خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ به واسطه بازی نخست، از شش بازی یک‌هشتم نهایی، شانس تیمی از دست نرفته است! همه چیز در گروی پنج بازی باقی مانده است!
پرسپولیس، معلم پرسپولیس
درباره پرسپولیس که بازی و نتیجه دیدار نخستش، خیلی‌ها را به خود آورده است، وضعیت چندان هم خراب و آینده سرخ‌پوش‌ها، از دست رفته نیست!
این بسیار خوب است که پرسپولیس و پرسپولیسی‌ها، با نگاهی نقادانه و با رویکردی انتقادی، بازی و باخت خود را برابر «الدحیل» قطر، به ارزیابی و بازبینی نشسته‌اند، ولی پرسپولیس در همین فرصت که از دست‌رفته اش می‌دانیم، بازی خوب و فوتبال امیدوار‌کننده هم داشت!
آری، ٤٥ دقیقه نخست، قابل دفاع کردن نبود ولی درباره ٤٥ دقیقه دوم و پیرامون ١٨-١٧ دقیقه آخر پیکاری که پرسپولیس کاملاً سواره هجوم می‌برد و الدحیل پیاده می‌نمود، چه باید گفت؟
نه! قصدمان توجیه آن باخت که کاملاً بچگانه بود و خودساخته هم بود، نیست! می‌خواهیم بگوییم و لازم است تا بگوییم: ... پرسپولیس هم تیم واقعی خود را شناخت! هم نحوه بازی مطلوب و درخورنده سزاواری‌های مردانش را پیدا کرد و هم دید، تیمی دارد که علاوه بر قدرت قابل اتکای دفاع تیمی و سازمان دفاعی اش، مهاجمانی هم دارد که بازی در ١٨ قدم، مهارت تاکتیکی آنهاست (دست‌کم یک نفرشان) و عرضه پدید آوردن فرصت‌های تک‌نفره را دارد!
یحیی، در نیمه دوم، تیم مطلوب‌شونده اش را در میدان دید که حریف را شلاق‌کاری می‌کرد! در صورت تکرار بازی نیمه دوم، پرسپولیس می‌تواند کاری کند کارستان!
استقلال، حمله در دفاع، حمله در حمله
از پرسپولیس گفتیم و از ضرورت پرهیز از اشتباهات تکراری و از شرط ارائه یک نمایش متناسب با قدرت این تیم! حالا نوبت می‌رسد به استقلال که جربزه همه کاری را دارد و قادر است، جوری بازی کند که حریف قادر به مجبور کردنش نیست!
استقلال آنقدر فرصت عالی برای گل زدن ساخت که افسوس همه را درآورد! و استقلال دانست که بازی اش را، بر مبنای دفاع کردن -ولو دفاعی حتی محکم و مستحکم- نباید بچیند! فرهاد مجیدی باید با این واقعیت استخوان‌بندی تیمش را تشکیل دهد:
... استقلال، تیمی است با ٣٧ گل زده در لیگ برتر و ٩ گل هم در سه بازی لیگ آسیا! نگفته معلوم است که استقلال، مال دفاع کردن نیست! و استقلال از عناصر دفاعی اش در بازی تهاجمی، بهتر بازی می‌گیرد! استقلال در عقب‌نشینی می‌بازد! هم بازی را، از نظر شکلی و هم نتیجه را با خوردن گل‌های مفت!
فرهاد مجیدی، مگر امکان دارد نکته‌ای به این بدیهی را ندیده باشد و درنیافته باشد؟
استقلال وقتی حتی نه دیابانه را دارد و نه قائدی را، باز هم باید روح بازی اش، تهاجمی باشد! دفاع کردن استقلال حتی در پرفشارترین لحظات هر دیدار، باید توأم باشد با حفظ توپ و بازی مشهور به مالکانه!
استقلال- الاهلی، این هم پیکاری است که دیدن دارد! یکی از فینال‌های استقلال در لیگ آسیا! مسابقه‌ای که مجیدی، باید «درش بیاورد»!
ژاوی و امیر
روزی، روزگاری بود که تیم‌های «امیر» می‌بردند ولی بازی‌شان شوری نداشت، شیرین نبود! و چنگی به دل نمی‌زد! حالا سپاهان تکمیل شده است و در کار کامل‌تر شدن هم هست! تیمی که هم قوی و هم شکیل بازی کردن را یکجا عرضه می‌دارد! تیمی که هم فوتبال را با رعایت اصول دفاعی پیاده می‌کند و هم گل زدن را به عنوان هنر اولیه، شگرد خود دارد!
در لیگ برتر ایران و در لیگ آسیا -نزد تیم‌های غرب آسیا- هیچ تیمی تغییر حالت از حمله به دفاع و از دفاع به حمله را -بدون فوت وقت و کشتن زمان- به سرعت و مهارت سپاهان، شگرد خود ندارد! تیم امیر، تمام ویژگی‌های مورد پسند مربی اش را داراست!
و حالا، سپاهان که بازی به بازی پیش می‌رود و پیشتر می‌رود، «یک سرِ» نبردی است که در همه حال دیدن دارد! پیکاری که السد را نگران قابلیت‌های حریف اصفهانی اش کرده است! سپاهانی که تازه نامدار شده‌ای مثل محمد محبی را در کناره دوباره و از نوساخته شده‌ای به اسم سروش رفیعی، خوش می‌درخشاند و گل هم می‌زند!
