بعد از آخرین حضور تراکتورسازی در لیگ برتر، که تا امروز هم ادامه داشته، یکی از پرنوسان‌ترین فصل‌های این تیم تبریزی را شاهد هستیم. گواه این مدعا جایگاه دهمی این تیم در جدول با ۵ برد، ۵ مساوی و ۷ باخت و تنها ۲۰ امتیاز است؛ آن‌چه که نه از یحیی انتظار می‌رفت و نه از تراکتور. اما نکته قابل ملاحظه این آمار، به بازی‌های داخل خانه تراکتور مربوط می‌شود جایی که آن‌ها در ۹ بازی با حضور هواداران خود به ۴ مساوی، ۲ باخت و تنها ۳ برد دست یافته‌اند. آماری که به‌تدریج وحشت بازی در یادگار امام را به حداقل می‌رساند. آخرین بازی آن‌ها در آزادی و در مقابل پرسپولیس نه طراوت لازم را داشت و نه زهر کافی در خط آتش و پرسپولیس راحت‌تر از آن‌چه که فکرش را می‌کرد بازی را برد. تراکتور این فصل از چهار نبرد ممکن با قرمز و آبی‌ها سه تایش را مغلوب شده و اگر مصاف این هفته با استقلال را هم واگذار کنند خروج یحیی از قاب تراکتور را محتمل‌تر خواهند کرد. در مقابل استقلال از هفته نهم به بعد و با حضور شفر روی نیمکت اوضاع متفاوتی را تجربه می‌کند. زدن ۱۴ گل در ۹ بازی و فقط یک گل خورده تحسین‌برانگیز است. آن‌ها در سه هفته پایانی قبل از بازی با تراکتور ۹ گل به ثمر رسانده‌اند بدون حتی یک گل خورده؛ ۳ گل به سپاهان، ۴ گل به صنعت نفت و ۳ گل به استقلال خوزستان. آن‌چه که کار تراکتور را بسیار مشکل می‌کند دفاع بی‌نقص آبی‌ها و سد محکمی به نام سیدحسین حسینی درون دروازه است؛ کسی که قرار است در صورت گل نخوردن تا دقیقه ۲۳ رکورد کلین‌شیت در لیگ برتر را به نام خود ثبت کند. هر چند که خودش موفقیت استقلال را مهمتر از رکورد شخصی خود می‌داند اما مطمئنا ثبت این رکورد آن هم پس از دو هفته که بیرانوند آن را به نام خود مصادره کرد، شیرینی خاصی هم برای استقلال و هم برای حسینی جوان دارد. از طرفی نتایج خیره‌کننده استقلال و بسته نگاه داشتن دروازه می‌تواند به ثبت رکوردی برای شفر منجر شود. اما در این میان و با این شرایط خاص، آیا پسران آبی برای استقلال خواهند جنگید، برای شفر و یا کمک به حسینی برای ثبت رکوردش. آیا یحیی می‌تواند معادلات را تغییر دهد و خود را در تبریز هم‌چنان زنده نگاه دارد.
* ارسالی از میثم یزدانی