# نه ؛ رسیدن به تیم ملی که آرزوی هر قهرمانی در هر رشتهای است. ولی شرایط من به گونهای شده بود که باز هم باید همه چیز را از صفر شروع میکردم.من برای رسیدن به تیم ملی چند بار از صفر شروع کردهام. این بار هم دوباره مجبور شدم از صفر شروع کنم. دیگر وزنم هم زیاد شده بود. در 74 کیلوی انتخابی جام تختی کشتی گرفتم و با گرفتن سهمیه جام تختی و آمادگی نسبی در سالن 12 هزار نفری تهران اول شدم و همراه صادق گودرزیبه جام جهانی باکو رفتم و یک کشتی به من رسید که آن را بردم. در تورنمنت هندوستان هم اول شدم و بعد ازبازگشت، در تمرینات داخل باشگاه خودمان از ناحیه زانو مصدوم ورباط پایم پاره شد و حدود 3 ماه ازتمرین دور ماندم و با فیزیوتراپی مشغول درمان بودم. در همان وضعیت چون بهپول قرارداد در لیگ برتر احتیاج داشتم، با پرسپولیسجویبار قرارداد بستم، ( با طعنه و لبخند یادآوری میکند که بعد از گذشت چند سال، هنوز هم تمام طلبمان را ازپرسپولیس نگرفتهایم ) در همان دوره لیگ 4 کشتی را بردم و در فینال به حریف گرجستانی باختم و با همان آمادگی نسبی و مصدومیت زانو در دو جام یاریگین و علی علیاف روسیه کشتی گرفتم و حذف شدم و همین موضوع مرا از جام جهانی 2013 تهران خط زد. دوباره باید از صفر شروع میکردم. در لیگ با تیم ثامنالحجج ( ع ) قرار داد بستم تا کمکم به دوران اوج برگردم. اوزان کشتی تغییر کرد و آمدم 70 کیلو و در قهرمانی کشور، انتخابی تیم ملی، جام تختی، آسیایی و جام جهانی اول شدم و دوبنده تیم ملی در مسابقات قهرمانی جهان 2014 را گرفتم. در اوج آمادگی همه حریفان داخلی و خارجی را برده و یکی از امیدهای کسب مدال طلا محسوب میشدم، اما 20 روز قبل از جهانی دوباره رباط پایم مصدوم شد و مجبور بودم 2 هفته تمرین کشتی نکنم و فقط روی دستها کارکردم. یک هفته قبلِ جهانی دو جلسه کشتی کار کردم. در یک جلسه تمرین داشتم وزنه قدرتی میزدم رباط پایم پاره شد و نتوانستم شرایط روحی خودم را با مسابقات تطبیق بدهم و در مسابقات جهانی کشتی را به ازبکستان باختم و حذف شدم. چند روزبعد در بازیهای آسیایی اینچهئونکره جنوبی، کشتی اول را بردم و به ژاپن باختم و حذف شدم. بعدِ بازیهایآسیایی پایم را جراحی کردم و 6 ماه از تمرینات دور بودم، فقط باوزنه و بالاتنه کار میکردم. بعد از بهبودی، سهمیه شرکت در انتخابی را به من ندادند و مجبور بودم دوباره از صفر شروع کنم. 

 

* هنگام مصدومیت و مداوا آیا کسی از فدراسیون یا هیات کشتی استان تهران سراغ شما را گرفت؟ 

 

# با هماهنگیهایی که آقای رسول خادم با دکتر کیهانی انجام دادند، پایم را در بیمارستان اختر جراحی کردم و با دفترچه بیمه خودم فقط هزینه فرانشیز را پرداخت کردم. من عضو تیم ملیبودم و کارت بیمه آن سال را نیز داشتم، بدون کارت بیمه اصلا نمی شود در هیچ مسابقه ای کشتی گرفت. من کلیه هزینههای درمان، فیزیوتراپی، حرکت درمانی و همه مسائل مربوط به درمان را خودم پرداختم ولی وقتی برای دریافت این مبالغ، اسنادم را به فدراسیون پزشکی ورزشی ارائه کردم، گفتند اصلا اسمت در سیستم فدراسیون پزشکی ورزشی نیست و هیچ مبلغی از هزینهها را ندادند! خیلی جالب بود،کارت بیمه ورزشی داشتم ولی میگفتند، اسمم در سیستم فدراسیون پزشکی ورزشی نیست! رابطهام با هیات کشتی استان تهران هم خوب است و مشکلی ندارم. بعد از جراحی و دوران نقاهت بعد از جراحی هم آقایان عبدالله عزیزی رئیس هیات کشتی استان تهران و کیومرث بختیاری رئیس هیات کشتی شمال شرق برای عیادت به منزل ما آمدند که باعث دلگرمی شد. 

