به گزارش خبرورزشی، بدون شک منصور پورحیدری بهترین سرمربی تاریخ استقلال در رویارویی با پرسپولیس بوده است. مردی که به عنوان سرمربی ۶ بار فاتح شهرآورد شده و علاوه بر آن، سابقه پیروزی مقابل سرخپوشان در قالب بازیکن، مربی، سرپرست و مدیرفنی را هم داراست. منصورخان طی روز‌های حیات خود چند بار پیرامون شهرآورد‌های مهم به طور مفصل با خبرورزشی حرف زد و حالا به بهانه بازی امروز، بد ندیدیم گزیده‌ای از حرف‌های پدر فقید استقلال را برای‌تان دوباره بازنشر کنیم.
* اولین شهرآوردی که سرمربی استقلال بودم سال ۵۹ بود. آن بازی از شانس بد من نیمه‌تمام ماند!
* گل مظلومی در شهرآورد سال ۶۲ فراموش‌نشدنی‌ترین گل استقلال بود.
* رضا حسن‌زاده تا چند ساعت قبل از شهرآورد خرداد ۶۹ در پادگان نگهبانی می‌داد.
* هنوز هم نمی‌دانم چرا شاگردانم در جدال اسفند سال ۷۰ بعد از زدن گل دوم، عقب نشستند. بازی را ۲ بر صفر بردیم، ولی من فرمان عقب‌نشینی ندادم.
* سال ۷۴ قبل از جدال تابستانی با پرسپولیس، سازمان تربیت بدنی ضیافت گرفت. آن زمان یورگن گده که بعداً دستیار خودم شد، سرمربی پرسپولیس بود. وقتی او را دیدم، چشمانم برق زد، چون به وضوح معلوم بود که ترسیده است. به پای پرویز مظلومی زدم و گفتم: پرویز این آلمانیه ترسیده، ما بازی را بردیم. اتفاقاً همان ترس باعث شد گده ترکیب ثابت را بد بچیند و ما مسابقه را ۳ بر یک بردیم.
* قبل از جدال دی‌ماه سال ۷۹ با پرسپولیس روی ذهن مهدی هاشمی‌نسب کار کردم تا به عنوان مهاجم بازی کند. می‌دانستم تماشاگران پرسپولیس علیه او موضع می‌گیرند و هر وقت صاحب توپ شده، هیاهو می‌کنند. به همین خاطر او را مهاجم کردم تا این جنجال‌ها در زمین حریف انجام شود.
* در فصل ۷۱-۷۰ پرسپولیس را دبل کردیم. اتفاقی که در فصل ۹۰-۸۹ هم تکرار شد. در هر دو مرحله من روی نیمکت بودم. فصل اولی سرمربی بودم و فصل دومی، مدیرفنی و سرپرست.
* اسفند سال ۷۸ به خاطر استقلال، از تیم ملی استعفا دادم و ۲ روز بعد از آن در شهرآورد روی نیمکت نشستم، ولی واقعاً نمی‌دانم اگر زمان به عقب برگردد، دوباره این کار را خواهم کرد یا نه؟
* اولین شهرآوردی که سرمربی استقلال بودم سال ۵۹ بود. آن بازی از شانس بد من نیمه‌تمام ماند!
* گل مظلومی در شهرآورد سال ۶۲ فراموش‌نشدنی‌ترین گل استقلال بود.
* رضا حسن‌زاده تا چند ساعت قبل از شهرآورد خرداد ۶۹ در پادگان نگهبانی می‌داد.
* هنوز هم نمی‌دانم چرا شاگردانم در جدال اسفند سال ۷۰ بعد از زدن گل دوم، عقب نشستند. بازی را ۲ بر صفر بردیم، ولی من فرمان عقب‌نشینی ندادم.
* سال ۷۴ قبل از جدال تابستانی با پرسپولیس، سازمان تربیت بدنی ضیافت گرفت. آن زمان یورگن گده که بعداً دستیار خودم شد، سرمربی پرسپولیس بود. وقتی او را دیدم، چشمانم برق زد، چون به وضوح معلوم بود که ترسیده است. به پای پرویز مظلومی زدم و گفتم: پرویز این آلمانیه ترسیده، ما بازی را بردیم. اتفاقاً همان ترس باعث شد گده ترکیب ثابت را بد بچیند و ما مسابقه را ۳ بر یک بردیم.
* قبل از جدال دی‌ماه سال ۷۹ با پرسپولیس روی ذهن مهدی هاشمی‌نسب کار کردم تا به عنوان مهاجم بازی کند. می‌دانستم تماشاگران پرسپولیس علیه او موضع می‌گیرند و هر وقت صاحب توپ شده، هیاهو می‌کنند. به همین خاطر او را مهاجم کردم تا این جنجال‌ها در زمین حریف انجام شود.
* در فصل ۷۱-۷۰ پرسپولیس را دبل کردیم. اتفاقی که در فصل ۹۰-۸۹ هم تکرار شد. در هر دو مرحله من روی نیمکت بودم. فصل اولی سرمربی بودم و فصل دومی، مدیرفنی و سرپرست.
* اسفند سال ۷۸ به خاطر استقلال، از تیم ملی استعفا دادم و ۲ روز بعد از آن در شهرآورد روی نیمکت نشستم، ولی واقعاً نمی‌دانم اگر زمان به عقب برگردد، دوباره این کار را خواهم کرد یا نه؟
