خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ یمن با یک بازی قدرتی و دفاعی مدعی اول گروه را متوقف کرد و یا تساوی قطر میزبان جام جهانی مقابل هند و بازی سخت امارات در مالزی و شکست عجیب کویت با سه گل مقابل استرالیا و فرار بحرین با یک گل اتفاقی در پنوم‌پن.
این نوسانات نشانه چیست؟ عدم قدرت و استیلای کامل تیم‌های بزرگ و با حاشیه، چون عربستان، قطر و کویت! اما ثبات و استحکام تیمی بعضی از کشورها، چون ژاپن، ایران و استرالیا و حتی کره جنوبی این فرضیات را کنار می‌گذارد و منطق حاکم بر بازی می‌شود. پیروزی دو بر صفر ایران در هنگ‌کنگ حکایت منطق تیم ملی است که نوسان کمتری نسبت به بقیه تیم‌ها داشت و با تسلط کامل با دو گل بازی در خانه حریف را برد.
هنگ‌کنگ با رفتن در مساحت کمتر و گرفتن فضا از ایران سعی کرد شکست قابل قبولی داشته باشد و گاه نیز شبیخونی هم به دفاع ایران می‌زد. تیم ویلموتس هنوز ریتم مناسب تاکتیکی خود را پیدا نکرده است و ریسک هم نکرد. ایران می‌توانست با این شیوه هنگ‌کنگ میلاد محمدی را از بازی خارج و حاج‌صفی را نیز به دفاع چپ ببرد و حضور هر دو اضافه بود و حتی ترابی هم برای این بازی ضرورت نداشت و یک مهاجم متمایل به گوش چپ و چپ‌پا می‌توانست گره‌های بازی را باز کند. البته ویلموتس نیازی به این تغییر پیدا نکرد و در فکر سه امتیاز بازی بود که گرفت. آمدن مهدی طارمی و بودن آزمون و انصاری‌فرد بسیاری از مشکلات ما را حل خواهد کرد. در دفاع راست عالی بودیم و در دفاع میانی هر دو مدافع باید به یکدیگر نزدیک شوند و کمی هم نزدیک به آخرین هافبک دفاعی ما یعنی ابراهیمی بازی کنند. در مجموع ویلموتس به هدف خود رسید، اما تیم برنامه مشخصی نداشت به ویژه روی ضربات ایستگاهی که بسیار مهم است تمرین نشده بود و تحت فشار هم قرار نگرفتیم تا محک اساسی بخوریم و بازیکنان ما از تمام توان خود استفاده نکردند. علیرضا جهانبخش هم آن مهره کارساز همیشگی نبود، اما تیم ما همان تیم پرقدرت دفاعی بود و بهتر خواهد شد. بیرانوند همچنان مرد اول دروازه است و تعلل را باید از خود دور کند و با شجاعت به سمت توپ بیاید. او رو به مهاجم حریف و توپ است و باید درون دوازده قدم تمام توپ‌ها را جمع کند. سه امتیاز از هنگ‌کنگ نتیجه خوبی برای ما و ویلموتس است.
این نوسانات نشانه چیست؟ عدم قدرت و استیلای کامل تیم‌های بزرگ و با حاشیه، چون عربستان، قطر و کویت! اما ثبات و استحکام تیمی بعضی از کشورها، چون ژاپن، ایران و استرالیا و حتی کره جنوبی این فرضیات را کنار می‌گذارد و منطق حاکم بر بازی می‌شود. پیروزی دو بر صفر ایران در هنگ‌کنگ حکایت منطق تیم ملی است که نوسان کمتری نسبت به بقیه تیم‌ها داشت و با تسلط کامل با دو گل بازی در خانه حریف را برد.
هنگ‌کنگ با رفتن در مساحت کمتر و گرفتن فضا از ایران سعی کرد شکست قابل قبولی داشته باشد و گاه نیز شبیخونی هم به دفاع ایران می‌زد. تیم ویلموتس هنوز ریتم مناسب تاکتیکی خود را پیدا نکرده است و ریسک هم نکرد. ایران می‌توانست با این شیوه هنگ‌کنگ میلاد محمدی را از بازی خارج و حاج‌صفی را نیز به دفاع چپ ببرد و حضور هر دو اضافه بود و حتی ترابی هم برای این بازی ضرورت نداشت و یک مهاجم متمایل به گوش چپ و چپ‌پا می‌توانست گره‌های بازی را باز کند. البته ویلموتس نیازی به این تغییر پیدا نکرد و در فکر سه امتیاز بازی بود که گرفت. آمدن مهدی طارمی و بودن آزمون و انصاری‌فرد بسیاری از مشکلات ما را حل خواهد کرد. در دفاع راست عالی بودیم و در دفاع میانی هر دو مدافع باید به یکدیگر نزدیک شوند و کمی هم نزدیک به آخرین هافبک دفاعی ما یعنی ابراهیمی بازی کنند. در مجموع ویلموتس به هدف خود رسید، اما تیم برنامه مشخصی نداشت به ویژه روی ضربات ایستگاهی که بسیار مهم است تمرین نشده بود و تحت فشار هم قرار نگرفتیم تا محک اساسی بخوریم و بازیکنان ما از تمام توان خود استفاده نکردند. علیرضا جهانبخش هم آن مهره کارساز همیشگی نبود، اما تیم ما همان تیم پرقدرت دفاعی بود و بهتر خواهد شد. بیرانوند همچنان مرد اول دروازه است و تعلل را باید از خود دور کند و با شجاعت به سمت توپ بیاید. او رو به مهاجم حریف و توپ است و باید درون دوازده قدم تمام توپ‌ها را جمع کند. سه امتیاز از هنگ‌کنگ نتیجه خوبی برای ما و ویلموتس است.
