خبرورزشی/ علی جوادی؛ گفته شده چند تیم فوتبال ایران توسط یک دلال رسانهای بسته شده و برای آنها بازیکن و مربی انتخاب میکند. این تیمها در بازیهای رودررو، نتایجی اعجابانگیز ثبت کردهاند و گوش فلک از صدای اعتراضها کر شده است.
همه حقیقت مثل روز روشن است، اما هیچکس گوشش بدهکار نیست. آنها که یک روز مدیرعامل تیم بودند و حالا در ارگانی استراتژیک مدیریت میکنند و همان دوستی سابق با دلال رسانهای موجب میشود که امروز برخلاف نظر همه مردم و کارشناسان و عاشقان به فوتبال ایران، از او حمایت کنند، باید به مردم ایران پاسخ دهند. آنها باید بگویند به چه حقی، از میز بیتالمال که نزد آنها امانت است سوءاستفاده کردهاند تا افرادی اینچنین، امکان مانور گسترده داشته باشند.
فوتبال ما متأسفانه محل تاخت و تاز افرادی شده که ذرهای به فوتبال و به ایران فکر نمیکنند و ذهن و تمرکزشان فقط متوجه سود و جیب و منافع خودشان است. اتفاقاتی که در این روزها افتاده و میافتد، بیش از هر چیز فوتبالدوستان را به داشتن فوتبال پاک و قدرتمند ناامید میکند. البته فوتبالی که عادل فردوسیپور نداشته باشد باید چنین عاقبتی هم داشته باشد. شاید این روزها، در میانه این غبار خفهکننده که هم چشم را میسوزاند و هم ریه را، خلأ عادل برای تاباندن نور به نقاط تاریک، به شدت احساس میشود. شاید اگر عادل بود، فیلم فوتبال ما پر از شخصیتهای «بد پرقدرت» نمیشد تا دلمان اینگونه برای دیدن قهرمان مثبت فیلم، غنج بزند.