خبرورزشی/ مهدی شیروانی؛ علیرضا دبیر که برای تامین بودجهفدراسیون نیز هر روز با وزارت ورزش حکایت «ارّه بده، تیشه بگیر» دارد، یکیاز دغدغههای نگران کنندهاش، همین کاسته شدن از تعداد ورزشکاران فعالِ کشتی است. نهتنها وزارتورزش و فدراسیونکشتی، بلکه علاقمندان و دوستداران این ورزش پرافتخار و مدالآور هم باید دنبال یافتن علل و عوامل این مهم باشند که چرا تعداد کشتیگیران یکمیلیون و ۷۰۰ هزارنفری زمان ریاست محمدرضا طالقانی بهآمار ۴۵ هزارنفری (این آمار را فدراسیونکشتی اعلام کرد) امروز رسیده است؟! بدون شک، انجام ورزشِ پولی، بلای جانِکشتی است. وقتی خانوادهای ازتامین و پرداخت هزینههای سنگین تحصیلات پولی درهمه مقاطع، بهداشت و سلامت پولی، مبلغ کمرشکن اجارهخانه و ... عاجز است، تامین هزینه حضور فرزندش در باشگاههایکشتی را کجای دلش بگذارد؟!
وقتی وزارت ورزش پاداشی که وعده داده و اعلام کرده را با تاخیر طولانی و بعضاً چندساله میپردازد و بهجای تحویل سکههای اعلام شده یا مبلغ معادلآنها، پولی معادل حتی یکچندم قیمتاصلی سکهها محاسبه و پرداخت میکند، سایر خانوادهها با کدام انگیزه و مشوق، فرزندانشان را به کشتی بفرستند؟! این رفتار وزارتورزش با قهرمانان، یکیاز دلایل عدماستقبال خانوادهها از کشتی نیست؟! خانوادهها چرا باید هزینه سنگین حضور فرزندانشان در باشگاههایکشتی را تقبل و تحمل کنند تا حتی اگر درآینده قهرمان و مدالآور هم شدند، بدون هیچ شغل و درآمدی فقط چشم امیدشان به درآمدی اندک از برگزار شدن مسابقات لیگ باشد (آنهم معلوم نیست برگزار بشود یا نشود) مزید براینکه بعضی تیمها نیز حق و حقوق کشتیگیران را نمیدهند و از لیگ کنار میکشند!
طی سالیانگذشته، معاونتهای همگانی ساختن یا توسعه و حرفهای نمودن، درمجموعه عریضوطویل وزارتورزشوجوانان برای برطرف ساختن مشکل کشتی، چه تدابیری اندیشیده یا چهکاری انجام دادهاند که در استانهای تهران، مازندران، کرمانشاه، همدان، خراسانرضوی، لرستان و .... دوباره شاهد حضور گسترده علاقمندان مستعد بهحضور درکشتی باشیم تا بهصورت همزمان چندین ستاره مدعی و مطرح آسیایی و جهانی داشته باشیم؟!