به گزارش خبرورزشی ، تراکتورسازی این فصل با تیم گرانی وارد جدول بازیها شد و هدفش قهرمانی بود، اما با باختهایی که در هفتههای اخیر داشت شانس قهرمانی را از دست داد و حالا ممکن است سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را به دست نیاورد. درک قهرمان نشدن و عدم کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا برای مدیران تیم و همچنین هواداران سخت است و اکنون این سؤال را از خود میپرسند چطور تیم با این همه هزینه و این همه ستاره در لیگ برتر قهرمان نشده و حتی ممکن است سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم از دست بدهد؟
ابتدای فصل وقتی صحبت از نامهای بزرگ برای حضور در تراکتورسازی شد طرفداران این تیم خوشحال شدند و بر این باور بودند با حضور این بازیکنان بزرگ، تیم شخصیت قهرمانی میگیرد و انتهای فصل بر جام بوسه میزند، اما اکنون همه باورها اشتباه درآمده و تماشاگران آنقدر از دست ستارهها عصبانی هستند که در هفتههای اخیر واکنشهای تندی داشتند. در بازی با پیکان عصبانیت تماشاگران از دست ستارهها منجر به درگیری با مسعود شجاعی و اشکان دژاگه شد و در بازی با پارس جنوبی هم تماشاگران با سر دادن شعارهایی علیه ستارهها اعتراضشان را به شکل علنی نشان دادند.
حالا سیاست تماشاگران تبریزی تغییر کرده است. آنها از زنوزی خواستهاند فصل آینده تراکتورسازی را گران نبندد بلکه برای قهرمانی ببندد. نتایج این فصل تراکتورسازی به خوبی ثابت کرد تیم را باید مربی ببندد و نه باشگاه و از همه مهمتر نامها تضمینی برای قهرمانی نیستند.
به هر صورت بازیهای این فصل یک تجربه خوب برای زنوزی و البته تراکتورسازی بود. تیمی که با لیکنس و با وجود همه تلاشها در هفتههای پایانی دچار بحران شد و جام را از دست داد. البته مردم تبریز یک خواسته دیگر هم از مالک باشگاه دارند. اینکه لیکنس را با وجود اینکه یک فصل دیگر قرارداد دارد، کنار بگذارد و تیم در اختیار یک مربی جدید قرار گیرد چراکه لیکنس بلژیکی نشان داد مدیریت بحران را بلد نیست و اگر در آینده هم تیم دچار بحران شود که در فوتبال طبیعی است، قادر نیست تیم را از بحران خارج کند.
نکته جالب توجه دیگر اینکه گرانی فقط چند بازیکن خاص در ترکیب یک تیم باعث ایجاد فاصله میشود و همواره تیمی که قراردادهای بازیکنانش نزدیک به هم باشد، بهتر نتیجه میگیرد، چون تیم همدلتر میشود.
ابتدای فصل وقتی صحبت از نامهای بزرگ برای حضور در تراکتورسازی شد طرفداران این تیم خوشحال شدند و بر این باور بودند با حضور این بازیکنان بزرگ، تیم شخصیت قهرمانی میگیرد و انتهای فصل بر جام بوسه میزند، اما اکنون همه باورها اشتباه درآمده و تماشاگران آنقدر از دست ستارهها عصبانی هستند که در هفتههای اخیر واکنشهای تندی داشتند. در بازی با پیکان عصبانیت تماشاگران از دست ستارهها منجر به درگیری با مسعود شجاعی و اشکان دژاگه شد و در بازی با پارس جنوبی هم تماشاگران با سر دادن شعارهایی علیه ستارهها اعتراضشان را به شکل علنی نشان دادند.
حالا سیاست تماشاگران تبریزی تغییر کرده است. آنها از زنوزی خواستهاند فصل آینده تراکتورسازی را گران نبندد بلکه برای قهرمانی ببندد. نتایج این فصل تراکتورسازی به خوبی ثابت کرد تیم را باید مربی ببندد و نه باشگاه و از همه مهمتر نامها تضمینی برای قهرمانی نیستند.
به هر صورت بازیهای این فصل یک تجربه خوب برای زنوزی و البته تراکتورسازی بود. تیمی که با لیکنس و با وجود همه تلاشها در هفتههای پایانی دچار بحران شد و جام را از دست داد. البته مردم تبریز یک خواسته دیگر هم از مالک باشگاه دارند. اینکه لیکنس را با وجود اینکه یک فصل دیگر قرارداد دارد، کنار بگذارد و تیم در اختیار یک مربی جدید قرار گیرد چراکه لیکنس بلژیکی نشان داد مدیریت بحران را بلد نیست و اگر در آینده هم تیم دچار بحران شود که در فوتبال طبیعی است، قادر نیست تیم را از بحران خارج کند.
نکته جالب توجه دیگر اینکه گرانی فقط چند بازیکن خاص در ترکیب یک تیم باعث ایجاد فاصله میشود و همواره تیمی که قراردادهای بازیکنانش نزدیک به هم باشد، بهتر نتیجه میگیرد، چون تیم همدلتر میشود.