کرونا به صورت دستوپا شکسته و نصف و نیمه تمرین میکنیم. البته جای نگرانی نیست، چون بقیه مدعیان در سایر استانها و حتی کشورهای دیگر هم مثل ما شرایط مشابهی دارند و هیچکس نمیتواند تمرینات کامل، مورد دلخواه خودش یا مربیانش را انجام بدهد. خدا را شکر طی این مدت توانستهام امادگی نسبی خودم را حفظ کنم و مشکلی هم از نظر مصدومیت یا آسیب دیدگی ندارم.
* شرایط، امکانات، تجهیزات و حتی نفراتِ کشتی در استانهایی مثل زنجان یا بیشتر استانهای کشور مثل مازندران و تهران نیست. بهغیر از همه کمبودها و مشکلات، حتی حریف تمرینی هم نداریم. مثلا خودم برای تمرین باید به ۱۰۰ نفر زنگ بزنم تا بتوانم یکجلسه تمرین کشتی انجام بدهم. یک عده ناز میکنند، گروهی انگیزه ندارند و من مجبورم با حریف ۹۵ کیلویی تمرین کنم. قطعا همین کارها موجب مصدومیت یا فشار بیشاز حد در تمرینات میشود.
* چرخه انتخابی خیلی عالی است. حالا همه کشتی گیران میدانند که کی و کجا باید آماده باشند. چه زمانی باید در کدام مسابقه کشتی بگیرند و با کسب امتیازات لازم خودشان را به تیم ملی برسانند و دیگر قرار نیست کسی که در انتخابی اول میشود را به بهانههای مختلف خط بزنند و حذف کنند و دیگری را به جای او به تیم ملی ببرند.
* قبلا اکثر بچههای فامیل، دوستان و آشنایان ما همه به کشتی میآمدند و خانوادهها بجههایشان را میفرستادند کشتی بگیرند. اما الان شرایط بهگونهای شده که مرا مثال میزنند و میگویند هرچقدر تلاش کنی و پیشرفت کنی، آخرش میشوی یک نفر مثل میثم نصیری که هیچ کار و شغلی ندارد!
* از سال ۲۰۱۲ به ما قول و وعده شغل و استخدام دادهاند ولی متاسفانه هنوز این وعده محقق نشده است. استاندار و معاونینشان، مدیرکل ورزش استان و خلاصه خیلی از مسئولان استان هم برای برطرف کردن موانع استخدام من تلاش کردهاند ولی هنوز نتوانستم استخدام شوم.
* نمیدانم همه جا اینجوری است یا فقط استان ما اینجوری است یا شانس من اینجوری است که هنوز موانع استخدامم برطرف نشده و بهرغم پیگیریهای متعدد مسئولان مختلف، هنوز طلسم استخدام من نشکسته است! نمیدانم چه حکایتی است بعضیها ۱۶ – ۱۵ تا شغل و مسئولیت دارند ولی به قول قدیمیها، همین که به ما رسید، آسمان تپید!
* هماهنگیهای لازم برای استخدام من در آتشنشانی فراهم شد، مدارک هم دادم، اما هنوز چشمانتظار تصمیم مسئولان هستم. حتی دستور مستقیم استاندار هم نتوانست مشکل را حل کند. حالا نامه زدهاند به وزارت کشور و منتظر هستیم با جواب مثبت وزارت کشور، انشاءالله این مشکل برطرف شود.
* بدون شک اگر من و امثال من جایی استخدام شویم و دغدغه تامین درآمد زندگی نداشته باشیم، هم خودمان بهتر تمرین میکنیم و سایر جوانان استان هم برای حضور و فعالیت در کشتی، انگیزه و علاقه پیدا میکنند و خانوادهها هم کمتر مانع حضور فرزندانشان در کشتی میشوند. امیدوارم مسئولان بهگونهای تصمیمگیری و اقدام کنند که حداقل قهرمانان دغدغه مالی نداشته باشند.
