به گزارش خبرورزشی، علی امیری، مدیرعامل باشگاه نساجی در اینباره میگوید: «متأسفانه در فصل گذشته قراردادهای یکساله با بازیکنان بسته شد و جدایی بازیکنانی نظیر حقیقی، میری یا شجاعی هیچگونه آوردهای برای باشگاه نداشت ولی ما امسال حداقل مدت زمان قراردادهایمان ۲ ساله بود تا نساجی برای سالهای آینده مشکلی نداشته باشد. مواردی دیدهایم که با بعضی از بازیکنان تا ۲۰ برابر رقم سال گذشته، قرارداد امضا شده است. امیدوارم دستگاههای نظارتی به این قضایا ورود کنند. اگر به همین نحو پیش برویم، باشگاههای خصوصی نابود میشوند. باشگاههای خصوصی بازیکنسازی میکنند و باشگاههای دولتی با یک ارقام نجومی آنها را جذب میکنند. یکی از بازیکنانی که از تیم ما جدا شد، با رقمی ۲۰ برابر قراردادی که با ما داشت، راهی تیم جدیدش شد. امیدوارم دستگاهها و ارگانهای نظارتی فکری به حال خرجهای سرسامآور باشگاههای دولتی بکنند. این باشگاهها، بیحساب و کتاب در حال خرج کردن هستند. این پول، پول بیتالمال است. در حالی که مردم در شرایط بد اقتصادی به سر میبرند، باشگاههای دولتی هزینههای زیادی انجام میدهند. باید نحوه این هزینهها بررسی بشود.»
حال سؤال مهم اینجاست آیا کیفیت بازیکن جذب شده از سوی باشگاه هم ۲۰ برابر شده است؟ چه تفاوتی بین بازی بازیکنی که فصل گذشته در نساجی بازی میکرده و این فصل حضور در تیم جدید را تجربه میکند، رخ داده که دستمزد او ۲۰ برابر شده؟ بدون شک باشگاهی که بازیکن مورد نظر را در اختیار گرفته نمیتواند پاسخ منطقی به این سؤالات بدهد. به صراحت و با صدای بلند باید گفت این باشگاهها هستند که مسبب گرانی فوتبالیستها هستند نه دلالان. تا وقتی باشگاهها چنین دستمزدهایی را پرداخت کنند، به طور حتم دلالان و بازیکنان هم چنین مبالغی را مطالبه خواهند کرد؛ و جالب اینکه باشگاههایی که چنین پولهایی به بازیکن میدهند دولتی هستند. از قدیم گفتهاند خرج که از کیسه مهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود؛ و هیچ نظارتی بر عملکرد باشگاهها در تعیین دستمزدها وجود ندارد و بدون شک سقف قرارداد هم کارساز نخواهد بود. تنها یک کلام میتوان گفت؛ این فوتبال افسارگسیخته شده است!