 

* اما از پرداخت هزینههای درمان و ..... خبری نبود؟ 

 

# نه ؛ ببینید متاسفانه موضوع رسیدگی به قهرمانان در تهران با تمام نقاط کشور متفاوت است. به نظر من هیات کشتی استان تهران به تنهایی نمیتواند کاری انجام دهد وباید یک سری از نهادها و ارگانها را وارد گود کند تا قهرمانان را حمایت کنند. در این چند سالی که کشتی میگیرم، از نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در مسابقات قهرمانی جهان، بازیهای آسیایی، قهرمانی آسیا و .....  ملیپوش بودهام، تا امروز یک نفر از مسئولان استان تهران را ندیده ام که حتی یکبار حال مرا بپرسد. همین رفتار باعث میشود که خیلی از جوانان دیگر سراغ کشتی نمیآیند و عطایش را به لقایش میبخشند. همه باشگاههای تهران پولی و درصدی شده، اما در مازندران از ساعت 8 صبح تا 12 شب در باشگاه باز است. من با تیم پرسپولیس جویبار قرارداد داشتم و آنجا تمرین میکردم. اما جمعه جویبار هم سرِ تمرینات حاضر میشد و از من ایراد فنی میگرفت. فرماندار، بخشدار، شهردار و همه پیگیر کار بودند. حتی اگر از نظر مالی هم کاری نکنند، همین حضورشان نشان میدهد برای کشتی و کشتیگیر ارزش قائل هستند و پیگیر امور کشتی هستند ولی در تهران بعضی از دستاندرکاران سالن کشتی هم مارا نمیشناسند، چه رسد به مسئولان غیرورزشی استان!

* یعنی چه ؟ مگر میشود یک مسئول سالن کشتی که خودش از جنسکشتی است، قهرمان و ملیپوش استانش را نشناسد؟!

 

# کدام جنسکشتی؟ دلتان خوش است! وقتی تمام سالنهای ورزشی را به افراد غریبه اجاره میدهند، مگر می شود توقعی بیشتر از این داشت؟ من خودم به اداره ورزش شمالشرق که محل سکونتم آنجاست رفتم و گفتم همان مبلغ اجارهای که این حضرات غیرورزشی میدهند، من هم تقدیم میکنم ولی حتی یک اتاق 10 متری هم به من اجاره ندادند، چه رسد به یک سالن ورزشی! با این رفتارها من به این نتیجه رسیدهام که هر کس در تهران مسئولیت میگیرد برای این است که در شهرهای دیگر خودش را تقویت و ساپورت کند، برای کارنامه مسئولیتی خودش، سابقه و پیشینه درست کند و بگوید در پایتخت فلان مسئولیت را داشته ام ! 

 

* به غیر از کشتی و قراردادی که در لیگ می بندید، آیا شغل و منبع درآمد دیگری هم دارید؟

 

# هیچ شغل و منبع درآمدی ندارم. ازدواج کردهام.چهارروز دیگر که صاحب فرزند شدم نمیدانم به همسرم و فرزندم چه باید بگویم؟! اصلا معلوم نیست به کجا و کدام ارگان باید گفت که مشکلات قهرمانان چیست؟ ورزش قهرمانی بهگونهای است که همیشه باید یا در اردو و تمرینات تیم ملی باشد یا در مسابقه و تلاش و برنامهریزی برای آماده سازی روحی، جسمی و فکری غلبه بر حریفان باشد. به دلیل همین مسائل است که سازمانهای غیرمرتبط به موضوع ورزش و قهرمانی، هیچ تمایلی برای استخدام قهرمانان ندارند. 

