به گزارش خبرورزشی، تراکتور در آزادی برابر استقلال به تساوی بدون گل رسید. نتیجه‌ای که برای هیچ‌کدام از دو مدعی کسب سهمیه در کورس بالای جدول مطلوب نبود و هر دو ۲ امتیاز باارزش از دست دادند نه اینکه یک امتیاز گرفته باشند. در این بازی ساکت الهامی اخطار گرفت؛ سرمربی جوان تراکتور که نسلی منتظر موفقیت او نشسته‌اند. جوانانی مثل او که صاحب فرصت نشستن روی نیمکت یک تیم لیگ برتری می‌شوند نباید فقط خود را ببینند. آن‌ها در صورت موفقیت راه را برای دیگران باز می‌کنند و اگر ناکام شوند پروسه تغییر نسل روی نیمکت‌ها دوباره یک دهه عقب می‌افتد.
از این منظر با سرمربی جوان تراکتور حرف داریم. ما که حامی مربیان جوان و شخص ساکت بودیم و موفقیتش را می‌خواهیم که به نفع او و تراکتور و فوتبال آذربایجان و کشور است. ساکت ۲ بار در مقام سرمربی تراکتور به آزادی آمده و در دو بازی پخش مستقیم در پایتخت با غول‌های پرطرفدار روبه‌رو شده است. دو بار نخست- برابر پرسپولیس- همان نیمه اول کارت قرمز گرفت و تیمش راحتی بازی بعد نیز از حضور خود لب خط محروم کرد. بار دوم که این هفته برابر استقلال بود، کارت زرد گرفت و چه بسا اگر بازی بدون تماشاگر نبود او هم تحت تأثیر جو ورزشگاه آن‌قدر به جر و بحث با داور ادامه می‌داد تا دوباره اخراج شود!
سؤال؛ چرا تیم‌ها مربی دارند؟ چرا به مربیان اجازه داده می‌شود که تا لب خط بیایند و هیچ‌کس دیگر چنین اجازه‌ای ندارد؟ اگر لازم است و حضور یک مربی لب خط می‌تواند به تیمش کمک کند، پس چرا ساکت کاری می‌کند که خودش و تیمش از این فرصت و «حق» محروم شوند؟ اصلاً مگر کار مربی و بازیکن «داوری» است؟ شما هم اشتباه می‌کنید، پس سرتان به کار خودتان باشد و حتی اگر فکر می‌کنی داور عمداً به ضرر شما سوت زد، باید خویشتن‌دار باشی. شما که می‌دانی سوت داور تغییر نمی‌کند...
ساکت‌جان! دوره اثرگذاری روی مغز داور برای سوت‌های بعدی هم مثل تاکتیک «تهدید به بیرون کشیدن تیم» گذشته! تو قرار نیست مثل قدیمی‌ها کار کنی!
