یک عمر دشمنی هواداران فوتبال در رشت و انزلی چه دستاوری برای دو تیم داشت؟ جزء اینکه خاطره ها را مکدر کرد؟ انرژی از آنها گرفت و سرها شکست؟
چه کسی گفته که هوادار ملوان نباید چشم دیدن هوادار سپیدورد را داشته باشد و به او فحاشی و سنگ پرانی کند و اگر فرصت را مناسب دید به سمت او مشت پرتاب کند و بالعکس؟ این یعنی عشق و علاقه به تیم خودی؟ همه ما شهروندیم. یک ایرانی. کمترین حقوقی که نسبت هم داریم احترام است.
ماجرای بنز و بی ام و را خوانده اید؟ چندی پیش صدمین سال حیات شرکت اتومبیل سازی بی ام و بود. بنز رقیب دیرینه پیام داد. «ممنون برای 100 سال رقابت با ما. 30 اول که نبودی خیلی خسته کننده بود!»
ملوان باید از حضور سپیدورد خوشحال باشد و بالعکس. ملوان که در لیگ یک خوب بازی کند و لیگ برتری شود سپیدورد هم تحریک می شود که خوب تر باشد و حتما به لیگ برتر صعود کند و حتی در لیگ برتر بهتر از ملوان نتیجه بگیرد. موفقیت های سپیدورد در لیگ یک هم ملوان را به خود می آورد. همین فصل که سپیدورد هفته های متمادی صدرنشین لیگ یک بود بد جوری تحریک شد جای این تیم را بگیرد و در نهایت هم گرفت و الان صدرنشین است. امروز هم سپیدورد مترصد فرصت است که ملوان را شکست دهد و دوباره به صدر برسد. البته بعد از این بازی و با پیروزی در بازی معوقه.
درست که نگاه می کنید حکایت این دو تیم مثل بنر و بی ام و است. مایه پیشرفت یکدیگرند. آیا منطقی است به عامل پیشرفت توهین کرد؟ قطعا نه.
یک عمر دشمنی چه دستاوردی داشت؟ امروز توصیه اما ن این است. خطاب به طرفداران ال گیلانو. برای یک بازی به جای توهین روی سکو از دقیقه یک تیمتان را تشویق کنید تا دقیقه 90. اگر از فوتبال لذت نبردید و سالم نماندید برگردید به یک عمر دشمنی.
