به گزارش خبرورزشی، لیگ برتر برای جذابیت نیازمند این است که علاوه بر دو رقیب سنتی یعنی پرسپولیس و استقلال چند مدعی قهرمانی دیگر هم داشته باشد. پدیده، سپاهان، پیکان، سایپا و تراکتورسازی. حضور تراکتورسازی در این جمع جذابیت‌های فوتبال را دوچندان می‌کند به این خاطر که تراکتورسازی به پرشور‌ها معروف است و از همه مهم‌تر طرفدار دارد و قهرمانی این تیم میلیون‌ها ایرانی را خوشحال خواهد کرد.
حریف تراکتورسازی برای قهرمان شدن پیش از آنکه تیم‌هایی، چون پرسپولیس و سپاهان باشد، خودش است. این تیم با توجه به اضافه کردن چند بازیکن اسمی و باکیفیت به ترکیب هم از نظر فنی شرایط خوبی پیدا کرده و هم از نظر شخصیت تیمی. به واقع این فصل بهترین فصل برای تراکتورسازی برای قهرمان شدن است، به شرط اینکه همانند بازی با پیکان بازی را تهاجمی آغاز کند و همان‌طور که در حمله پرتوان است، در دفاع هم با همه وجود بازی کند. حاشیه‌ها هم نمی‌تواند مانع رسیدن تراکتورسازی به هدف شود مگر اینکه حاشیه از سوی خود تیم ایجاد شود! حضور این همه هوادار در استادیوم یادگار امام (ره) به هنگام بازی‌های خانگی بهترین پشتوانه برای ارائه فوتبال تهاجمی برابر حریفان است.
محمد تقوی یا مربی خارجی؟ مهم‌تر از این، همدلی تیم است که باشگاه می‌تواند مولد آن باشد. مربی خوب ایرانی هم داریم و مربی بد خارجی هم داریم! اصلاً و ابداً ایراد نیست که باشگاه تراکتورسازی به عنوان اولین تیم، به محمد تقوی به عنوان سرمربی اعتماد کند و این باشگاه معرف یک مربی خوب به فوتبال باشگاهی باشد. وقتی نتیجه به دست می‌آید، اعتماد کردن به محمد تقوی بهتر از رفتن به سراغ مربی خارجی است. از سویی اگر روزی مربی خارجی برای حضور در تراکتورسازی هدف شود، باید روی مربی‌ای زوم کرد که در خارج از کشور چند پیشنهاد نصف و نیمه داشته باشد نه اینکه در گذشته یک مربی پرافتخار بوده، اما الان جایگاهی در فوتبال نداشته باشد.
تراکتورسازی در هفته‌های اخیر گام به گام به صدر جدول نزدیک می‌شود. این روند همچنان می‌تواند ادامه داشته باشد. اکنون مهم‌تر از سودای قهرمانی، پیروزی در بازی با ذوب‌آهن است. ۳ امتیاز‌های هر بازی می‌تواند تیم را به هدف نزدیک و نزدیک‌تر کند. تراکتورسازی می‌تواند مدعی قهرمانی باشد؟ چراکه نه. در فوتبال اصلی وجود ندارد که همواره باید تیم‌های استقلال و پرسپولیس قهرمان شوند. استقلال خوزستان هم طعم قهرمانی را چشیده است، حتی فولاد خوزستان دو بار به این عنوان رسیده است. وقت آن است که تراکتورسازی بعد از این همه حضور در لیگ برتر بلندپروازی و برای قهرمانی تلاش کند.
مسیر سخت و دشوار است، اما تراکتورسازی اگر بخواهد با توجه به بضاعت فنی می‌تواند در این مسیر سخت و دشوار محکم گام بردارد.
حریف تراکتورسازی برای قهرمان شدن پیش از آنکه تیم‌هایی، چون پرسپولیس و سپاهان باشد، خودش است. این تیم با توجه به اضافه کردن چند بازیکن اسمی و باکیفیت به ترکیب هم از نظر فنی شرایط خوبی پیدا کرده و هم از نظر شخصیت تیمی. به واقع این فصل بهترین فصل برای تراکتورسازی برای قهرمان شدن است، به شرط اینکه همانند بازی با پیکان بازی را تهاجمی آغاز کند و همان‌طور که در حمله پرتوان است، در دفاع هم با همه وجود بازی کند. حاشیه‌ها هم نمی‌تواند مانع رسیدن تراکتورسازی به هدف شود مگر اینکه حاشیه از سوی خود تیم ایجاد شود! حضور این همه هوادار در استادیوم یادگار امام (ره) به هنگام بازی‌های خانگی بهترین پشتوانه برای ارائه فوتبال تهاجمی برابر حریفان است.
محمد تقوی یا مربی خارجی؟ مهم‌تر از این، همدلی تیم است که باشگاه می‌تواند مولد آن باشد. مربی خوب ایرانی هم داریم و مربی بد خارجی هم داریم! اصلاً و ابداً ایراد نیست که باشگاه تراکتورسازی به عنوان اولین تیم، به محمد تقوی به عنوان سرمربی اعتماد کند و این باشگاه معرف یک مربی خوب به فوتبال باشگاهی باشد. وقتی نتیجه به دست می‌آید، اعتماد کردن به محمد تقوی بهتر از رفتن به سراغ مربی خارجی است. از سویی اگر روزی مربی خارجی برای حضور در تراکتورسازی هدف شود، باید روی مربی‌ای زوم کرد که در خارج از کشور چند پیشنهاد نصف و نیمه داشته باشد نه اینکه در گذشته یک مربی پرافتخار بوده، اما الان جایگاهی در فوتبال نداشته باشد.
تراکتورسازی در هفته‌های اخیر گام به گام به صدر جدول نزدیک می‌شود. این روند همچنان می‌تواند ادامه داشته باشد. اکنون مهم‌تر از سودای قهرمانی، پیروزی در بازی با ذوب‌آهن است. ۳ امتیاز‌های هر بازی می‌تواند تیم را به هدف نزدیک و نزدیک‌تر کند. تراکتورسازی می‌تواند مدعی قهرمانی باشد؟ چراکه نه. در فوتبال اصلی وجود ندارد که همواره باید تیم‌های استقلال و پرسپولیس قهرمان شوند. استقلال خوزستان هم طعم قهرمانی را چشیده است، حتی فولاد خوزستان دو بار به این عنوان رسیده است. وقت آن است که تراکتورسازی بعد از این همه حضور در لیگ برتر بلندپروازی و برای قهرمانی تلاش کند.
مسیر سخت و دشوار است، اما تراکتورسازی اگر بخواهد با توجه به بضاعت فنی می‌تواند در این مسیر سخت و دشوار محکم گام بردارد.
