خبرورزشی/محمدرضا نصرالله زاده؛ همه در پرورش‌اندام به نوعی مدعی و خود را صاحب حق می‌دانند و توقع‌شان این است که هر حرفی که می‌زنند و یا هر کاری که می‌کنند، باید مورد تأیید دیگران هم باشد. آن‌ها یک روز از آرزو‌های بزرگ خود سخن می‌گویند و روز بعد هم به راحتی هرچه تمام‌تر آن را فراموش می‌کنند. آن‌ها به جای آنکه به کار خودشان مشغول باشند و آن را خوب انجام دهند، در تلاش یافتن پاسخی زودهنگام برای این سؤال تکراری خود هستند که فلانی چه زمانی خواهد رفت و با رفتن او چه اتفاق یا اتفاقاتی خواهد افتاد. نکته جالب توجه در این موضوع آن است که وقتی هم مورد خطاب قرار می‌گیرند هیچ پاسخ قانع‌کننده‌ای برای این همه پیگیری خود ندارند. آن‌ها بعضاً یا برای تفریح و تفنن این کار را انجام می‌دهند و یا اینکه به نوعی حس کنجکاوی خود را نشان داده باشند، پیگیر این قضایا هستد و برایشان هم تفاوتی ندارد که چه کسی خواهد رفت و با رفتن او چه اتفاقی خواهد افتاد. آن‌ها بدون توجه به این مسائل فقط می‌خواهند به حرف خود جامه عمل بپوشانند و برایشان هم زیاد اتفاقات بعد از آن مهم نیست و به همین دلیل هم هست که این روز‌ها تعداد این افراد زیاد و حجم اخبار این‌چنینی بیشتر از همیشه شده است. اخباری که مثل خیلی از اخبار دیگر فقط باید آن‌ها را خواند و به سادگی از کنار آن‌ها رد شد. اخباری که از همان ابتدا تا انتهای آن بوی غرض‌ورزی و تسویه‌حساب شخصی می‌دهد. اخباری که احتمال صحت آن چیزی در حد صفر بوده و بیشتر به داستانسرایی و نقل قول شبیه است تا اخبار قابل اعتماد و اعتباری که بشود به آن‌ها استناد کرد.