به گزارش روزنامه خبرورزشی هیچ میدانید منصوریان چرا اینقدر موفق شد؟ او را در نیمفصل نخست به یاد میآورید؟ یادتان میآید منصوریان یك مربی بازنده بود كه تمام ویژگیهای مربیگریاش در پرتاب كردن دستها یا دست تكان دادنهای بیحاصل و علامتگذاریهای عجیب خلاصه میشد؟
فرهنگ واژگان منصوریان را به یاد میآورید كه چقدر وارد «فضای فرشینگ» میشد؟
منصوریان زمانی به یك مربی خلاق، دوستداشتنی و عملگرا تبدیل شد كه ادا و اطوار مربیگری در استقلال را كنار گذاشت.
میدانید كه نیمكت تیمهای پرسپولیس و استقلال كلاً با بقیه تیمها متفاوت هستند. این دو تیم به صورت ناخودآگاه برای مربیان ادا و اطوارهایی به ارمغان میآورند؛ مهم این است كه مربیان از آسیبهای احتمالی این نیمكت مربیگری فرار كنند.
منصوریان كمی دیر اما سرانجام به این نتیجه رسید كه باید روشهای جدیدی در راه مربیگری استقلال اعمال كند.
سادگی بیشتر، كاركرد قابل تأملتر و جسارت فوقالعاده در استفاده از جوانان استقلال.
لطفاً به كسی برنخورد؛ ما نمیگوییم این جسارت یكشبه در منصوریان حلول كرده!
نه او به دنبال آندرانیك تیموریان بود اما حالا كه از سر اجبار به بازیكنان جوان میدان میدهد یعنی این جسارت را به صورت اجباری پیدا كرده است؛ منصوریان باید وجاهت مربیگری در استقلال پیدا میكرد و از آن منصوریانی كه در این تیم فقط حرف میزد، توجیه میكرد و وارد فضای فرشینگ میشد فاصله میگرفت.
منصوریان سر بزنگاه، یعنی پیش از لغزش كامل استقلال به ورطه سقوط، راهش را به این طرف كج كرد.
او وجاهت مربیگری در استقلال را حالا پیدا كرده است.
