خبرورزشی/ مهدی شیروانی؛ اویس ملاح سبک‌وزن پرتلاش، متعصب و جنگنده کشتی‌آزاد به رُک و راست‌گویی و بی‌شیله‌پیله بودن شهره عام و خاص بوده و هست. به‌رغم حضور در المپیک ۹۲ بارسلون، کسب برنزجهان ۹۱ وارنا و ۵ طلا، نقره و برنز بازیهای‌آسیایی و قهرمانی‌آسیا، به‌آن‌چه استحقاقش را داشت، نرسید. مربی‌اسبق تیم‌ملی، از مربیان فعال، سازنده و عضو کادرفنی تیم‌های استان‌گلستان در مسابقات لیگ‌برتر باشگاههای‌کشور، در پاسخ به سوالات خبرورزشی چنین گفت:
* در باشگاه امام رضا (ع) نوکنده نوجوانان را تمرین می‌دهم. سعی می‌کنم برای پشتوانه‌سازی و آینده‌نگری کشتی استان، تاثیرگذار باشم. باشیوع کرونا خودم باشگاه را تعطیل کردم تا از سلامتی پشتوانه‌های کشتی حفاظت کرده باشم. تا روزی که کرونا نابود نشود، تمریناتمان را شروع نمی‌کنیم. کشتی مثل والیبال یا فوتبال نیست، کشتی خیلی تماس جسمی و درگیری مستقیم دارد، لذا شرایط شروع تمرین ما با اکثر رشته‌های ورزشی متفاوت است.
* امیدوارم با نابودی کرونا، هموطنان بتوانند به‌زندگی عادی برگردند ولی نمی‌توان همه را در یک سطح دید و برای همه یک تصمیم گرفت. این‌که می‌گویند همه باید قرنطینه را رعایت و از خانه بیرون نیایند، اصلاً درست نیست. آن کارگری که به‌نان شبش محتاج است و باید اجاره خانه بدهد، اگر یک روز کار نکند، زن و بچه اش گرسنه می‌مانند را نمی‌توان وادار کرد در قرنطینه خانگی بماند. دولت و مسئولان اول باید فکری به‌حال مشکل زندگی آن‌ها و خانواده‌شان بکنند، بعداً بگویند قرنطینه خانگی را رعایت کنید. البته از هموطنان عزیزم، کارگران زحمتکش نیز تقاضا می‌کنم وقتی برای تامین معاش خانواده مجبورند دنبال کار باشند، ماسک بزنند تا حداقل مراقب سلامتی خود و خانواده‌شان باشند.
* وقتی مدال برنز قهرمانی‌جهان را گرفتم، به‌من ۲۰۰ هزارتومان جایزه دادند. یک‌طلا و یک‌برنز بازیهای‌آسیایی و ۳ نقره قهرمانی‌آسیا به‌دست آوردم ولی درآمدم از لیگ، بیشتر از جوایز و پاداش‌های کسب ۵ مدال‌آسیایی بود!
* جوایز و پاداش‌هایی که می‌دهند فقط به مدال‌آوران مسابقات است. اما آن‌هایی که زحمت می‌کشند ولی اوت می‌شوند، نه‌تن‌ها هیچ چیزی نصیبشان نمی‌شود، بلکه زندگی‌شان به فنا می‌رود و هیچ‌کس سراغی از آن‌ها نمی‌گیرد. همین نفراتی که به‌خاطر ناکامی در میادین بین‌المللی دست‌شان به هیچ‌جا بند نیست، حداقل می‌توانند با‌حضور جسورانه و جنگندگی در مسابقات لیگ، درآمدی برای خود، خانواده و زندگی‌شان کسب کنند.
* اواخر دوران‌قهرمانی من، مسئولان فدراسیون بی‌توجه به نیاز زندگی کشتی‌گیران، لیگ را تعطیل و همان آب باریکه‌ای که کمک زندگی قهرمانان بود را قطع کردند. بعضی‌ها انگار اصلا مخالف تامینِ‌مالی زندگی قهرمانان هستند و به‌هرشکلی که بتوانند مقابل کسب درآمد ورزشکاران، مانع‌تراشی می‌کنند.
* بعضی از روسای فدراسیون، مردم را از سالن‌کشتی فراری دادند و باعث شدند تماشاگران با کشتی قهر کرده و دیگر استقبال نکنند. به‌اعتقاد من علیرضا دبیر مهم‌ترین کارش باید این باشد که مردم و تماشاگران را با سالن‌کشتی آشتی بدهد. اگر حضور مردم برای تماشا در سالن‌ها مثل سابق زیاد شود، مطمئناً هم استقبال نوجوانان، جوانان و خانواده‌ها از کشتی زیاد می‌شود، هم اسپانسر‌های بیشتر و بهتری برای حمایت از کشتی می‌آیند.
