بعد از کسب عنوان نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا، اکثر یا بهتر بگیم همه کارشناسان بر این عقیده هستند که پرسپولیس به خاطر محرومیت از دو پنجره نقلوانتقالات و کمبود بازیکن تا همین مرحله از مسابقات هم که رسیده کار بس بزرگی کرده است. در این عقیده هیچ جای شکی نیست، ولی خب باید از زاویه دیگر هم به موضوع نگاه کرد. درست که برانکو انتخابهای محدودی برای ارنج کردن بازکنانش داشته، ولی خب همین تیم با همین بازیکنان توانسته تا این مرحله برسد پس حتما توانایی کافی را داشته، اگر بخواهیم این موضوع را نپذیریم قطعا باید چاشنی شانس را در موفقیت پرسپولیس دخیل بدانیم که خیلی در فوتبال منطقی به نظر نمیرسد. پس باید دلیل شکست پرسپولیس مقابل تیم کاشیما را در جای دیگر یافت؛ چرا تیمی که در تمام مراحل قبل در دو بازی رفت و برگشت حداقل در یک بازی گل زده و در تمام بازیهای خانگی این فصل به گل رسیده، در گل زدن به تیم کاشیما ناموفق بوده؟ آیا نمیتوان اتخاذ استراتژی نادرست به خصوص در بازی رفت مقابل کاشیما را دلیل بر این ادعا دانست؟ اگر پرسپولیس در بازی رفت به خصوص در نمیه اول بازی تیم مقابل را تحت پرس شدید از دقایق ابتدایی نمیگذاشت آیا نمیتوان ادعا کرد که در نیمه دوم از لحاظ بدنی شادابتر میبودند و بهتر میتواسنتد روی صحنههای گل عکسالعمل از خود نشان دهند و نتیجه بهتری کسب کنند تا در بازی برگشت با استرس کمتر مقابل تیم بسیار حرفهای کاشیما بازی کنند؟ پس به جای اینکه کاپیتان تیم در مصاحبه بگوید تیم حریف کثیف بازی کرد ، که اگه واقعا منصفانه بازی را نگاه کنیم هرگز تیم کاشیما کثیف بازی نکرد، و یا این که به خود بگوییم پرسپولیس تا همین مرحله هم که رسیده به اندازه قهرمانی ارزش داره، پس بیاییم واقعا دلیل شکست پرسپولیس را هم فنی بررسی کنیم. واقعا ارزشهای ما تموم نشد از بس گفتیم هیچی از ارزشهای ما کم نمیشود.
* ارسالی از محسن زارعی محمدآباد