خبرورزشی/اردشیر لارودی؛ از امروز علی دایی را روی نیمکت سایپا نخواهیم دید! دلیل این جدایی هر چه باشد در یک واقعیت تفاوت چندانی ایجاد نمیکند:
... دایی از فوتبال و فوتبال از دایی دور نخواهند افتاد! علی دایی از آن برندهای خاص است که در هر گونه از زوایای فوتبال به کار گرفته شود خیلی مفید و خیلی کارآمد است!
علی دایی هم اهلیت دارد و هم از علم و تجربه کافی برخوردار است! علی دایی «نام» دارد و این «نامداری» را در طول سالها کسب کرده! برای او «درها» همه بازند و اینجا نشد، آنجا، در کمال میل انتخابش میکنند!
دایی از دانش روزآمد برخوردار است و یکی از معدود آدمهای جهانی شده ورزش ماست! پس خیالمان راحت که دایی دور نخواهد ماند!
مردی که خواهد آمد!
از امروز جانشین دایی یک مرد شایسته خواهد بود! یک انسان شریف و یک شخصیت ویژه: ابراهیم صادقی!
«ابرام» خان، همه عمر مفیدش در فوتبال را صرف تیم سایپا کرد و از این بابت بیهمانندی ویژهای دارد!
ابراهیم صادقی نه اخطار میگرفت و نه اخراج میشد و سختکوش بود و تمامعیار در خدمت تیم! تمامعیار گوش به فرامین داوران و مطیع روح قانون! پرکار بود و درستکار، که نه سعی میکرد در فریب داوران و نه کوشش داشت در هر غلط دیگری! بازی پاک، بازی سره!
و حالا منتظریم در قامت مربی یک ابراهیم صادقی درسترفتار و جوانمرد دیگر را ببینیم! مردی که هدف برایش وسیله را توجیه نمیکند! مردی که با داوران کاری ندارد جز تبعیت از قضاوتشان! مردی که میجنگد، ولی نه با هر وسیلهای و نه با هر ابزاری!
به جمع مربیان درست و قابل- که کم هم نداریم، ولی زیاد هم نیستند- یکی اضافه خواهد شد!
این انتظار ماست! و انتظار جامعه فوتبال! خدا را چه دیدی؟ شاید علی دایی دوای درد تراکتورسازی شد! حرفش که همه جا هست!
تیمی برای باختن! تیم از پیش باخته!
سپاهان برد! ماشینسازی باخت! سپاهان برای بردن بازی میکرد! ماشینسازی در بند نباختن بود! نه، درستتر باید گفت و درستتر این است: ماشینسازی در ضمیر ناخودآگاهش و حتی در خودآگاهترین لایههای شخصیتیاش دنبال بردن نیست! تشکیل این ماشینسازی که با تیم سالهای اول دهه ۵۰ و بازی در جام تخت جمشید- اولین لیگ فوتبال آسیایی- فرق دارد باختباوری است! شکستطلبی است! و...
سپاهان بهتر از دیگر بازیهایش بازی نکرد، ولی برنده شد! در غیاب خالد شفیعی، سیاوش یزدانی و ولادیمیر کومان، سپاهان راحتتر از بقیه بازیهای اخیرش ظاهر شد و بازی را با دو گل زده و چندین گل نزده برد!
در روزی که ابر و باد و مه و خورشید و فلک زمینه سبقت گرفتن سپاهان، هم از پدیده و تراکتور و هم از استقلال را فراهم کرده بود سپاهان درست بازی کرد و برد. آنقدر درست که غیبت غایبان محسوس نشد حتی محسن مسلمان هم که در زمین راه میرفت چند پاس خوب داد! سپاهان حالا به بازیهای آینده چشم دارد و پرسپولیس به ۴ امتیاز دیگر!
تمرکز روی آسیا
اتفاقی رخ نداد! حتی پیروزی نفت آبادان در قائمشهر، غافلگیرکننده نبود! سپاهان هم باید ماشینسازی را میبرد که برد!
تراکتورسازی از گلی که دیرهنگام وارد دروازه پرسپولیس کرد چیزی بیش از همان یک امتیاز کسب نکرد! ماشینسازی برای برادر بزرگتر بازی نکرد! یعنی بازی کرد، اما نتیجه نگرفت! حالا پرسپولیس باید در تاشکند حریف «ازبکی» را مغلوب کند!
استقلال هم جز غلبه بر الدحیل چارهای ندارد! دو پیروزی در لیگ آسیا، راه نجات دیگری وجود ندارد! و سپس دو پیروزی دیگر هم!
پرسپولیس روی مقاومت ماشینسازی حساب نمیکرد! برانکو ۴ امتیاز لازم را خودش میگیرد!