* اصلا قبول ندارم بعضی‌ها با درآمد و قرارداد‌های میلیاردی فوتبالیست‌ها مخالفت می‌کنند. معتقدم حق فوتبالیستهاست که آن قرارداد‌ها را ببندند. اسپانسر‌ها در فوتبال هزینه می‌کنند. کشتی هم باید اسپانسر‌های توانمندی بیاورد تا کشتی‌گیران به چنین درآمد‌هایی برسند. الان در والیبال و بسکتبال هم قرارداد‌های میلیاردی می‌بندند ولی کشتی‌گیران هنوز اندرخم یک کوچه‌اند و فقط دو سه کشتی‌گیرِ قهرمان المپیک و جهان مبلغی تقریباً مناسب می‌گیرند، البته آن‌ها هم خیلی کمتر از نصف یک والیبالیست یا بسکتبالیست!
* اسپانسر وقتی هزینه می‌کند که تماشاگر سالن را قُرُق کند، اما متاسفانه بعضی از مسئولان فدراسیون، تماشاگران را از سالن کشتی فراری دادند! باید برای کشتی اسپانسر‌های خوب پیدا کنیم، اما قبل ازآن، باید تماشاچی را با سالن کشتی آشتی بدهیم. کشتی بدون تماشاچی هیچ معنایی ندارد.
* شاید به‌احتمال ۹۹ درصد امسال لیگ‌برتر کشتی برگزار نشود. الان لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. تازه فوتبال، والیبال و خیلی از ورزش‌ها مثل کشتی نیستند که کاملا درگیری جسمی مستقیم داشته باشند. بااین‌حال لیگ آن‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شود. اگر قرار باشد لیگ کشتی بدون تماشاگر برگزار شود، برگزار نشود خیلی بهتر است. کشتی و تماشاگر مثل دو ریل موازی کنار یکدیگر هستند که شرایط را برای حرکت سهل و سریع قطار فراهم می‌کنند. اگر تماشاگر کنار کشتی نباشد، این قطار نمی‌تواند حرکت کند. کشتی و تماشاگر همدیگر را تکمیل می‌کنند.
* کشتی یک زنجیره به‌هم پیوسته است که همه باید دست‌به‌دست هم بدهیم تا چرخِ‌کشتی با اقتدار و افتخار بچرخد. رییس فدراسیون، اعضای فدراسیون، کشتی‌گیر، مربی، داور، خبرنگار، تماشاگر و ... همه باید درکنار هم کمک کنیم تا حال و روز کشتی خوب و بهتر شود.
* هفته گذشته جلسه‌ای برای حضور نماینده‌ای از استان گلستان در لیگ‌برتر برگزار کردیم. یک اسپانسر خوب قول همکاری داده، حتی اگر آن‌ها هم به قول‌شان عمل نکنند، مثل سال‌های گذشته با مساعدت چند اسپانسر که هرکدام بخشی از هزینه‌ها را متقبل می‌شوند، در لیگ کشتی می‌گیریم. اگر قرار شد در لیگ شرکت کنیم، به‌شکلی خواهیم آمد که حداقل زنگ‌تفریح سایر تیم‌ها نباشیم.
* همه آن‌هایی که برای ریاست فدراسیون کاندیدا شده یا می‌شوند، به‌خوبی می‌می‌دانند که فدراسیون‌کشتی با مشکلات مالی دست به‌گریبان است. پس باید برای مرتفع کردن این کمبود‌ها و مشکلات مالی اسپانسر پیدا کنند تا بتوانند برنامه‌هایشان را اجرایی کند. البته این موضوع دلیل نمی‌شود که وزارت‌ورزش و کمیته‌ملی‌المپیک، برای بالا بردن منابع مالی و کمک به فدراسیون‌کشتی به‌عنوان ورزش‌اول‌کشور و امیداول کاروان‌ورزشی کشورمان درالمپیک، کم‌کاری کنند، یا هیچ کاری نکرده و تلاشی انجام ندهند. همه باید بیایند و به‌داد کشتی برسند.
* از هیچ‌کس اسم نمی‌برم ولی بعضی‌ها فقط شعار رفاقت می‌دهند و دائم از پهلوانی حرف می‌زنند، تا به‌حال دستِ کدام رفیق‌شان را گرفته‌اند؟! متاسفانه بعضی‌ها فقط حرف می‌زنند و هنگام عمل، حتی به خانواده خودشان هم کمک نمی‌کنند، چه رسد به این‌که دستِ دوستان و هموطنان مستعضعف و نیازمند را بگیرند.
