پنج قهرمانی فرنگیكاران ما در سالهای 2010، 2011، 2012، 2014 و 2016 نشان از قدرت ما در هشت سال اخیر میدهد. ستارههایی كه هركدام مدالهای جهان و المپیك را نیز رقم زدهاند و بزرگترین تحول و ترقی در ورزش و كشتی ما بود. زنده كردن این خاطرات كار مشكلی است و پس از محمد بنا، خلأ و كمبود این مدیریت كاملاً حس میشود. هر گروه و هر شخصی كه این مسئولیت را بپذیرد، دچار مشكلات اساسی خواهد شد. در كشتی فرنگی و جام جهانی بعد از روسها كه 18 قهرمانی دارند، تیم كشتی فرنگی ایران با پنج قهرمانی در رده دوم قرار دارد. برای بیست و چند روز دیگر باید فكری كرد و از تمام امتیازات میزبانی استفاده كرد. جانشین كردن جوانان در این رخداد بزرگ نیز یك ریسك غیرقابل جبران است. آیا برای امثال سوریان، قهرمان افسانهای جهان، امید نوروزی، سعید
عبد ولی و رضایی جانشینان خوبی داریم؟ آبادان میدانی است كه تیم ملی فرنگی ما میتواند تركیب آینده خود را به دست آورد. احتمال ریزش و یا قهرمان نشدن وجود دارد اما این حركت باید بالاخره در یك مقطعی اتفاق بیفتد و تكلیف تیم ملی روشن شود. كار هر مربی بعد از محمد بنا در كشتی فرنگی دشوار است و زمان میخواهد تا بتواند یك مجموعه را در قالب تیم ملی تشكیل دهد. انتظار را باید كمتر كرد و در این فاصله تیم را از نظر روحی ساخت و مسائل روانی را با كشتیگیران در میان گذاشت و در اوج آمادگی آنها را به مصاف حریفان فرستاد. میزبانی آبادان اگر با قهرمانی ایران همراه شود، نقطه صفر آغاز خواهد شد. این رؤیا نیست و میتوان با مدیریت صحیح به این مهم رسید.