خانه میخریم وعده میدهیم، خانه میفروشیم وعده میدهیم، حرف میزنیم وعده میدهیم، ازدواج میکنیم وعده میدهیم، رفاقت میکنیم وعده میدهیم.
در فوتبال هم که الیماشاءا... اهل وعدهایم. وعدههایی که فقط تا نوک زبان میآید و میرود. همین!
این در فرهنگ ما ایرانیها نهادینه است؛ اینکه برای راضی کردن طرف و برای خواباندن حرف و حدیث در همان چند ثانیه وعده بدهیم.
وقتی کیروش میگوید ایران سرزمین وعدههاست واقعاً بیراه نمیگوید. به رفتارهای روزمره خودتان دقت کنید.
در روز چقدر وعده میدهید؟ چقدر قول و قرارهای ناتمام میگذارید؟
پلاسکو میریزد وعده میدهیم. در انتخابات شورای شهر و مجلس وعده میدهیم. در ساختن پلها، سدها، ورزشگاهها و... وعده میدهیم.
اینکه یک خارجی مثل کیروش، گنجایش روحی و روانیاش به انتها میرسد برای همین وعدههاست؛ وعدههایی که هرگز عملی نمیشوند!