* متاسفانه شرایط اقتصادی مشکلاتی را به‌مردم تحمیل کرده که این بارِ بسیار سنگین فقط قشر مظلوم و مستضعف جامعه را آزار می‌دهد. قیمتِ دلار اگر ۵۰ هزارتومان هم بشود، برای یک‌عده هیچ فرقی نمی‌کند. امیدوارم مسئولان فکری به‌حال قشر مستضعف بکنند تا بیش‌ازاین زیربار فشار اقتصادی که به‌آن‌ها تحمیل شده، استخوانهای‌شان خُرد نشود.
* در باشگاه امام رضا (ع) نوکنده نوجوانان را تمرین می‌دهم. سعی می‌کنم برای پشتوانه‌سازی و آینده‌نگری کشتی استان، تاثیرگذار باشم. باشیوع کرونا خودم باشگاه را تعطیل کردم تا از سلامتی پشتوانه‌های کشتی حفاظت کرده باشم. تا روزی که کرونا نابود نشود، تمریناتمان را شروع نمی‌کنیم. کشتی مثل والیبال یا فوتبال نیست، کشتی خیلی تماس جسمی و درگیری مستقیم دارد، لذا شرایط شروع تمرین ما با اکثر رشته‌های ورزشی متفاوت است.
* امیدوارم با نابودی کرونا، هموطنان بتوانند به‌زندگی عادی برگردند ولی نمی‌توان همه را در یک سطح دید و برای همه یک تصمیم گرفت. این‌که می‌گویند همه باید قرنطینه را رعایت و از خانه بیرون نیایند، اصلاً درست نیست. آن کارگری که به‌نان شبش محتاج است و باید اجاره خانه بدهد، اگر یک روز کار نکند، زن و بچه اش گرسنه می‌مانند را نمی‌توان وادار کرد در قرنطینه خانگی بماند. دولت و مسئولان اول باید فکری به‌حال مشکل زندگی آن‌ها و خانواده‌شان بکنند، بعداً بگویند قرنطینه خانگی را رعایت کنید. البته از هموطنان عزیزم، کارگران زحمتکش نیز تقاضا می‌کنم وقتی برای تامین معاش خانواده مجبورند دنبال کار باشند، ماسک بزنند تا حداقل مراقب سلامتی خود و خانواده‌شان باشند.
* وقتی مدال برنز قهرمانی‌جهان را گرفتم، به‌من ۲۰۰ هزارتومان جایزه دادند. یک‌طلا و یک‌برنز بازیهای‌آسیایی و ۳ نقره قهرمانی‌آسیا به‌دست آوردم ولی درآمدم از لیگ، بیشتر از جوایز و پاداش‌های کسب ۵ مدال‌آسیایی بود!
* جوایز و پاداش‌هایی که می‌دهند فقط به مدال‌آوران مسابقات است. اما آن‌هایی که زحمت می‌کشند ولی اوت می‌شوند، نه‌تن‌ها هیچ چیزی نصیبشان نمی‌شود، بلکه زندگی‌شان به فنا می‌رود و هیچ‌کس سراغی از آن‌ها نمی‌گیرد. همین نفراتی که به‌خاطر ناکامی در میادین بین‌المللی دست‌شان به هیچ‌جا بند نیست، حداقل می‌توانند با‌حضور جسورانه و جنگندگی در مسابقات لیگ، درآمدی برای خود، خانواده و زندگی‌شان کسب کنند.
* اواخر دوران‌قهرمانی من، مسئولان فدراسیون بی‌توجه به نیاز زندگی کشتی‌گیران، لیگ را تعطیل و همان آب باریکه‌ای که کمک زندگی قهرمانان بود را قطع کردند. بعضی‌ها انگار اصلا مخالف تامینِ‌مالی زندگی قهرمانان هستند و به‌هرشکلی که بتوانند مقابل کسب درآمد ورزشکاران، مانع‌تراشی می‌کنند.
* بعضی از روسای فدراسیون، مردم را از سالن‌کشتی فراری دادند و باعث شدند تماشاگران با کشتی قهر کرده و دیگر استقبال نکنند. به‌اعتقاد من علیرضا دبیر مهم‌ترین کارش باید این باشد که مردم و تماشاگران را با سالن‌کشتی آشتی بدهد. اگر حضور مردم برای تماشا در سالن‌ها مثل سابق زیاد شود، مطمئناً هم استقبال نوجوانان، جوانان و خانواده‌ها از کشتی زیاد می‌شود، هم اسپانسر‌های بیشتر و بهتری برای حمایت از کشتی می‌آیند.
