اما یک سؤال اساسی. سؤالی که برای شما ملموس است؛ این روزها آیا خبری از درگیری در باشگاه آلکمار میشنوید؟ جایی که علیرضا جهانبخش در آن توپ میزند؟ آیا چنین خبرهایی از باشگاه روستوف که سردار آزمون در آن بازی میکند به گوش میرسد؟
آیا رضا قوچاننژاد در هلند در چنین حال و هوایی فوتبال بازی میکند؟ آیا در هلند صدای بوق ماشین میشنویم که از در باشگاههایش صدای مشت و لگد به گوش برسد؟
چرا در فوتبال جهان سومی ما هنوز ضربات مشت و لگد مثل فیلمهای هندی در جریان است؟ چرا ما هنوز مثل عقبماندههای تاریخ بشری تو سر و صورت هم میزنیم؟ آیا مشکلات خود را نمیتوانیم به شکل متمدنانهتری حل و فصل کنیم؟
چرا مربیان تیمهای پایه برای زدن و بعضاً حتی کشتن داور مسابقه وارد صحنه میشوند؟
چرا مربی یک تیم لیگ برتری را 10 نفر هم نمیتوانند بگیرند، چون میخواهد با قدرت تمام دمار از روزگار همکارش حین برگزاری مسابقه دربیاورد؟
این همه جنجال و عصبانیت ناشی از چیست؟ این فوتبال عقبمانده و جهان سومی هنوز پذیرای مشتها و لگدهای ماست. ما به سمت چه چیزی مشت پرتاب میکنیم؟ چه چیزی را لگدمال میکنیم؟
کتککاری و ایجاد ضرب و جرح بیتردید متعلق به یک فوتبال عقبمانده است! ما وارث فوتبال باکلاسی بودیم که امثال ناصر حجازی، جعفر کاشانی، حسین کلانی و خیلیها دیگری را به مردم تحویل داده است. عجب میراثداران خوبی بودیم با این وضعیت!
