خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ احضار کاپیتان تیم ملی پینگ‌پنگ به کمیته انضباطی، صدای ملی‌پوش اسبق را هم درآورد. این برخورد فدراسیون برای شاهین اخلاق‌پسند، دوره ریاست زارع‌پور را تداعی می‌کند. زمانی که رفتار‌های بد رئیس فدراسیون همه پینگ‌بازان را وادار به واکنش کرد. با اینکه ملی‌پوش اسبق خودش هم به قارداشی رأی داده، اما بابت کارش از همه جامعه پینگ‌پنگ عذرخواهی می‌کند. به نظر او این رفتار به ضعف مدیریت برمی‌گردد و بس. حرف‌های او را بخوانید:
نظرت درباره احضار افشین نوروزی به کمیته انضباطی بابت مصاحبه‌هایش چیست؟
بحث افشین نوروزی را کنار بگذاریم. این مشکل همیشه هست، دوره ریاست زارع‌پور هم همین بود. او به دلیل عدم انتقادپذیری، به جای شنیدن یکسری راهکار‌ها برای بهتر شدن فضای پینگ‌پنگ در اردو‌ها و لیگ برخورد چکشی می‌کرد. به ویژه با بازیکنان تاپ برخورد می‌کرد تا ترس و وحشت به جان بقیه بیندازد. حالا هم دقیقاً همین اتفاقات تکرار می‌شود. ما برای بهتر شدن شرایط خواستیم کسی رئیس شود که از جنس پینگ‌پنگ باشد. به همین دلیل همه با اعتبار آقای شهنازی به قارداشی که ۱۰ سال دبیرش بود، رأی دادند. همان موقع جامعه پینگ‌پنگ به این نتیجه رسید که بیرونی‌ها برای پیشکسوتان و پینگ‌پنگی‌ها اعتبار و ارزش قائل نیستند. کمیته انضباطی باید فعال باشد تا اگر ورزشکاری در مسابقه با سرداور درگیر شد یا راکتش را به زمین زد و بی‌احترامی کرد، با او برخورد کند.
یعنی احضار افشین به کمیته انضباطی اشتباه بود؟
ملی‌پوشان باسابقه به تنهایی به اندازه یک فدراسیون صاحب‌نظر هستند. باید به حرف آن‌ها گوش کنند نه آنکه به کمیته انضباطی احضار شوند. احضار بشود که چه؟ تا شاخ او را بشکنند؟ حالا هم قارداشی به قول خیلی‌ها به جایی رسیده که هیچ انتقادی را برنمی‌تابد. واقعاً متأسفم که به او رأی دادم. رفتار‌های او اصلاً جالب نیست. این رفتار‌ها با قهرمان ملی که سال‌ها برای پینگ‌پنگ افتخار‌آفرین بوده، قشنگ و شایسته نیست. چرا به وقت برد‌ها و درخشش یا افتخار با آن‌ها عکس می‌گیرند، اما به محض انتقاد، بدرفتاری می‌کنند؟
این کار یعنی ضعف فدراسیون؟
این رفتار اصلاً قابل دفاع نیست، هرچند به نظرم خیلی هم خوب شد چراکه قارداشی نشان داد مدیریت ندارد. چراکه وقتی بازیکنی اعتبار پیدا می‌کند، مهارش سخت می‌شود و مدیران ضعیف نگران می‌شوند به همین خاطر آن‌ها را به کمیته انضباطی می‌کشانند. من از جامعه پینگ‌پنگ معذرت می‌خواهم، اما مسئولیت‌پذیری در رئیس فدراسیون نمی‌بینم، به جز حرف‌های جذاب. من مصاحبه‌ای از دادکان دیدم که می‌گفت شما که مدیریت نداری، همه تقصیر‌ها را گردن کرونا نینداز. یک مدیر قوی از تهدید‌ها فرصت درست می‌کند، اما حالا با دعوت افشین به کمیته انضباطی مشخص شد فدراسیون از مطالبه‌گری می‌ترسد.
چطور؟
به نظرم چیز دیگری نیست. من تعجب می‌کنم رئیس فدراسیون که خودش را از پینگ‌پنگی‌ها می‌داند و با خواهش می‌خواست به او رأی بدهند تا به پینگ‌پنگ خدمت کند، چرا حالا به جان بچه‌ها افتاده است؟ البته شک نکنید اگر برادران عالمیان با ارتباطات‌شان لژیونر نمی‌شدند و در ایران بودند، حتماً معترض می‌شدند و فدراسیون به تکاپو می‌افتاد تا شرایط را مساعد کند.
انگار خیلی از رئیس فدراسیون دلخوری؟
من همه این حرف‌ها را بابت این می‌زنم که بیرون هستم و هیچ نفعی ندارم. رئیس فدراسیون فقط می‌خواهد روی صندلی شماره یک بنشیند. زمانی که من به آمریکا آمدم، از او خواستم مرا حمایت کند تا اینجا جای پایم محکم شود و بتوانم دست چهار نفر دیگر را هم بگیرم، اما نه تنها برایم کاری نکرد که حتی فدراسیون در این مدت سه سال یک بار هم با من تماس نگرفته است. حالا داستان افشین هم نوع دیگری از داستان من است. به نظرم رئیس فدراسیون پینگ‌پنگ بودن خیلی راحت‌تر از فوتبال و والیبال است چراکه سروته پینگ‌پنگ ۲۰ نخبه‌اش هستند. حالا باید نیما و نوشاد جزو ۲۰ نفر اول رنکینگ جهانی باشند، اما نیستند. من قول می‌دهم قارداشی رئیس فدراسیون باشد، تا ۱۰ سال دیگر می‌بینیم چه بلایی سر زیرساخت‌ها می‌آید. او خیلی‌ها را فراری داد حتی دبیر سابقش محمودی نظری را.
