تصاویری كه به خوبی تدوین شده بودند. موسیقیای كه بر جان و دل این تصاویر نشسته بود و البته صدای خود عادل فردوسیپور در قالب نریشن كه تأسف و تاثر حادثه را بیشتر میكرد.
متن در عین حال قوی نبود اما تا حدودی عمق فاجعه را بیان میكرد؛ به این میگویند یك پیشرفت در بخش فنی و حرفهای برنامه 90 كه پیش از این مشاهده نمیشد.
تیمی كه در پشت صحنه به عادل فردوسیپور كمك میكند قابلیت پرداخت به سوژهها را دارد اما انصافاً وقتی كار به ساخت كلیپهای كوتاه میرسد، تصاویر به همراه انتخاب خوب عادل در موسیقی، تلفیقی قابل تأمل از یك برنامه وزین میشود.
این بار پلاسكو در تمام برنامههای تلویزیون كلیپی به زیبایی 90 نداشت. یك بار دیگر در ذهنتان مجسم كنید؛ حتماً شما هم به این نتیجه خواهید رسید.