سپیدورد – ملوان. یکی از دیدارهای هفته بیست و یکم لیگ یک که چهارشنبه برگزار می شود.
در روز غیر تعطیل هم شک نکنید استادیوم شهید عضدی رشت مملو از جمعیت خواهد شد . به خصوص که ملوان صدرنشین است و سپیدورد تیم دوم جدول. آنهم در شرایطی که همه خوب می دانیم ملوان ردیف بودجه مشخصی ندارد و سپیدورد هم با کمک های چند صد میلیون تومانی از سوی حسین هدایتی – شواری شهر رشت و ... روزگار را سپری کرده است.
صعود ملوان و سپیدورد به لیگ برتر اتفاق خوشایندی است. این فصل هم ملوان نشان داده شایسته صعود به لیگ برتر است و هم سپیدورد. اما این همه آمال و آروزهای طرفداران این دو تیم نیست. اگر قرار به صعود به لیگ برتر باشد و مشکلات مالی پابرجا بماند روز از نو و روزی از نو!
آیا می شود مسئول بود و این همه شور و شوق را روی سکوها ندید؟ آیا می شود نسبت به این هم علاقه به ملوان و سپیدورد بی تفاوت بود و به مشکلات مالی این دو تیم اهمیت نداد؟ درست است. نهادهای دولتی اجازه برای حضور در ورزش قهرمانی ندارند اما چه اشکالی دارد مدیریت در استان گیلان همانند مدیریت در استان های دیگر زمینه را برای حمایت از این دو تیم فراهم کند. شهرداری در تبریز تیمداری می کن و در خیلی از شهرهای دیگر. خیلی از نهادها هم با توصیه های دولتی تیمداری می کنند. فولاد مبارکه در اصفهان. ذوب آهن در فولاد شهر و...
کمک به ملوان. کمک به سپیدرود. این ها فقط کمک به فوتبال نیست. کمک به عشق و علاقه جوانانی است که برای تماشای بازی های این دو تیم یک هفته لحظه شماری می کنند و حتی زیر بارش باران ایستاده فوتبال نگاه می کنند و با گل با هوا می پرند و با گل حریف دنیا را تیره می بینند. کمک به ملوان و سپیدرود کمک به روحیه این جوانان است. می تواند غرور این ها را برانگیزد و ساعات زیادی از اوقات فراغت آنها را به خوبی پر کند.
آیا این ها بهانه های خوبی برای کمک به ملوان و سپیدورد نیست؟ شاید بهتر باشد مدیران گیلانی ال گیلانو را از استادیوم شهید عضدی رشت تماشا کنند. دستاورد تماشا این نتیجه خواهد بود که همه نیازها در پل های هوایی، پاساژ های چندین طبقه و... خلاصه نمی شود و فوتبال هم بخشی از زندگی مردم است.