 

* با این شرایط، همسران قهرمانان چگونه این وضعیت را می پذیرند و آنها را تحمل میکنند؟ 

 

# به اعتقاد من، زندگی کردن با یک قهرمان واقعا خیلی سخت است. فشارها و استرسی که روی قهرمان هست، روی خانوادهقهرمان هم هست. یک قهرمان همیشه یا در حال وزن کم کردن است یا در اردو و تمرینات سنگین و استرس مسابقات و ...... که همین موضوعات باعث می شود یک قهرمان هیچ وقت در حالت عادی نباشد و قطعا نحمل چنین فردی خیلی سخت است و به اعتقاد من باید تندیس استقامت و صبوری را به همسران قهرمانان اهداء کنند که با همه مشکلات ورزشکاران و قهرمانان می سوزند و می سازند. 

* باتوجه به حرفهایتان، میشود فهمید که شما هم مثل ما قاطعانه حرف اول و آخر را در منزل میزنید و کاملا مقتدر هستید؟!

 

# اولا که خودم خجالت میکشم، بخواهم حرف اضافهای در منزل بزنم. زیرا تحمل همین مشکلاتی که من دارم خودش خیلی سخت است، پس دیگر نباید با حرفها و رفتارم ناراحتی و دلخوری بیشتر فراهم کنم. لذا من هم مثل همه مردان، حرف اول و آخر منزل را با یک چشمِ قاطعانه و مقتدرانه و جانانه میگویم و همه چیز بهخیر و خوشی تمام میشود. قبلا به دوستان متاهلم، میگفتم شماها چقدر زن ذلیل هستید، اما تازه فهمیدهام معنای این تفاهم که همه آقایون میگویند، یعنی چه!

 

* اگر انشاءالله خدای مهربان به شما فرزند پسر به شما بدهد، اجازه میدهید که کشتیگیر شود؟ 

 

# ورزش قهرمانی مثل یک قمار است. معلوم نیست که همیشه زحمات و تلاشهای شما نتیجه بدهد. مثلا همین بهنام احسانپور در یک ثانیه به پایان کشتی، ورق برگشت و به حریفش امتیاز دادند تا بهنام مغلوب شود وگرنه او هم با مدال جهانی برمیگشت. چون خودم خیلی عذاب کشیدهام، بالا و پایین شدم، دلم میسوزد و دوست ندارم پسرم هم عذاب بکشد و فکر نمیکنم این جرات و جسارت را داشته باشم بگویم این راه را ادامه دهد، واقعا دلم میسوزد. همین الان خواهرزادهام کشتی میگیرد و چند روز پیش در مسابقات نوجوانان شهرداریها قهرمان شد وقتی برای دیدن کشتیهای او به سالن میروم، بیشتر از زمانی که خودم کشتی میگیرم، فشار و استرس را تحمل میکنم. 

 

* حذف 2 وزن کشتی از المپیک، عدهای را از تیم ملی حذف کرد ولی با تصمیم اتحادیه جهانی کشتی مبنی بر برگزاری مسابقات جهانی در اوزان غیرالمپیکیها، برای نفراتی مثل شما دوباره بارقه امید دمیده و انگیزهها مضاعف شد؟ 

 

# واقعا جای شکرش باقی است که تا کمیته بینالمللی المپیک تصمیم به حذف 2 وزن کشتی از المپیک گرفت، بلافاصله اتحادیه جهانی کشتی، شرایط را برای انجام مسابقات جهانی غیرالمپیکیها فراهم کرد تا عُمرِ ورزشی قهرمانان این اوزان هدر نرود. من هم خدا را شکر میکنم که در این مسابقات جهانی توانستم مدال بگیرم. 

 

* اولین دوره مسابقات جهانی غیرالمپیکی ها در بوداپست را از نظر کمی و کیفی چگونه دیدی؟ 

 

# مسابقات خیلی خوب و سطح بالایی بود. من هم قرعه سختی داشتم. همه حریفانم هم آماده، هم مدالدار و عنواندار بودند. 

 

* کشتی با کدام حریف سختتر از بقیه بود؟ کشتی با روسیه که مانع حضورت در فینال شد؟ 

 

# اتفاقا تنها کشتی و مسابقهای که به من فشار نیاورد همین مسابقه با حریف روس بود و اصلا بهمن فشاری وارد نشد. ولی چون از ناحیه چشم حالت خوبی نداشتم، کشتی از دستم در رفته بود و نتوانستم آنطوری که دلم میخواست کشتی بگیرم.

 

* یعنی میخواهی بگویی که حریف روس، کشتیگیر ضعیفی بود؟