وقتی سوت پایان بازی با کرواسی زده شده به کی یا چه چیزی فکر می‌کردی؟
به کسی فکر نمی‌کردم فقط داشتم به یک چیز فکر می‌کردم: جام قهرمانی! اینکه لمسش کنم، به آغوش بگیرمش و بالای سر ببرمش.
از چه زمانی به این جام قهرمانی فکر می‌کردی؟
من که از همان شروع جام مطمئن بودم تا فینال می‌رویم. حتی قبل از شروع جام جهانی هم می‌گفتم ولی عده‌ای فکر کردند از روی غرور است در حالی که فقط به خاطر اعتماد به نفس بود.
چه موقع به خودت گفتی این جام دیگر قطعاً مال ماست؟
درست است که بازی با آرژانتین دیدار دشواری بود ولی بعد از اینکه اروگوئه با آن همه ستاره را شکست دادیم، به خودم گفتم تمام است؛ قهرمان می‌شویم.
روزنامه اکیپ فاش کرده بود که تو در دیدار نیمه‌نهایی و فینال با مصدومیت بازی کردی. چرا مصدومیتت را پنهان کردی؟
این هم جزئی از بازی است. شرایط داشت بد می‌شد ولی به لطف کادر پزشکی مجربی که داشتیم، پیش از بازی با بلژیک ۷۰ درصد شرایط بازی کردن را پیدا کردم. برملا نکردیم تا اینکه رقبای‌مان از این موضوع نفع نبرند.
تو گفتی برایت مسجل بوده که قهرمان دنیا می‌شوید. به همین خاطر بود که بعد از بازی فینال در لوژنیکی روی زمین نیفتادی و مثلاً گریه نکردی؟
حتی اگر قرار بود از خوشحالی هم گریه کنم این کار را می‌کردم، چون دلیلی برای خجالت و شرم از گریه کردن نبود. ولی مشکل اینجا بود که اشکم درنمی‌آمد... شاید هم به همان خاطر بود که گفتم می‌دانستم. البته این معنی‌اش نمی‌شود که خوشحال نبودم. چرا، کلی هم خوشحال بودم ولی باید به رقیب هم احترام گذاشت. وقتی جایزه بهترین بازیکن جوان جام را گرفتم بازیکنان کرواسی در ۵ متری‌ام ایستاده بودند. در نتیجه نباید با داد و بیداد خوشحالی‌ام را نشان می‌دادم.
لحظه‌ای که هوگو لوریس جام قهرمانی را بالای سر برد، به خودت چه چیزی گفتی؟
گفتم «همینه، انجام شد! حالا تو قهرمان دنیا هستی!» ولی باید اعتراف کنم همان شبش به فکر جام جهانی بعدی افتادم. هیجان و احساسش آن‌قدر زیاد است که دلت می‌خواهد یک بار دیگر و در سریع‌ترین زمان ممکن طعم قهرمانی در دنیا را بچشی. می‌خواهم دوباره این حس را تجربه کنم! ۲۰۲۲ خیلی هم دور نیست... من از چیزی که خوشم می‌آید، این است: بردن و بردن.
یادت می‌آید وقتی سوت بازی فینال به صدا درآمد، چه بازیکنی را درآغوش گرفتی؟
(مدت زیادی فکر می‌کند ولی یادش نمی‌آید.)
عثمان دمبله.
بله، درست است. عثمان دوست من است و تقریباً همسن و سال هستیم. وقتی برای شروع کارش در بارسا مشکل داشت از او حمایت کردم و او هم زمانی که در پاریس مشکل داشتم از من حمایت کرد. ما ارتباط بسیار قوی‌ای با هم داریم.
وقتی قهرمان شدید و به رختکن رفتید، فضای رختکن چطور بود؟
خب خیلی خودمانی نبود، چون خیلی زود رئیس رؤسا از راه رسیدند: پوتین، مکرون، اینفانتینو... داشتیم فریاد خوشحالی سرمی‌دادیم. به دقت همه چیز را نگاه می‌کردم تا چیزی را از دست ندهم. در این شرایط دوست ندارم تلفنم را گم کنم، چون می‌خواهم پیام بفرستم یا ویدئو ضبط کنم.
امانوئل مکرون به تو چه چیزی گفت؟
تبریک گفت و گفت امیدوار است این موفقیت‌ها تا ۱۵ سال دیگر برای من ادامه داشته باشد. کمی هم شوخی کرد ولی در همین اثنا هم حرفش را زد و گفت دوست دارد روزی در مارسی بازی کنم!
