۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

دردآور اینجاست که ۹۹ درصد از همان‌هایی که دور یک میز نشستند و به این تصمیم رسیدند که فوتبال برای دریافت ارز دولتی «اولویت» ندارد، خودشان بار‌ها برای رأی آوردن، جلب حمایت عمومی، کسب رضایت مردم و حتی سرپوش گذاشتن روی دغدغه‌های اقتصادی جامعه، از فوتبال بهره‌برداری کرده‌اند.

خبرورزشی / مهدی هژبری: فوتبال را برای آن که ارز دولتی بگیرد و دخل و خرجش را به جای خرید دلار ۱۵ هزار تومانی از بازار آزاد، با دلار ۴۲۰۰ تومانی جور کند، اولویت تشخیص ندادند. گلایه‌ای هم نیست، قطعاً درمان و دارو، خوراک و مواد غذایی، گندم، روغن، برنج، حبوبات، بهداشتی و... برای بقا در چرخه واردات و تأمین نیاز‌های اولیه مردم نسبت به فوتبال اولویت دارند، اما گلایه آنجایی آغاز می‌شود که فوتبال را برای ایجاد شور و نشاط اجتماعی، تولید افتخار و غرور ملی، افزایش بهره‌وری و ارتقای سطح شادابی جامعه، اولویت و حتی موظف و مسئول می‌دانند و در قبال این همه وظیفه و مسئولیت هیچ امتیازی به فوتبال نمی‌دهند.
این که موقع کار فوتبال یار است و موقع مزد که می‌شود، فوتبال دزد می‌شود، حرف امروز و دیروز نیست، این نگاه از گذشته‌های دور نسبت به فوتبال وجود داشت و علاقه مردم به این پدیده فراگیر و نقش قدرتمندی که موفقیت‌های فوتبال در تغییر نگاه جهانیان به ایران داشته هم نتوانسته این نگاه را عوض کند.
دردآور اینجاست که ۹۹ درصد از همان‌هایی که دور یک میز نشستند و به این تصمیم رسیدند که فوتبال برای دریافت ارز دولتی «اولویت» ندارد، خودشان بار‌ها برای رأی آوردن، جلب حمایت عمومی، کسب رضایت مردم و حتی سرپوش گذاشتن روی دغدغه‌های اقتصادی جامعه، از فوتبال بهره‌برداری کرده‌اند.
کاش مسئولان محترم، حالا که به فکر فوتبال نیستند، حداقل به فکر خودشان باشند چراکه اگر کمر فوتبال زیر فشار اقتصادی خم شود، دیگر ابزاری برای سرگرم کردن مردم و دور نگه داشتن موقت و مقطعی آن‌ها از آسیب‌های اجتماعی، دغدغه‌های اقتصادی و موج‌های سیاسی ندارند!
اصلاً فوتبال برود بمیرد به درک، لطفاً خودتان را خلع سلاح نکنید...

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی