خبرورزشی/ شهراد باغستانی؛ خوسه انریکه، مدافع سابق لیورپول که به بیماری سرطان مبتلا شده بود در گفت‌و‌گویی با نشریه «گاردین» درباره رهایی از این بیماری مهلک، ارتباط با هواداران و استحقاق لیورپول برای قهرمانی در لیگ قهرمانان صحبت کرده است. بخش‌هایی از این گفتگو را در ادامه می‌خوانید. 

نمی‌توانم گریه کنم
خوسه بعد از عمل جراحی ۸ ساعته که طی آن جراحان تومور را از درون مغزش بیرون آوردند یا زمانی که ۲ ماه مجبور به رادیوتراپی شد، گریه نکرد. او همچنین وقتی باید تحت مراقبت شدید قرار می‌گرفت هم گریه نمی‌کرد. در بیمارستان خوابیده بود در حالی که یک لوله در بینی‌اش فرو کرده بودند و سردرد‌های بی‌پایان داشت. حتی وقتی که متوجه شد دیگر سرطان ندارد هم همین‌طور. صحبت‌هایش را با توضیح این مورد شروع می‌کند: «لوله‌ها از طریق بینی وارد می‌شوند و از مجاری اشک می‌گذرند، بنابراین نمی‌توانم گریه کنم. چشم تقریباً هیچ چیزی تولید نمی‌کند، شاید یک قطره. گریه کردن برای شما خوب است، یک رهایی و پاکسازی است، اما من آن را ندارم. شما برای اشک ریختن تلاش خواهید کرد، به خصوص در موقعیتی مثل من، اما این اتفاق نخواهد افتاد. این یک مسئله جزئی نسبت به هر چیز دیگری است، اما این مسائل احتمالاً برای ادامه زندگی و حیات خواهد بود.»

اگر می‌میرم به من بگویید!
«زندگی» کلمه‌ای است که از زبان او یک سال پس از اینکه علائم سرطان ظاهر شد، می‌شنویم و یک ماه بعد از اینکه سرطان از بین رفت. مدافع سابق لیورپول و نیوکاسل زمانی را یادآور می‌شود که می‌ترسید، می‌لرزید، بی‌اعتماد بود و از دکتر‌ها می‌پرسد اگر خواهد مُرد به او بگویند. دوازدهم می ۲۰۱۸ تنها ۸ ماه پس از اینکه به دلیل مصدومیت زانو مجبور شد از فوتبال خداحافظی کند، متوجه حملات عصبی شد که نیاز به درمان داشت. «می‌دانستم یک چیزی ایراد دارد. ترسیده بودم، اما هرگز تصور نمی‌کردم تومور باشد.» خوسه حوادث را با دقت ترسیم می‌کند. نامزدش اِیمی که اهل بولتون است هم جزئیات و تاریخ‌ها را به او یادآوری می‌کند. او توضیح می‌دهد چگونه شب‌ها حتی نور هم اذیتش می‌کرد و همه چیز را تار می‌دید. سردردهایش را توصیف می‌کند و بیداری در روز بعد در حالی که قادر به دیدن نیست.

پس از آن ۸ ساعت در اورژانس تحت آزمایش‌های مختلف از جمله سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی قرار گرفته است تا اینکه یک تومور خیلی نادر پشت عصب چشم چپش تشخیص داده می‌شود. «دکتر گفت از کلمه‌ای که می‌خواهم بگویم نترسید. وقتی آن کلمه را می‌گویید همه فکر می‌کنند حکم مرگ را دارد، اما دکتر گفت یک تومور خاص دارید که در هر یک میلیون نفر روی یک نفر تأثیر می‌گذارد. نگران نباشید، این سرط...» یک مکث این بین به وجود می‌آید و خوسه انریکه حرف بعدی را نمی‌تواند بگوید. در نهایت ادامه می‌دهد: «بدخیم است.» در ادامه درباره تلاقی این اتفاق با مصدومیتش می‌گوید: «از زانوی خودم باید ممنون باشم. با بهره‌گیری از آن ذهنیتم را تغییر دادم. وقتی مصدوم شدم، نمی‌توانستم آن را بپذیرم. از لحاظ روحی رنج می‌بردم. زمان بدی داشتم، پیش روانپزشک می‌رفتم و قرص مصرف می‌کردم. بنابراین خودم را با اینکه چگونه در واکنش به بیماری مثبت بودم، غافلگیر کردم. من و ایمی همراه هم گفتیم این همان چیزی است که باید با آن مبارزه کنیم.»

عمل پیچیده و رهایی از سرطان
خوسه متخصصی ۳۹ ساله از والنسیا را پیدا کرد به نام دکتر خوان آنتونیو سیمال و یک ماه بین تشخیص و عمل جراحی‌اش برای از بین بردن تومور توسط این دکتر گذشت. انریکه ادامه می‌دهد: «فکر می‌کنم این یک معجزه بود. دید من برگشته بود. دکتر فکر کرد تومور دچار خونریزی شده و برای همین روی دید من تأثیر گذاشته است. خون خشک می‌شود و دید بازمی‌گردد. تومور هنوز وجود دارد، اما امید به بهبودی هم هست. من در وضعیتی عالی زیر عمل رفتم. اصلاً مثل این نبود که قرار است نابینا شوم. هنگامی که تومور برداشته می‌شود دیگر روی عصب تأثیر نمی‌گذارد و فشار آزاد می‌شود. چیزی که من را ترسانده بود، این بود که فقط ۳۲ سال سن داشتم.» در نهایت توموری که به یک شریان متصل شده بود طی یک عمل پیچیده برداشته شد و سپس خوسه انریکه ۲ ماه در پاریس پروتون‌تراپی کرد. «یک ماشین بزرگ بود، وقتی درون آن رفتم سعی کردم به آن نگاه نکنم. پرتو‌ها به مغز می‌تابند و ماسکی روی صورت قرار دارد که فقط سوراخ بینی برای نفس کشیدن باز است.» آخرین اسکن در ماه آوریل نشان داد سرطان از بین رفته است و خوسه در این باره هم بیان می‌کند: «من انتظارش را داشتم. آن ماشین ۹۵ درصد موفقیت داشت. با این حال به شدت خوشحال شدم، به خصوص برای ایمی. این برای او بسیار سخت بود. او همه چیز من است.»

کنار لیورپول
زمانی که لیورپول با پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان بازی داشت، خوسه انریکه در پاریس بود و در دیدار رفت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر بارسلونا هم در نوکمپ در میان هواداران حضور داشت. آلبرتو مورنو برایش بلیت گرفته بود که به شوخی می‌گوید دیدِ آن خوب نبود! اما هواداران از نگاه انریکه تماشایی بودند که درباره آن‌ها می‌گوید: «برایم آواز می‌خواندند، من را در آغوش می‌گرفتند و حالم را می‌پرسیدند.» شنبه خوسه در مادرید خواهد بود تا دیدار لیورپول و تاتنهام در فینال لیگ قهرمانان اروپا را در ورزشگاه واندا متروپولیتانو از نزدیک ببیند. او درباره فینال لیگ قهرمانان و شانس قهرمانی لیورپول هم می‌گوید: «این مرتبه لیورپول باید برنده شود. آن‌ها سزاوار قهرمانی هستند.»