خبرورزشی/جهانگیر کوثری؛ کافی است آمار و ارقام المپیک‌ها را، مسابقات جهانی و آسیایی را برای یک بار مرور کنیم تا به اهمیت این انتخابات بیشتر پی ببریم. این دو فدراسیون یک منافع عمومی، مردمی و کلی را تعریف می‌کنند و رأی‌ها و رأی‌دهندگان نباید به راحتی از آن عبور کنند و بر اساس رفاقت، دوستی، هم‌خط و هم‌حزب بودن و فامیلی رؤسای این دو فدراسیون را انتخاب کنند. در کشتی از المپیک ۱۹۵۶ ملبورن آغاز کنیم. از امامعلی حبیبی و تختی و موحد، خادم و دبیر تا ۲۰۱۶ ریو از حمید سوریان، نوروزی، رضایی تا عبد، ولی و... در وزنه‌برداری از المپیک ۱۹۴۸ لندن، جعفر سلماسی، محمد نصیری، نامجو، رضازاده، سلیمی، جلایر، شلال، انوشیروانی، رستمی، مرادی، توکلی و میرزایی که هر کدام در رشته خود تاریخ‌ساز شده‌اند. دو فدراسیونی که آبروی ورزش ماست. افتخار و غرور تاریخی ماست و مردم در پشت مدال‌های قهرمانان این دو رشته احساس شعف و مباهات می‌کنند. ولی اجازه ندهیم آسان برگزار شود و اهلان کنار بمانند و رأی‌ها از لیاقت‌ها و شایستگی‌ها دور شود و اتفاق خوبی برای کشتی و وزنه‌برداری نخواهد افتاد. حتماً در بین این همه نامزد در فدراسیون کسانی هم ثبت‌نام کرده‌اند که جز منافع خود در زمان قدرت و قهرمانی به هیچ فکر نکرده‌اند و حتی در پست‌های اساسی شهری و کشوری، مردم و ورزش را فراموش کرده بودند. امیدواریم در این موقعیت تاریخی و مهم که باید رؤسای فدراسیون کشتی و وزنه‌برداری انتخاب شوند این نامزد‌های پا به سن گذاشته تغییر فکری و ذهنی دیگری را برای خود برگزینند تا بتوانند به محبوبیت نسبی دست پیدا کنند و به این تئوری اعتقاد پیدا کنند که بدون مردم هرگز نمی‌توانند ماندگار شوند و با پست و مدرک‌های قلابی فلان دانشگاه هم نمی‌تواند ماهیت واقعی خود را پنهان کنند. روی سخن ما با رأی‌دهندگان محترم است. از رؤسای هیئت‌ها یا نماینده ارگان‌ها و نمایندگان قهرمانان و دیگر انسان‌های باوجدانی که قصد دارند رؤسای فدراسیون کشتی و وزنه‌برداری را انتخاب کنند. همین!