امروز، یکی از آن روزهاست که «امیر» می‌خواهد!
پرسپولیس، معلم پرسپولیس
درباره پرسپولیس که بازی و نتیجه دیدار نخستش، خیلی‌ها را به خود آورده است، وضعیت چندان هم خراب و آینده سرخ‌پوش‌ها، از دست رفته نیست!
این بسیار خوب است که پرسپولیس و پرسپولیسی‌ها، با نگاهی نقادانه و با رویکردی انتقادی، بازی و باخت خود را برابر «الدحیل» قطر، به ارزیابی و بازبینی نشسته‌اند، ولی پرسپولیس در همین فرصت که از دست‌رفته اش می‌دانیم، بازی خوب و فوتبال امیدوار‌کننده هم داشت!
آری، ٤٥ دقیقه نخست، قابل دفاع کردن نبود ولی درباره ٤٥ دقیقه دوم و پیرامون ١٨-١٧ دقیقه آخر پیکاری که پرسپولیس کاملاً سواره هجوم می‌برد و الدحیل پیاده می‌نمود، چه باید گفت؟
نه! قصدمان توجیه آن باخت که کاملاً بچگانه بود و خودساخته هم بود، نیست! می‌خواهیم بگوییم و لازم است تا بگوییم: ... پرسپولیس هم تیم واقعی خود را شناخت! هم نحوه بازی مطلوب و درخورنده سزاواری‌های مردانش را پیدا کرد و هم دید، تیمی دارد که علاوه بر قدرت قابل اتکای دفاع تیمی و سازمان دفاعی اش، مهاجمانی هم دارد که بازی در ١٨ قدم، مهارت تاکتیکی آنهاست (دست‌کم یک نفرشان) و عرضه پدید آوردن فرصت‌های تک‌نفره را دارد!
یحیی، در نیمه دوم، تیم مطلوب‌شونده اش را در میدان دید که حریف را شلاق‌کاری می‌کرد! در صورت تکرار بازی نیمه دوم، پرسپولیس می‌تواند کاری کند کارستان!
استقلال، حمله در دفاع، حمله در حمله
از پرسپولیس گفتیم و از ضرورت پرهیز از اشتباهات تکراری و از شرط ارائه یک نمایش متناسب با قدرت این تیم! حالا نوبت می‌رسد به استقلال که جربزه همه کاری را دارد و قادر است، جوری بازی کند که حریف قادر به مجبور کردنش نیست!
استقلال آنقدر فرصت عالی برای گل زدن ساخت که افسوس همه را درآورد! و استقلال دانست که بازی اش را، بر مبنای دفاع کردن -ولو دفاعی حتی محکم و مستحکم- نباید بچیند! فرهاد مجیدی باید با این واقعیت استخوان‌بندی تیمش را تشکیل دهد:
... استقلال، تیمی است با ٣٧ گل زده در لیگ برتر و ٩ گل هم در سه بازی لیگ آسیا! نگفته معلوم است که استقلال، مال دفاع کردن نیست! و استقلال از عناصر دفاعی اش در بازی تهاجمی، بهتر بازی می‌گیرد! استقلال در عقب‌نشینی می‌بازد! هم بازی را، از نظر شکلی و هم نتیجه را با خوردن گل‌های مفت!
فرهاد مجیدی، مگر امکان دارد نکته‌ای به این بدیهی را ندیده باشد و درنیافته باشد؟
استقلال وقتی حتی نه دیابانه را دارد و نه قائدی را، باز هم باید روح بازی اش، تهاجمی باشد! دفاع کردن استقلال حتی در پرفشارترین لحظات هر دیدار، باید توأم باشد با حفظ توپ و بازی مشهور به مالکانه!
استقلال- الاهلی، این هم پیکاری است که دیدن دارد! یکی از فینال‌های استقلال در لیگ آسیا! مسابقه‌ای که مجیدی، باید «درش بیاورد»!
ژاوی و امیر
روزی، روزگاری بود که تیم‌های «امیر» می‌بردند ولی بازی‌شان شوری نداشت، شیرین نبود! و چنگی به دل نمی‌زد! حالا سپاهان تکمیل شده است و در کار کامل‌تر شدن هم هست! تیمی که هم قوی و هم شکیل بازی کردن را یکجا عرضه می‌دارد! تیمی که هم فوتبال را با رعایت اصول دفاعی پیاده می‌کند و هم گل زدن را به عنوان هنر اولیه، شگرد خود دارد!
در لیگ برتر ایران و در لیگ آسیا -نزد تیم‌های غرب آسیا- هیچ تیمی تغییر حالت از حمله به دفاع و از دفاع به حمله را -بدون فوت وقت و کشتن زمان- به سرعت و مهارت سپاهان، شگرد خود ندارد! تیم امیر، تمام ویژگی‌های مورد پسند مربی اش را داراست!
و حالا، سپاهان که بازی به بازی پیش می‌رود و پیشتر می‌رود، «یک سرِ» نبردی است که در همه حال دیدن دارد! پیکاری که السد را نگران قابلیت‌های حریف اصفهانی اش کرده است! سپاهانی که تازه نامدار شده‌ای مثل محمد محبی را در کناره دوباره و از نوساخته شده‌ای به اسم سروش رفیعی، خوش می‌درخشاند و گل هم می‌زند!
امروز، یکی از آن روزهاست که «امیر» می‌خواهد!
