علیرضا فغانی در ورزشگاه نقش جهان نشان داد که چگونه و چرا، به عنوان داور برتر آسیا برگزیده شده است! او چنان قضاوت کرد که موجب شد تقابل سپاهان و استقلال با سریعترین آهنگ پیش برود! او چنان داوری کرد که کمترین زحمت و بار اضافی را بر دوش هیچ یک از دو تیم تحمیل نکرد!
فغانی، بازی را رها کرد تا در چارچوب قانون و بر اساس روح قانون، همه بازیکنان، آزاد باشند و آزادی عمل داشته باشند! او از ترس، بازی را خفه نکرد! او بازیکنان را خطاکارانی قانونگریز ندانست! او از قوانین داوری، چوبی و شلاقی برای کوفتن بر سر و کله مردان درون زمین نساخت!
فغانی، بازی را دوست میداشت! فغانی، خود را یک بازیگر، نه ارباب بازی و لاجرم نه رقیب بازیکنان میدانست! فغانی هم به قانون توجه داشت، هم به روح قانون پایبند بود و هم به خواست قانوننویس فرمان داد!
بیژن ذوالفقارنسب، نظر جالبی داشت! او حین بازی سپاهان- استقلال میگفت: ... استقلال با کاملترین ترکیب خود به میدان آمده است!
ببینیم این ترکیب کاملتر و این فوتبال برتر، در غیاب چه کسانی- و بلکه در حضور کدام نفرات- امکان نمایش یافت!
استقلال، در یک عادتشکنی بزرگ، مهدی رحمتی را روی نیمکت نشاند! تصمیمی که حتی در بازی با ملوان نوین- مسابقهای در جامحذفی- جرأت اتخاذش وجود نداشت!
استقلال در خرق عادتهای بعدی کارهای بزرگ دیگری را هم انجام داد! بازی ندادن به خسرو، از تیم خارج کردن رابسون، روی آوردن به مجید حسینی در کنار استفاده از حسین حسینی درون دروازه! ادامه چشم بستن بر بختیار ناآماده! ترجیح دادن مجدد فرشید اسماعیلی، میلاد زکیپور و مجتبی حقدوست! بهنام برزای را در غیاب محسن کریمی به حیدری و همه ترجیح دادن! با دوندگان و تاکتیکپذیران وارد میدان شدن! به حرکت بیشتر و سرعت افزونتر روی آوردن! بازی مالکانه را زیربنای بازی خود قرار دادن!
اصول بازی استقلال ساده بود و قابل تکرار بود و تماشایی! برابر فرمول برنده- برنده! در نقش جهان همه برنده شدند! در صدر همه، فوتبال ایرانی بود که برد!
تکلیف منصوریان معلوم است! او دو جور تیم در اختیار دارد! تیم بازی پانزدهم! تیم 14 بازی قبلی! عقل سلیم چه میگوید؟ کدام تیم را برای جنگیدن و کسب پیروزی روانه میدان باید کرد؟!
چرا استقلال، این همه دیر به «ترکیب برنده» خود دست یافت؟ حالا که میتوان به این ترتیب بازی کرد، شرط عقل کدام است؟
منصوریان کافی است که استخوانبندی استقلال را، با تیم هفته پانزدهم لیگ برتر، شکل بدهد! منصوریان لازم است که ستون نفرات تیمش را به این تیم که سپاهان را در نقش جهان، به ارائه بهترین بازیاش واداشت، بسپارد!
منصوریان، دیگر بهانهای ندارد! از او دیگر عذری پذیرفته نیست! منصوریان است و دو تیم به نام استقلال! یکی ماهر در بد بازی کردن! یکی توانا در خوب بودن! کافی است که استقلال به صورتبندی دوم خود روی بیاورد! لازم و پر از ضرورت است که استقلال دیگر به آزمون و خطا نپردازد! منصوریان از یاد نبرد که آزموده را آزمودن خطاست و مؤمن، یک خطا را دو بار- تا چه رسد به چندین و چند بار- تکرار نمیکند! منصوریان هم زرنگ است و هم پردل!
