به گزارش خبرورزشی، سعید محمدپور قهرمان طلایی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن و دارنده نشان برنز مسابقات جهانی ۲۰۱۱ فرانسه جوان‌ترین قهرمان طلایی وزنه‌برداری ایران در تاریخ بود که اگر درگیر مصدومیت از ناحیه آرنج نمی‌شد، جزو ستاره‌های نخبه‌ای بود که سال‌ها وزنه‌برداری می‌توانست از وجودش برای کسب افتخار و مدال در رقابت‌های معتبر و شاخص بین‌المللی بهره‌مند شود اما کم‌توجهی به آسیب‌دیدگی جدی این وزنه‌بردار جوان، جراحی ناموفقی که روی آرنج او انجام شد و بی‌تفاوتی کمیته پزشکی فدراسیون و مسئولان این مجموعه به شرایط این وزنه‌بردار در دوره نقاهت، همه و همه دست به هم داد تا وزنه‌برداری ایران از داشتن یک وزنه‌بردار توانمند و ششدانگ محروم شود.
محمدپور در شرایطی که خودش خیلی خوب سرد و گرم وزنه‌برداری و فراز و فرودهای دوره قهرمانی را در مسیر المپیک و رقابت‌های جهانی چشیده است، به شرایط مبهم فعلی وزنه‌برداری، همچنین تعطیلی اردوهای آماده‌سازی و مسابقات داخلی واکنش نشان می‌دهد. او تأکید دارد که مسئولان فدراسیون و کادرفنی هر یک روزی را که بابت تأخیر در برگزاری اردوها و مسابقات داخلی از دست بدهند، برای آن‌ها مساوی است با دور شدن از مدال‌های خوش‌رنگ المپیک و ضعیف شدن در برابر قدرت و توان رقبای اسم و رسم‌دارمان در دنیای وزنه‌برداری. به این بهانه به سراغ قهرمان طلایی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن در دسته ۹۴ کیلوگرم می‌رویم و حال و هوای این روزهای وزنه‌برداری را از زبان او بشنویم.
کلاً قید وزنه‌برداری و قهرمانی را زده‌ای یا اینکه هنوز می‌توانیم به بازگشتت امیدوار باشیم؟
من خیلی وقت است قید بازگشت به قهرمانی و حضور در تیم ملی را زده‌ام. البته بعد از آن آسیب‌دیدگی وحشتناکی که از ناحیه آرنج و سپس جراحی ناموفقی که داشتم، مجبور شدم بی‌خیال وزنه‌برداری و رفتن زیر وزنه‌های سنگین شوم. چرا که رفتن زیر وزنه‌های سنگین و وارد کردن فشار بیش از حد روی آرنجم حکم به خطر افتادن سلامتی و زندگی عادی را برایم داشت. به همین دلیل تصمیم گرفتم قید ورزش به صورت حرفه‌ای را زده و فقط برای سلامتی‌ام تمرین کنم. رفقای مسئول در فدراسیون و کمیته پزشکی این مجموعه خیلی در خداحافظی اجباری‌ام با دنیای قهرمانی نقش داشتند. زیرا اگر آن‌ها مثل سهراب مرادی یا بهداد سلیمی عزیز که هر دو از رفقای خوب و درجه یک من هستند، با نگاه ویژه و مسئولانه به درد من هم رسیدگی می‌کردند، شاید الان من هم به شرایط ایده‌آل قبل برگشته بودم و برای افتخارآفرینی در المپیک توکیو مشغول آماده‌سازی بودم اما خب قسمت من این‌طور بود که در اوج جوانی با این آسیب‌دیدگی از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم. ولی خدا را شاکرم که با مدال طلای المپیک و افتخاری که برای کشورم کسب شد از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم. به هر حال امیدوارم وزنه‌برداران جوان و پشتوانه‌هایی که قرار است جای ما را در تیم ملی پر کنند، این‌قدر خوب و خوش بدرخشند که خداحافظی امثال سعید محمدپور از وزنه‌برداری ایران به چشم نیاید.
به همین دلیل نوید محمدپور برادر کوچکترت از وزنه‌برداری زده شد و کشتی گرفتن را انتخاب کرد؟
قبل از هر چیز یک ورزشکار باید به رشته‌ای که در آن فعالیت می‌کند علاقه داشته باشد، بعد استعداد رشد در آن رشته را هم داشته باشد. اگر این دو مورد در یک ورزشکار نونهال و نوجوان باشد قطعاً او در رشته‌ای که انتخاب کرده موفق می‌شود. ولی اگر علاقه و استعدادی وجود نداشته باشد هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد حتی اگر به زور بخواهی کاری را انجام دهی. به همین دلیل من به هیچ وجه چیزی را به برادرم تحمیل نکردم. زمانی که وزنه می‌زدم نوید را همراه خودم سرتمرین می‌بردم، اتفاقاً او مدتی هم کنار من دست به وزنه شده و تکنیک وزنه‌برداری آموخت. ولی چون علاقه و استعداد نوید بیش از وزنه‌برداری به کشتی گرفتن و روی تشک کشتی رفتن بود، او کشتی آزاد را انتخاب کرد و من هم در این مسیر کنارش بوده و هستم. به نظرم نوید در کشتی خیلی موفق‌تر از وزنه‌برداری است. بنابراین من تا جایی که بتوانم کمک و حمایتش می‌کنم.
