به گزارش خبرورزشی به تدریج هر چقدر به تاریخ برگزاری این مسابقه نزدیک می شویم فضای روانی ایجاد شده توسط قطری ها تشدید می شود اما ما در اینجا چه می کنیم؟
تیم ملی ایران که هنوز به صورت کامل تشکیل نشده،هیچ اردوی درست و درمانی را تجربه نکرده و حتی تجربه یک بازی تدارکاتی را از سر نگذارنده اما همچنان درگیری جنگ داخلی است.
گویا همه منتظر انتشار فهرست تیم ملی بودند که از هر سو حملات خود را آغاز کنند؛
با این که اعتدال را در فهرست جدید آقای کی روش می بینیم اما اعتراض ها به آن ادامه دارد.
اعتراض ها و انتقادها به شدت تکراری است؛
این که چرا کی روش فلانی را دعوت نکرد؟ این که چرا برای آن بازیکن کارت دعوت نفرستاد؟
کوتاه آمدن کی روش و تلطیف فضای تیم ملی و پرسپولیس با دعوت از چندین بازیکن این تیم اما باعث نشد بعضی ها سر عقل بیاند و به این نتیجه برسند سرمربی تیم ملی یک نفر دیگر است نه آنها!
کی روش حتما به عنوان یک سرمربی، سلایق و نقشه های خاص خودش را دارد و هیچ دلیلی ندارد مثل دوستان فکر کند.
اصرار برخی به بودن یا نبودن بازیکنان مختلف در تیم ملی این نظریه را تقویت می کند که خیلی ها تصور می کنند از کی روش مربی ترند. از او با تجربه ترند و اساسا آنها هستند که امروز روی نیمکت تیم ملی می نشینند!
عجب توهم عجیبی دارند.
نمی گوییم همه کارهای کی روش درست است اما او در کنار همه حق های مسلم داده نشده این حق بدیهی را دارد که بازیکنان تیم ملی را بر اساس سلیقه خودش انتخاب کند.
همین حق طبیعی را هم می خواهید از او دریغ کنید؟