* استانهایی مثل زنجان مگر چند نفر قهرمان و مدالآور بینالمللی و مسابقات برونمرزی دارند؟! ما مثل مازندران و تهران نیستیم که در هر ردهسنی چندین قهرمان المپیک، جهان، آسیا و. داشته باشیم. با رسیدگی به همین تعداد کم قهرمانان، میتوان برای کسب افتخار و مدال، انگیزه نوجوانان و جوانان را بالا برد.
* یکی از آشنایان شرکت خصوصی دارد، لطف کردند و مدتی است در شرکت ایشان روزمان را شب میکنیم تا حداقل درآمدی اندک و حلال سر سفره ببریم.
* بدونشک راهاندازی لیگ بهترین اقدامی است که به قشر زحمتکش و مظلوم کشتیگیر و مربی، میتواند کمک کند. شاید یک کشتیگیر که مدال جهانی یا المپیک میگیرد، با بعضی جوایز یا پاداشها بتواند زندگی و خانوادهاش را تامین کند ولی کشتیگیری که به تیمملی رسیده، در المپیک و قهرمانیجهان هم کشتی گرفته و بهرغم همه زحمات و تلاشهایی که داشته، دستش از کسب مدال کوتاه مانده، یا کشتیگیرانی که در طول سال، کنار ملیپوشان و نفر اول تیمملی زحمت کشیدهاند ولی مدال نگرفتهاند، هیچ منبع درآمدی ندارند و فقط چشم امیدشان به همین مسابقات لیگ است.
* فدراسیون و سازمانلیگ برای راهاندازی مسابقات امسال که شرایط بسیار متفاوتی با سالهای گذشته دارد، زحمت کشیده و تلاش میکنند. امیدوارم هرچه زودتر شر این کرونا از سر دنیا کم شود تا برای شروع لیگ کشتی مشکلی نداشته باشیم.
* برگزاری مسابقات لیگ هرچه بهتر و با حضور تیمهای توانمند و متمول برگزار شود، هم کشتی گیران و مربیان از نظر مالی بهتر تامین میشوند و هم انگیزه سایر جوانان برای حضور در کشتی بیشتر میشود.
* مربیان و مسئولان چند تیم بهمن لطف داشتند و برای حضورم در تیمشان پیشنهاد دادند. همه این عزیزان بزرگتر من هستند ولی، چون چند سال است برای تیم آقای انصاری کشتی میگیرم و با اخلاق و روحیات آقایان درستکار، رخشخورشید آشنا شده و باهم راحت هستیم و از قبل هم قرار گذاشتیم برای آنها کشتی بگیرم، لذا با عرض معذرت، پیشنهاد آن عزیزان و دوستان را رد کردم.
* قبلا در پایان هر سال جلساتی برای تجلیل از قهرمانان و مدالآوران ورزشی استان برگزار میشد، هدایا و جوایزی هم میدادند. اما ۴ – ۳ سال است قهرمانان را فراموش کردهاند، اواخر سال ۹۸ هم که رییس هیات ما عوض شد، کرونا هم آمد و دیگر جایی برای برگزاری تجلیل و تقدیر نمانده است.
* وقتی شنیدم آقای عسگری محمدیان رییس هیات مازندران شدند، خیلی خوشحال شدم. ایشان قهرمان المپیک و جهان هستند و حق اوست که هدایت کشتی استانش را به دست بگیرد. باتوجه به اخترامی که مردم و مسئولان استان برای ایشان و جایگاه معتبر بینالملی ایشان قائل هستند، مطمئنم برای جذب اسپانسر و حامی مالی هم مشکلی ندارند و بودجه مورد نیازشان را تامین میکنند. همیشه باید مسئولیت ریاست و هدایت فدراسیونها، هیاتهای استانی و حتی شهرستانها را به همین قهرمانان و افتخارآفرینانی که با پوست و خونشان مشکل قهرمانان را درک کردهاند، بسپارند.
* در خاتمه امیدوارم هرچه زودتر با نابودی کرونا، همه هموطنان و مردم دنیا بتوانند به زندگی عادی خودشان برگردند.