از اخبار و حواشی وزنه‌برداری مطلع هستی یا اینکه بعد از خداحافظی با دنیای قهرمانی علاقه‌ای به پی‌گیری حواشی و اخبار وزنه‌برداری نداری؟
نه اصلاً این‌طور نیست که چون خداحافظی کردم از اخبار و حواشی وزنه‌برداری هم بی‌خبر باشم. من اخبار وزنه‌برداری را پی‌گیری می‌کنم تا جایی که وقتم اجازه بدهد.
حالا که پی‌گیر اخبار وزنه‌برداری هستی نظرفنی‌ات به عنوان قهرمانی که سکوی قهرمانی المپیک و جهانی را تجربه کرده در مورد تعطیلی اردوهای تمرینی و مسابقات داخلی وزنه‌برداری در شرایطی که گفته می‌شود احتمالاً المپیک و باقیمانده گزینشی‌ها برگزار می‌شود چیست؟
البته مطمئنم که رفقای ملی‌پوشم حتی بیرون و خارج از فضای اردویی، تمریناتشان را دنبال می‌کنند چون آن‌ها حرفه‌ای هستند و خوب می‌دانند که اگر انگیزه خود را از دست داده و بی‌خیال تمرینات مدام و مستمر باشند، با شروع اردوها و افزایش فشار تمرینی ممکن است آسیب جدی ببینند طوری که مجبور به خداحافظی اجباری با دنیای قهرمانی شوند اما خب تعطیلی اردوها تا یک زمانی منطقی بود چون سلامت قهرمانان در خطر بود و ممکن بود هریک از بچه‌ها درگیر کرونا شوند و از این بیماری آسیب ببینند اما حالا که رشته‌های پربرخورد و درگیری مثل تکواندو، کاراته، کشتی و... موفق شدند مجوز شروع تمرینات و مسابقات خود را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی از وزارت ورزش اخذ کنند، قطعاً وزنه‌برداری که به نسبت این رشته‌ها خیلی کم‌خطرتر است و اصلاً برخوردی بین ورزشکاران آن وجود ندارد راحت‌‌تر از بقیه می‌تواند مجوز شروع تمرینات و مسابقات را بگیرد. ما خواسته یا ناخواسته المپیک را در پیش داریم و المپیک آوردگاهی است که با همه مسابقات دیگر کلاً از هر جهت متفاوت است. بنابراین با توجه به تجربه‌ای که از المپیک لندن دارم، قطعاً هر یک روز تأخیر در برگزاری اردوهای آماده‌سازی و تمرینی برای بچه‌های ما حکم دور شدن از مدال‌های خوش‌رنگ و سکوهای قهرمانی المپیک را دارد و به وزنه‌برداری در زمان برگزاری رویداد المپیک ضربه جبران‌ناپذیری می‌زند.
البته گویا فدراسیون برای گرفتن مجوز شروع اردو و مسابقات اقدام کرده و کادرفنی هم اوایل آبان‌ماه را برای شروع دور جدید تمرینات المپیکی‌ها در نظر گرفته است.
بله من هم این موضوع را از طریق دوستان رسانه‌ای شنیده‌ام. اگرچه معتقدم خیلی دیر داریم استارت می‌زنیم، ولی اگر همین زمانی هم که اعلام شده تمرینات اردویی بچه‌ها شروع شود باز هم جای شکرش باقی است چون ما به سرعت داریم زمان را از دست می‌دهیم. در حالی‌که رقبا با بهترین امکانات مشغول تمرین و آماده‌سازی خود هستند. کلاً ما ۴ وزنه‌بردار امیدوار برای کسب ۲ سهمیه ورودی به المپیک داریم. قطعاً حفظ این وزنه‌برداران در بهترین شرایط ممکن و با رعایت تمامی پروتکل‌های بهداشتی فکر نمی‌کنم کار سخت و دشواری باشد. به نظرم همین که رفقا مجبور شدند برای کسب مجوز شروع فعالیت‌های تمرینی و مسابقه‌ای وزنه‌برداری آستین بالا بزنند به دلیل فشاری بوده که رسانه‌ها به مجموعه مدیریتی فدراسیون وارد کرده‌اند. وگرنه کلاً بعید بود حالا حالا‌ها اتفاقی بابت برپایی اردوها و مسابقات در وزنه‌برداری رخ دهد.
در صورت برگزاری بازی‌های المپیک توکیو، وضعیت وزنه‌برداری ایران را برای کسب مدال در توکیو و در مقایسه با موفقیت این رشته در بازی‌های ۲۰۱۶ ریو چطور ارزیابی می‌کنی؟
وزنه‌برداری همیشه در بازی‌های المپیک مدعی کسب مدال بوده است. الان هم ما وزنه‌برداران خوبی داریم که شانس کسب سهمیه و حضور در المپیک توکیو هستند. کیانوش رستمی، سهراب مرادی، علی هاشمی و علی داودی جزو مدال‌داران و چهره‌های شاخص و باتجربه وزنه‌برداری ایران در دنیای وزنه‌برداری هستند. البته اگرچه المپیک با تمامی مسابقات و رویدادهای دیگر متفاوت است، ولی تجربه و نام این وزنه‌برداران قطعاً کمک می‌کند تا هر کدام از بچه‌های ما در توکیو حاضر شوند قطعاً جزو مدعیان کسب مدال و سکوی قهرمانی در این رویداد باشند.
