زمانی علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال بود، سیدمحمدهادی آیتاللهی نایب رئیس... آیتاللهی البته همزمان رئیس هیأت فوتبال فارس هم بود.
مهدی تاج اما در آن دوران رئیس سازمان لیگ بود و ساختمان تحت فرمانش چند صد متری با فدراسیون فوتبال فاصله داشت.
مسابقات مقدماتی جام جهانی آفریقای جنوبی بود. تیم ملی در یك بازی حساس میزبان كرهجنوبی بود كه حتماً باید بازی را میبرد وگرنه اوضاع خیلی خطرناك میشد. استرس و اضطراب در چهره كفاشیان و آیتاللهی كه در مجموعه ورزشگاه آزادی ایستاده بودند، نمایان بود.
دو ساعتی مانده بود به آغاز بازی، مهدی تاج از ساختمان سئول سررسید و از كفاشیان و آیتاللهی خواست با هم به ورزشگاه بروند. این دو اما نپذیرفتند و به بهانهای با او همراه نشدند، آن زمان اغلب اهالی فوتبال از اختلاف تاج با دو مهره اصلی فدراسیون فوتبال آگاه بودند.
چند سال گذشت، ابتدا كفاشیان با توجه به فشارهای بیرون از فدراسیون با خروج آیتاللهی از مجموعه تحت امرش موافقت كرد، آیتاللهی البته پیش از آن از ریاست هیأت فوتبال استان فارس هم كنار رفته بود.
پس از آن و در انتخابات جدید فدراسیون فوتبال، كفاشیان هم فهمید كه دیگر باید عطای كار را به لقایش ببخشد و با اتاق ریاست خداحافظی كند.
حالا هرچند مرد خوشخنده فوتبال ایران همچنان در فدراسیون حضور دارد اما برای كسی كه سالها ریاست كرده پست نایبرئیسی كه چیزی نیست.
مهدی تاج اما رئیس است. حالا احتمالاً او دیگر كفاشیان و آیتاللهی را تحویل نمیگیرد. اینكه تاج ریاست فدراسیون فوتبال تا چه زمانی بر سر مهدی تاج باشد، معمای خیلی پیچیدهای نیست. میشود از كفاشیان و آیتاللهی یا حتی صفایی فراهانی و داریوش مصطفوی هم پرسید.
نكته: در زندگی اختیار بادها دست ما نیست، ولی اختیار بادبانها دست ماست.