* اصلا قبول ندارم بعضی‌ها با درآمد و قرارداد‌های میلیاردی فوتبالیست‌ها مخالفت می‌کنند. معتقدم حق فوتبالیستهاست که آن قرارداد‌ها را ببندند. اسپانسر‌ها در فوتبال هزینه می‌کنند. کشتی هم باید اسپانسر‌های توانمندی بیاورد تا کشتی‌گیران به چنین درآمد‌هایی برسند. الان در والیبال و بسکتبال هم قرارداد‌های میلیاردی می‌بندند ولی کشتی‌گیران هنوز اندرخم یک کوچه‌اند و فقط دو سه کشتی‌گیرِ قهرمان المپیک و جهان مبلغی تقریباً مناسب می‌گیرند، البته آن‌ها هم خیلی کمتر از نصف یک والیبالیست یا بسکتبالیست!
* اسپانسر وقتی هزینه می‌کند که تماشاگر سالن را قُرُق کند، اما متاسفانه بعضی از مسئولان فدراسیون، تماشاگران را از سالن کشتی فراری دادند! باید برای کشتی اسپانسر‌های خوب پیدا کنیم، اما قبل ازآن، باید تماشاچی را با سالن کشتی آشتی بدهیم. کشتی بدون تماشاچی هیچ معنایی ندارد.
* شاید به‌احتمال ۹۹ درصد امسال لیگ‌برتر کشتی برگزار نشود. الان لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. تازه فوتبال، والیبال و خیلی از ورزش‌ها مثل کشتی نیستند که کاملا درگیری جسمی مستقیم داشته باشند. بااین‌حال لیگ آن‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شود. اگر قرار باشد لیگ کشتی بدون تماشاگر برگزار شود، برگزار نشود خیلی بهتر است. کشتی و تماشاگر مثل دو ریل موازی کنار یکدیگر هستند که شرایط را برای حرکت سهل و سریع قطار فراهم می‌کنند. اگر تماشاگر کنار کشتی نباشد، این قطار نمی‌تواند حرکت کند. کشتی و تماشاگر همدیگر را تکمیل می‌کنند.
* کشتی یک زنجیره به‌هم پیوسته است که همه باید دست‌به‌دست هم بدهیم تا چرخِ‌کشتی با اقتدار و افتخار بچرخد. رییس فدراسیون، اعضای فدراسیون، کشتی‌گیر، مربی، داور، خبرنگار، تماشاگر و ... همه باید درکنار هم کمک کنیم تا حال و روز کشتی خوب و بهتر شود.
* هفته گذشته جلسه‌ای برای حضور نماینده‌ای از استان گلستان در لیگ‌برتر برگزار کردیم. یک اسپانسر خوب قول همکاری داده، حتی اگر آن‌ها هم به قول‌شان عمل نکنند، مثل سال‌های گذشته با مساعدت چند اسپانسر که هرکدام بخشی از هزینه‌ها را متقبل می‌شوند، در لیگ کشتی می‌گیریم. اگر قرار شد در لیگ شرکت کنیم، به‌شکلی خواهیم آمد که حداقل زنگ‌تفریح سایر تیم‌ها نباشیم.
* همه آن‌هایی که برای ریاست فدراسیون کاندیدا شده یا می‌شوند، به‌خوبی می‌می‌دانند که فدراسیون‌کشتی با مشکلات مالی دست به‌گریبان است. پس باید برای مرتفع کردن این کمبود‌ها و مشکلات مالی اسپانسر پیدا کنند تا بتوانند برنامه‌هایشان را اجرایی کند. البته این موضوع دلیل نمی‌شود که وزارت‌ورزش و کمیته‌ملی‌المپیک، برای بالا بردن منابع مالی و کمک به فدراسیون‌کشتی به‌عنوان ورزش‌اول‌کشور و امیداول کاروان‌ورزشی کشورمان درالمپیک، کم‌کاری کنند، یا هیچ کاری نکرده و تلاشی انجام ندهند. همه باید بیایند و به‌داد کشتی برسند.
* از هیچ‌کس اسم نمی‌برم ولی بعضی‌ها فقط شعار رفاقت می‌دهند و دائم از پهلوانی حرف می‌زنند، تا به‌حال دستِ کدام رفیق‌شان را گرفته‌اند؟! متاسفانه بعضی‌ها فقط حرف می‌زنند و هنگام عمل، حتی به خانواده خودشان هم کمک نمی‌کنند، چه رسد به این‌که دستِ دوستان و هموطنان مستعضعف و نیازمند را بگیرند.
* متاسفانه شرایط اقتصادی مشکلاتی را به‌مردم تحمیل کرده که این بارِ بسیار سنگین فقط قشر مظلوم و مستضعف جامعه را آزار می‌دهد. قیمتِ دلار اگر ۵۰ هزارتومان هم بشود، برای یک‌عده هیچ فرقی نمی‌کند. امیدوارم مسئولان فکری به‌حال قشر مستضعف بکنند تا بیش‌ازاین زیربار فشار اقتصادی که به‌آن‌ها تحمیل شده، استخوانهای‌شان خُرد نشود.
