خبرورزشی/ علی جوادی؛ آن‌طور که در اظهارات اخیر مهدی تاج متوجه شدیم، مارک ویلموتس ادعا کرده که در قرارداد او دست برده شده است. دقیقاً برخلاف ادعای تاج که گفته بود ویلموتس کلاهی گشاد بر سر فوتبال ایران گذاشته، ویلموتس مدعی شده که در قرارداد او دست برده شده است. در این ماجرا چند اتفاق موازی افتاد:

۱- دو میلیون یورو که پیش از بازی با عراق به ویلموتس داده شد، پول زور بود. پولی برای ۳۱ روز حضور در کنار تیم ملی ایران که قیمت این مربی بلژیکی درجه چندم را تا حد گواردیولا بالا می‌برد. آن زمان کسی سؤال نپرسید که آیا این رقم برای این تعداد روز حضور، منصفانه هست یا نه. آن روز کسی نپرسید که آیا او به این اندازه به فوتبال ما خدمت کرد یا خیر. آن زمان فقط یک هدف تعریف شده بود: با پنهان‌کاری پول او را بدهید و به هر قیمت ممکن او را راضی کنید که در بازی با عراق روی نیمکت ایران بنشیند. رسیدن به پاسخ سؤال‌های بالا، بسیار آسان است. زمانی حساب و کتاب وجود دارد و سؤال پرسیده می‌شود که پای منافع شخصی در میان باشد. این پول نه از جیب رئیس فدراسیون فوتبال و نه از جیب اعضای هیئت‌رئیسه پرداخت نشد. این پول مستقیم از جیب مردم پرداخت شد. برای همین شاید زیاد روی جوانب ماجرا دقت نشد.

۲- شش میلیون یورو غرامتی که ویلموتس طلب کرده، به چه دلیل است؟ اگر قصه همان‌طور است که مدیران فدراسیون فوتبال می‌گویند و فقط پول سه ماه را به او بدهکاریم، این ادعای او از کجا می‌آید؟ این پول هم باید از جیب مردم برداشته شود؟

۳- آنچه مسلم است اینکه از نظر مالی دچار ضرری بزرگ شده‌ایم. صدمه مالی شدیدی که حساب خالی فدراسیون را خالی‌تر کرد.

اما آنچه مهم‌تر است اینکه اعتبار ما دچار آسیبی جدی شده است. اینکه پول‌مان را ببرند و اعتبارمان را هم هدف بگیرند خیلی دردآور است. ویلموتس به ما تهمت زده که قراردادش دست‌خورده است. دقیقاً چه کسی از غرور جریحه‌دار شده ما دفاع می‌کند؟ چه کسی باید به این موضوع ورود کند که چرا و چگونه اعتبار و پول ما به حراج رفت؟ اصلاً ماجرای ویلموتس برای کسی مهم هست؟