به گزارش خبرورزشی، علیرضا بیرانوند، محمد نادری، محسن ربیع‌خواه، وحید امیری، کمال کامیابی‌نیا، امید عالیشاه و کریستین اوساگونا به دلایل مختلف در بازی سنگین با ماشین‌سازی در تبریز کنار پرسپولیس نبودند. به نظر شما اگر جای یحیی گل‌محمدی هر مربی دیگری بود چه رفتاری بروز می‌داد؟
حتم بدانید اول خودش را به نشست خبری پیش از بازی می‌رساند و از ۷ غایب بزرگ تیمش در آستانه این دیدار مهم حرف می‌زد. اگر هم به نشست خبری نمی‌رسید مطمئن باشید مصاحبه‌ای قبل از بازی توسط دوستان خبرنگار خودش تنظیم کرده و در رسانه‌های مختلف منتشر می‌کرد و از بابت نداشتن چند بازیکن کلیدی گلایه و شروع به بهانه گیری می‌کرد. یحیی گل‌محمدی، اما در دیدار با ماشین‌سازی تبریز شیوه دیگری اتخاذ کرد. او خوب می‌دانست در غیاب محمد نادری و محسن ربیع‌خواه مدافع چپ ندارد و تصمیم گرفت از شجاع خلیل زاده در این پست استفاده کند. او همه فشار‌های وارده به خودش و سیدجلال را هم در همین بازی باید خنثی می‌کرد و از سوی دیگر با اخراج کمال و مصدومیت ربیع‌خواه دستش در پست هافبک دفاعی هم بسته شد. با این وجود بهانه‌جویی نکرد و از سعید حسین‌پور جوان در این پست استفاده کرد، جوانی که نسبتاً هم عملکرد خوبی داشت.
یحیی گل‌محمدی روی نیمکت هم دستش خالی بود. با نفراتی همچون احسان حسینی، سینا مهدوی، مهدی عبدی، امیر روستایی، امیرحسین بیات و... به تبریز رفت و حرفی هم نزد. چرا؟ این رفتار یحیی گل‌محمدی درس بزرگی برای بسیاری از مربیان داخلی می‌تواند باشد. سرمربی پرسپولیس خوب می‌دانست پیش کشیدن اسم بازیکنان مصدوم، محروم و جا مانده در تهران می‌تواند روحیه جوانان نیمکت‌نشین را تخریب کند. بنا بر این راه دیگر را برگزید و با سکوت خودش و روحیه دادن به جوان‌تر‌ها زمینه را برای کسب ۳ امتیاز پرسپولیس فراهم کرد.
