خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ فدراسیون ۲۰۰ میلیارد تومان بدهی دارد، همه سر و دست می‌شکنند تا رئیسش شوند. پرسپولیس ۱۰۰ میلیارد بدهی دارد، برای صندلی مدیرعاملی‌اش خون و خونریزی است. استقلال ۱۵۰ میلیارد بدهی دارد، ۶۰ نفر می‌خواهند مدیرعامل شوند. مردم عادی می‌پرسند خب اگر این همه بدهی هست (که هست) و اگر تمام پول اسپانسر‌ها پیش‌خور شده، پس این همه جنگ و دعوا برای رسیدن به این پست‌ها برای چیست؟
واقعیت آن است که خیلی‌ها به منافع و جیب خود فکر می‌کنند نه به منافع فوتبال و فدراسیون و پرسپولیس و استقلال. به همین دلیل هم هست که یک عده می‌خواهند بار خود را ببندند و برای‌شان مهم نیست که آبی و قرمز چقدر بدهی دارند. از قدیم می‌گویند آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب. طرف می‌گوید فدراسیون ۲۰۰ میلیارد بدهی دارد، حالا بشود ۲۵۰ میلیارد. خب چه فرقی می‌کند؟ اصلاً به من چه؟ بعد هم مصاحبه می‌کند و می‌گوید من فدراسیون را با ۲۰۰ میلیارد بدهی تحویل گرفتم. حرفی که مدیران پرسپولیس و استقلال هم می‌زنند و طوری نزد افکار عمومی وانمود می‌کنند که انگار از زمان قاجار همه بدهی‌ها مانده و حالا آن‌ها جانفشانی کرده‌اند که تشریف آورده‌اند!
بامزه اینجاست که هر مدیری می‌آید، باشگاه را با میلیارد‌ها تومان بدهی تحویل می‌گیرد و می‌گوید پول‌ها پیش‌خور شده، بعد خودش هم پول‌های بعدی را پیش‌خور می‌کند و می‌رود و دیگر پیدایش نمی‌شود! همین روال الان سال‌هاست که ادامه دارد و وزارت ورزش هم می‌گوید استقلال و پرسپولیس را واگذار می‌کنیم. در واقع وزارت می‌خواهد دو بنگاه اقتصادی زیان‌ده را واگذار کند و شاید هم حق دارد، اما سؤال اصلی اینجاست که اگر باشگاه‌ها و فدراسیون این همه بدهی دارند، چرا برای صندلی مدیریت آن‌ها سر‌ها و دست‌های زیادی شکسته می‌شود؟ آیا این مشکوک نیست؟