استقلال هنوز به دوم شدن امیدوار است. سپاهان باید در مشهد با پدیده روبهرو شود! تیم یحیی مفت باختن را بلد نیست!
... دایی از فوتبال و فوتبال از دایی دور نخواهند افتاد! علی دایی از آن برندهای خاص است که در هر گونه از زوایای فوتبال به کار گرفته شود خیلی مفید و خیلی کارآمد است!
علی دایی هم اهلیت دارد و هم از علم و تجربه کافی برخوردار است! علی دایی «نام» دارد و این «نامداری» را در طول سالها کسب کرده! برای او «درها» همه بازند و اینجا نشد، آنجا، در کمال میل انتخابش میکنند!
دایی از دانش روزآمد برخوردار است و یکی از معدود آدمهای جهانی شده ورزش ماست! پس خیالمان راحت که دایی دور نخواهد ماند!
مردی که خواهد آمد!
از امروز جانشین دایی یک مرد شایسته خواهد بود! یک انسان شریف و یک شخصیت ویژه: ابراهیم صادقی!
«ابرام» خان، همه عمر مفیدش در فوتبال را صرف تیم سایپا کرد و از این بابت بیهمانندی ویژهای دارد!
ابراهیم صادقی نه اخطار میگرفت و نه اخراج میشد و سختکوش بود و تمامعیار در خدمت تیم! تمامعیار گوش به فرامین داوران و مطیع روح قانون! پرکار بود و درستکار، که نه سعی میکرد در فریب داوران و نه کوشش داشت در هر غلط دیگری! بازی پاک، بازی سره!
و حالا منتظریم در قامت مربی یک ابراهیم صادقی درسترفتار و جوانمرد دیگر را ببینیم! مردی که هدف برایش وسیله را توجیه نمیکند! مردی که با داوران کاری ندارد جز تبعیت از قضاوتشان! مردی که میجنگد، ولی نه با هر وسیلهای و نه با هر ابزاری!
به جمع مربیان درست و قابل- که کم هم نداریم، ولی زیاد هم نیستند- یکی اضافه خواهد شد!
این انتظار ماست! و انتظار جامعه فوتبال! خدا را چه دیدی؟ شاید علی دایی دوای درد تراکتورسازی شد! حرفش که همه جا هست!
تیمی برای باختن! تیم از پیش باخته!
سپاهان برد! ماشینسازی باخت! سپاهان برای بردن بازی میکرد! ماشینسازی در بند نباختن بود! نه، درستتر باید گفت و درستتر این است: ماشینسازی در ضمیر ناخودآگاهش و حتی در خودآگاهترین لایههای شخصیتیاش دنبال بردن نیست! تشکیل این ماشینسازی که با تیم سالهای اول دهه ۵۰ و بازی در جام تخت جمشید- اولین لیگ فوتبال آسیایی- فرق دارد باختباوری است! شکستطلبی است! و...
سپاهان بهتر از دیگر بازیهایش بازی نکرد، ولی برنده شد! در غیاب خالد شفیعی، سیاوش یزدانی و ولادیمیر کومان، سپاهان راحتتر از بقیه بازیهای اخیرش ظاهر شد و بازی را با دو گل زده و چندین گل نزده برد!
در روزی که ابر و باد و مه و خورشید و فلک زمینه سبقت گرفتن سپاهان، هم از پدیده و تراکتور و هم از استقلال را فراهم کرده بود سپاهان درست بازی کرد و برد. آنقدر درست که غیبت غایبان محسوس نشد حتی محسن مسلمان هم که در زمین راه میرفت چند پاس خوب داد! سپاهان حالا به بازیهای آینده چشم دارد و پرسپولیس به ۴ امتیاز دیگر!
تمرکز روی آسیا
اتفاقی رخ نداد! حتی پیروزی نفت آبادان در قائمشهر، غافلگیرکننده نبود! سپاهان هم باید ماشینسازی را میبرد که برد!
تراکتورسازی از گلی که دیرهنگام وارد دروازه پرسپولیس کرد چیزی بیش از همان یک امتیاز کسب نکرد! ماشینسازی برای برادر بزرگتر بازی نکرد! یعنی بازی کرد، اما نتیجه نگرفت! حالا پرسپولیس باید در تاشکند حریف «ازبکی» را مغلوب کند!
استقلال هم جز غلبه بر الدحیل چارهای ندارد! دو پیروزی در لیگ آسیا، راه نجات دیگری وجود ندارد! و سپس دو پیروزی دیگر هم!
پرسپولیس روی مقاومت ماشینسازی حساب نمیکرد! برانکو ۴ امتیاز لازم را خودش میگیرد!
استقلال هنوز به دوم شدن امیدوار است. سپاهان باید در مشهد با پدیده روبهرو شود! تیم یحیی مفت باختن را بلد نیست!