خبر ورزشی/ آرتین زهرابی: از همکاران خود تعجب می کنیم چرا از برگزاری جشن بهترین های فوتبال ایران در برج میلاد مطالب گلایه آمیز می نویسند. چرا اصلا گلایه ها را پوشش خبری داده اند؟
بگذارید از همکاران خود در خبرآنلاین هم گله کنیم؛ این چه گزارش قشنگ و تر و تازه ای بود که از جشن بهترین ها نوشتید؟
مگر قرار بود یک جشن مفصل و پر مایه،بدون جر و بحث ، قهر و دلخوری داشته باشیم؟
مگر تاریخ فوتبال ایران حاضر است چنین شهادتی بدهد؟ ما کی و چه وقت در برگزاری این جشن ها استاد بوده ایم که این بار دومش باشد؟
معلوم است جشن برترین های فوتبال ایران یک حکایت بی مایه و پرت است که هم انتخاب برترین هایش مشکل دارد،هم احترامش به پیشکسوتان و هم وقت نشناسی برگزارکنندگانش ایراد دارد و دها و صدها ماجرای دیگر...
چرا فکر می کنید آنهایی که اسکار را با آن ابهت برگزار می کنند و هر سال این مراسم پرشورتر می شود کمتر از ما می فهمند؟
یک کت و شلوار با رنگ معروف خاویاری (!) به تن کرده ایم و روی سن رژه می رویم که چی؟ که خیلی می فهمیم؟ که خیلی این کاره ایم و می دانیم یک جشن ساده را چگونه باید برگزار کنیم؟
برگزار کنندگان این جشن که نه نظم و ترتیب را می فهمند و نه حسن روشن را می شناسند باید هم کارشناسانی بهتر از این نداشته باشند که از یک آمارگیری ساده در مورد انتخاب بهترین هافبک وسط لیگ عاجزند!
معلوم است که متوجه نمی شوند حرف زیادی زدن روی سن و تعریف از خود در حالی که مراسم با یکساعت تاخیر آغاز شده و از نیمه های شب هم گذشته یعنی نوعی هذیان گویی!
هر سال صدها جشن و مراسم با شکوه در نقاط مختلف جهان برگزار می شود. همه چیز شیک و پیک ، بر اساس نظم و ترتیب؛
مردیم بس که در این جشن های پیزوری نشستیم و جمله های عصا قورت داده شنیدیم. برای ما بس است که هر بار بیرون سالن صدای فریاد اعتراض می شنویم. دیگر بس است...
بگذارید از همکاران خود در خبرآنلاین هم گله کنیم؛ این چه گزارش قشنگ و تر و تازه ای بود که از جشن بهترین ها نوشتید؟
مگر قرار بود یک جشن مفصل و پر مایه،بدون جر و بحث ، قهر و دلخوری داشته باشیم؟
مگر تاریخ فوتبال ایران حاضر است چنین شهادتی بدهد؟ ما کی و چه وقت در برگزاری این جشن ها استاد بوده ایم که این بار دومش باشد؟
معلوم است جشن برترین های فوتبال ایران یک حکایت بی مایه و پرت است که هم انتخاب برترین هایش مشکل دارد،هم احترامش به پیشکسوتان و هم وقت نشناسی برگزارکنندگانش ایراد دارد و دها و صدها ماجرای دیگر...
چرا فکر می کنید آنهایی که اسکار را با آن ابهت برگزار می کنند و هر سال این مراسم پرشورتر می شود کمتر از ما می فهمند؟
یک کت و شلوار با رنگ معروف خاویاری (!) به تن کرده ایم و روی سن رژه می رویم که چی؟ که خیلی می فهمیم؟ که خیلی این کاره ایم و می دانیم یک جشن ساده را چگونه باید برگزار کنیم؟
برگزار کنندگان این جشن که نه نظم و ترتیب را می فهمند و نه حسن روشن را می شناسند باید هم کارشناسانی بهتر از این نداشته باشند که از یک آمارگیری ساده در مورد انتخاب بهترین هافبک وسط لیگ عاجزند!
معلوم است که متوجه نمی شوند حرف زیادی زدن روی سن و تعریف از خود در حالی که مراسم با یکساعت تاخیر آغاز شده و از نیمه های شب هم گذشته یعنی نوعی هذیان گویی!
هر سال صدها جشن و مراسم با شکوه در نقاط مختلف جهان برگزار می شود. همه چیز شیک و پیک ، بر اساس نظم و ترتیب؛
مردیم بس که در این جشن های پیزوری نشستیم و جمله های عصا قورت داده شنیدیم. برای ما بس است که هر بار بیرون سالن صدای فریاد اعتراض می شنویم. دیگر بس است...