تقریباً دو ماهی با دیدیه دشان به عنوان شاگرد سرکرده‌ای. حس می‌کنی در این مدت چیزی از او یاد گرفته‌ای؟
از همان روز اول که ماه مارس ۲۰۱۷ و در تورنمنتی در روسیه او را دیدم، رفتارش تا به الان با من یک‌جور بوده است. البته برایم حرف زدن با مربی سخت بود، چون چهره اش خیلی سرد بود ولی این چهره برخلاف خود واقعی اوست... از آن مربیان خشک و یک‌کلام که اصلاً حرف نمی‌زند، نیست. برعکس، آدمی است که بسیار به بازیکنانش نزدیک است.
انتقاداتی که ابتدای جام از تیم ملی می‌شد، تو را تحت تأثیر قرار نداد؟
نه، چون می‌دانستم چطوری این انتقادات به پایان می‌رسد. خب، من هم می‌دانستم که اشتباهاتی داشتم ولی به محض اینکه حواسم را جمع کردم و با تمرکز وارد زمین شدم، جواب داد. من نگران این موارد نیستم، چون برای بردن برنامه‌ریزی شده‌ام. می‌دانستم که زمان تعریف و تمجید از من هم فرامی‌رسد.
قهرمانی دنیا چه چیزی را در زندگی یک پسر ۱۹ ساله تغییر می‌دهد؟
هیچ چیز را! همچنان با همین میل و انگیزه بالا به پاری‌سن‌ژرمن برمی‌گردم و تمرین می‌کنم.
در بازگشتت به پاری‌سن‌ژرمن دوباره نیمار را ملاقات می‌کنی. این چند هفته خبری هم از او داشتی؟
شاید غافل‌گیر‌کننده باشد ولی بعد از هر مسابقه‌ای که در جام جهانی بازی می‌کردم، برایم پیغام می‌فرستاد. البته من هم متقابلاً همین کار را می‌کردم.
حالا این جایگاه جدیدی که برای خودت درست کرده‌ای مشکلی در اینکه چه کسی باید فرمانده پاری‌سن‌ژرمن باشد، ایجاد نمی‌کند؟
نه اصلاً. رابطه ما بر پایه احترام و تحسین متقابل بنا نهاده شده است. به من گفت برای من بسیار خوشحال است و من هم چنین فکری درباره اش می‌کنم، چون واقعاً پسر خوبی است. فقط حیف شد برنامه‌ای که از قبل ریخته بودیم، عملی نشد.
چه برنامه‌ای؟
پیش‌بینی کرده بودیم در نیمه‌نهایی فرانسه به برزیل بخورد ولی برزیلی‌ها به نیمه‌نهایی نرسیدند.
حالا با این قهرمانی در دنیا، چالش توپ طلا شکل گرفته است. به توپ طلا فکر کرده‌ای؟ اگر یکی از داورانی بودی که قرار بود توپ طلا را اهدا کند، ۵ بازیکنی که انتخاب می‌کردی، چه کسانی بودند؟
سال‌هایی که جام جهانی برگزار می‌شود خب این تورنمنت تأثیری زیادی برای رأی دادن دارد. من هم جام جهانی را قطعاً بالاتر از لیگ قهرمانان می‌گذارم هرچند که در فهرست بازیکنانم قطعاً کریستیانو رونالدو را می‌گذارم. خب مودریچ، واران و نیمار هم که جام جهانی خوبی داشتند نیز هستند. برای اینکه فهرست کامل شود، نام خودم را هم وارد می‌کنم. ولی وقتی کسی عاشق فوتبال باشد خیلی سخت است مسی را در فهرست نگذارد.
درست است که می‌گویند ناصرالخلیفی قبل از رفتن تو به جام جهانی نظرت درباره بازیکنانی که می‌خواهد برای پاری‌سن‌ژرمن بگیرد را پرسیده است؟
من کسی نیستم که در این زمینه تصمیم بگیرم ولی راستش را بخواهی او با من مشورت کرد. آن‌جا بود که یک بار دیگر به او گفتم کانته به درد تیم ما می‌خورد. در جام جهانی با انگولو صحبت کردم ولی زیاده‌روی نکردم، چون نمی‌خواستم ذهن‌مان درگیر نقل و انتقالات شود... در پایان چند کلمه در سرش فروکردم تا وقتی به خانه می‌رود درباره اش فکر کند.
