خبرورزشی / آرتین زهرابی: چوب زور را که بالای سرمان بگیرند، آن وقت بلدیم چطور تبدیل به شخصیت مثبت داستان شویم! کافی است با ما برخورد متمدنانه و مهربانانه داشته باشند؛ آن وقت تا 100 صد سال هر کار مهم و حیاتی را پشت گوش می اندازیم...
پول بازیکنان و مربیان خارجی را با زبان خوش نمی دهیم؛ اما همین که فیفا شکایت آنها را پیگیری می کند و می فهمیم سنبه پر زور است، جوری وا می دهیم که انگار از اول می خواستیم به همه دلار بدهیم.
تقریبا پول همه بازیکنان خارجی در فوتبال ایران به اجبار و با تهدید فیفا پرداخت شده است! نمونه های دیگری داریم که برای خود ما عجیب است؛ نمی دانیم به کجای این دنیا بر می خورد که برای فوتبال کشور ورزشگاه بسازیم؟
نمی سازیم و نمی سازیم و حتی از ورزشگاه قدیمی آزادی هم مراقبت لازم را نمی کنیم تا این که وقتی می فهمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای برگزاری بازی فینال لیگ قهرمانان تهدید کرده به بچه هایی سر به راه و خوب تبدیل می شویم و بیل و کلنگ را بر می داریم و به مقصد ورزشگاه روانه می شویم...
همین تعمیرات سرهم بندی شده ورزشگاه آزادی ظرف چند روز و تخصیص و ایجاد گیت های مختلف، نشان می دهد اگر بخواهیم کاری را انجام بدهیم می توانیم؛ اما مساله این است که ما نمی خواهیم مگر این که چوب زور بالای سرمان باشد!
نمی گوییم مثل کشورهای حوزه خلیج فارس، ده ها و صدها ورزشگاه استاندارد و مدرن جهانی داشته باشیم یا زبانمان لال روزی مثل قطری ها آن قدر در فوتبال به پول و پله ای برسیم که میزبان جام جهانی شویم. اصلا چنین ادعاهای مضحکی نداشته و نداریم.
ما می گوییم در حد یک یا چند ورزشگاه درست و حسابی که حداقل استانداردهای روز را داشته باشد لیاقت داریم. حالا اگر خودمان را در حد و حدود همین یک ذره لیاقت نمی بینیم بحث دیگری است...
پول بازیکنان و مربیان خارجی را با زبان خوش نمی دهیم؛ اما همین که فیفا شکایت آنها را پیگیری می کند و می فهمیم سنبه پر زور است، جوری وا می دهیم که انگار از اول می خواستیم به همه دلار بدهیم.
تقریبا پول همه بازیکنان خارجی در فوتبال ایران به اجبار و با تهدید فیفا پرداخت شده است! نمونه های دیگری داریم که برای خود ما عجیب است؛ نمی دانیم به کجای این دنیا بر می خورد که برای فوتبال کشور ورزشگاه بسازیم؟
نمی سازیم و نمی سازیم و حتی از ورزشگاه قدیمی آزادی هم مراقبت لازم را نمی کنیم تا این که وقتی می فهمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای برگزاری بازی فینال لیگ قهرمانان تهدید کرده به بچه هایی سر به راه و خوب تبدیل می شویم و بیل و کلنگ را بر می داریم و به مقصد ورزشگاه روانه می شویم...
همین تعمیرات سرهم بندی شده ورزشگاه آزادی ظرف چند روز و تخصیص و ایجاد گیت های مختلف، نشان می دهد اگر بخواهیم کاری را انجام بدهیم می توانیم؛ اما مساله این است که ما نمی خواهیم مگر این که چوب زور بالای سرمان باشد!
نمی گوییم مثل کشورهای حوزه خلیج فارس، ده ها و صدها ورزشگاه استاندارد و مدرن جهانی داشته باشیم یا زبانمان لال روزی مثل قطری ها آن قدر در فوتبال به پول و پله ای برسیم که میزبان جام جهانی شویم. اصلا چنین ادعاهای مضحکی نداشته و نداریم.
ما می گوییم در حد یک یا چند ورزشگاه درست و حسابی که حداقل استانداردهای روز را داشته باشد لیاقت داریم. حالا اگر خودمان را در حد و حدود همین یک ذره لیاقت نمی بینیم بحث دیگری است...
