۰
شنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۷:۴۵
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

صعود استقلال به لیگ قهرمانان اتفاق خجسته فوتبال ایران در روزهای اخیر بوده است. دیداری که چه به خاطر نتیجه و چه به خاطر برگزاری و حضور پرتعداد تماشاگران، یکی از افتخارات فوتبال ایران قلمداد شد و در پایان چیزی نمانده بود که از آن به عنوان حماسه‌ای ملی یاد شود! احساساتی شدن دوباره رسانه‌ها، تحت تاثیر شور و شوق مردم و هوادارانی که می‌خواستند تیم‌شان را در سطح اول قاره ببینند و آن را در دیداری مقابل حریف شاخص قطری که مهر معتبر ژاوی را بر خود داشت، محقق کردند.

فوتبال بومی ما و معضلات‌اش

سیامک رحمانی

بگذریم از این که این همه ابراز احساسات، در طرف مقابل انتقاداتی هم به همراه داشت و خیلیها هم آن را بیتناسب با اندازه اتفاق ارزیابی میکردند و به طنز و سخره گرفتند.

اما اگر بازی استقلال -قطر السد را متر و معیاری برای اندازه فوتبال ایران در نظر بگیریم و بخواهیم فارغ از اتفاقات مسابقه و مسائل فتی به بررسی توان سازماندهی و مدیریت فوتبال نگاه کنیم، متاسفانه فاکتورها به موفقیت و پیشرفت ما در یالهای اخیر شهادت نمیدهند. آنچه مایه مباهات است، همچنان یک استادیوم پرتماشاگر است که در روزی غیرتعطیل و سرد حدود هفتاد هزار تماشاگر را در خود جای میدهد تا این فضا را به رخ آسیا بکشد. نکتهای که در همه دورانها مایه افتخار ما بوده و از آن به عنوان برگی که ما را در قاره ممتاز میکند نام برده شده. بگذریم از این که حتی آمارها از رشد طرفداران فوتبال نمیگویند. جمعیتی که در مرز هشتاد میلیون است و استادیومی که با اندازههای چهل سال قبل در هر مسابقه بزرگی شرمسار میشود.

اما حتی اگر این فاکتور را هم همچنان مثبت ارزیابی کنیم، باید پرسید دیگر چه؟ بالاخره فوتبال ما که همیشه تماشاچیاش را داشته و محبوب بوده. اگر بخواهیم ببینیم چه توسعهای در فوتبال رخ داده، روی چه عواملی میتوانیم انگشت بگذاریم؟ در کمال تاسف آنچه سهشنبه هفته گذشته دیدیم تکرار همان وضعیت نابسامان و عقبماندهای بود که به بدوی بودن فوتبال ما و مدیریت آن گواهی میدهد. چیزی که در گزارش ناظر مسابقه هم خواهد آمد و عبارت است از نهایت بینظمی و ناتوانی برای برگزاری یک مسابقه رسمی معتبر. این که هنوز تعداد افراد مجهولالهویه و بیکار در اطراف زمین فوتبال پرشمار است و این که عکاسان و خبرنگاران مطلقا قواعد و محدودههای مشخص شده مسابقه را رعایت نمیکنند، اضافه کنید به نورهای لیزری که به چشم بازیکنان حریف انداخته میشد و نارنجکهایی که منفجر شد و تماشاگری که به زمین پرید و خوشبختانه در همان پیست مسابقه متوقف شد.

اینها و چندین و چند مورد غیرقابل قبول دیگر همه تخلفاتی است که در زیر نام ایران و فوتبال باشگاهیاش ثبت میشود و با پرداخت جریمههای نقدی هم پاک نمیشوند. مشکلات و تخلفاتی که این همه سال است تکرار میشوند و امروز به جای این که اراده و فشاری برای حلشان وجود داشته باشد، بیتصمیمی را شاهدیم و عادت. حساسیت پایین اغلب دستاندرکارانی که همه چیز را طبیعی میبینند. اما چرا معضل حل نشده است و چشمانداز روشنی هم دیده نمیشود؟

به نظر میرسد دستکم گرفتن پروتکلهای بینالمللی و چشمپوشی از آنها در برگزاری مسابقات داخلی، فضایی به وجود آورده که تغییرناپذیر است. تماشاگران، رسانهها و عوامل برگزاری بازی که در دیدارهای هفتگی فوتبال ما با شلختگی و ولنگاری خو کردهاند، زیر بار نمی روند که سالی دو سه بار برای مسابقات بین المللی رسوم خود را کنار بگذارند و به شکلی متفاوت رفتار کنند. مثل تصویربرداران و عوامل تلویزیونی که مشکلی نمیبینند به تعداد زیاد در مسابقه حاضر شوند و بدون داشتن مسئولیت مشخص از کنار زمین نظارهگر بازی باشند، حالا مطمئنا به تغییر رویه برای یک بازی تن نخواهند داد و به هر شکل شده همان روحیه را به نمایش خواهند گذاشت.

این شرایطی است که ما در همه حوزههای زندگی اجتماعی و مدیریتی شاهد آنیم. مشکلاتی که دامنگیر فوتبال در طول و عرض آن هم هست. وقتی در نقلو انتقالات و رعایت دیگر قوانین در چارچوبهای داخلی همه چیز با پول و رابطه قابل حل است، معلوم است که وقتی پای ما به قواعد بینالمللی میرسد نمیتوانیم خود را با آن تطبیق دهیم و همان تخلفات را میکنیم و با جریمههای سنگین مواجه میشویم. این معضل بزرگ امروز اقتصاد ایران را هم فلج کرده است. سیستم بانکی مه که سالها در سایه تحریم از ارتباطات بینالمللی محروم بوده، بدون رعایت کردن مصوبات و قواعد جهانی چنان فاسد و عقبمانده است که حالا برای وصل شدن به شبکه جهانی بانکی و پذیرفتن شفافیت و قوانین لازم برای آن حضور دچار سکته شده است. مشکل بزرگی که به گفته کارشناسان اولین مانع ما برای بهره بردن از امتیاز روابط بانکی نامحدود پس از برجام است و عبور از آن اسان به نظر نمیرسد.

در روزهای آینده با دربی شورانگیز پایتخت مواجهیم و دوباره این افتخار که یکی از هیجانانگیزترین مسابقات در سطح قاره را برگزار میکنیم. اما خواهیم دید که باز هم چه جمعیت عظیمی کنار زمین خواهد بود و چطور همه راحت به داخل چمن خواهند رفت چه ترافیکی خیابانهای اطراف استادیوم را قفل خواهد کرد و استانداردها چقدر با برگزاری یک مسابقه بزرگ فاصله دارد. یک فوتبال بومی با سازوکارهایش و موانع بلند فرهنگی و تکنولوژیک و مدیریتی برای رسیدن به مرزهای بلوغ.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی