به هر حال برانکو در این یکی، دو سال، پرسپولیس را بالای جدول نگه داشته و به آسیا رسانده و امسال هم که فعلاً صدرنشین است. کاری که بسیاری از مربیان وطنی در پرسپولیس نکردند و به خیلی از منتقدان امتحان پس داده او، با هیچ متر و معیاری نمیتوان تیمی به بزرگی پرسپولیس را سپرد. تیم برانکو مثل پارسال هجومی بازی نمیکند اما اینقدر که تیم صدر جدول را میزنند و اشتباهات مرد کروات را بزرگ میکنند، تیمهای وسط جدولی و حتی قعر جدولی را نمیزنند. مشکل بزرگ برانکو از وقتی شروع شد که هوای اروپا به سر رضاییان و طارمی افتاد و آنها درست یا غلط به ترکیه رفتند و آن اتفاقات افتاد. در بازگشت، طارمی دیگر آن مهدی آقای گل پارسال نشد و برانکو هم رضاییان را نیمکتنشین کرد تا یک سری از هواداران پرسپولیس که به رامین توهین میکردند ناگهان حامیاش شوند و برانکو را بکوبند! مرد کروات یا نباید رضاییان را برمیگرداند و یا حالا که برگردانده باید بیشتر و بهتر از او استفاده کند چون انصافاً این بازیکن در شرایط فعلی بهترین دفاع راست ایران است اما نکته انحرافی ماجرا اینجاست که عدهای منفعتطلب رامین را بهانه کردهاند تا برانکو را بزنند. برانکویی که به رغم تمام ایراداتش امروز پرسپولیس را در صدر جدول نگه داشته و تیم قابل احترامی ساخته است. تیمی که حتی از استقلال و تراکتورسازی کمتر هزینه کرده اما بالاتر از آنهاست و بازیهای جذابتر و تماشاگرپسندتری را هم به معرض نمایش میگذارد. آنهایی که به اسم رضاییان، برانکو را میزنند با هواداران عاشق پرسپولیس فرق دارند. هوادار اگر اعتراضی هم به برانکو میکند این اعتراض «دلی» است چراکه پرسپولیس را دوست دارد اما یک عده نه پرسپولیس که فقط جیب خودشان را دوست دارند و میخواهند به هر قیمتی – حتی له کردن برانکو – به نیمکت پرسپولیس برسند. حساب این کاسبها از عاشقان پرسپولیس جداست.