وقتي تيم حريف در حد و اندازههاي تيم ملي كشورمان نبود طبيعي هم به نظر ميرسيد بازيكنان مليپوشمان هيچ انگيزه خاصي از بازي با اين تيم نداشته باشند. زماني كه قرار است يك تيم ملي بازي تداركاتي برگزار كند، حتماً ميخواهد با محك زدن بخشهاي مختلف خودش در فاز دفاعي، دروازه، هافبكهاي دفاعي و كنارهها و البته سنجش قواي هجومي، خودش را در بوته آزمايش قرار دهد. وقتي ما با تيمي بازي كرديم كه در هيچ يك از اين فضاها كاري كه ما انتظارش را داشتيم برايمان برآورده نكرد، ديگر چه لزومي داشت با اين تيم بازي كنيم؟ البته ما از آنچه در ذهن كيروش ميگذرد بياطلاع هستيم و نميدانيم او چرا اين تيم را براي بازي تداركاتي انتخاب كرده بود. شايد ميخواسته در اين بازي بازيكنان ذخيرهاش را ببيند و وضعيت نيمكتش را براي ديدارهاي جام جهاني تكميل كند. چون همه ما ميدانيم او تركيب اصلي و ثابتش را براي جامجهاني ميشناسد و قطعاً دنبال جور كردن بهترين نفرات براي نيمكت تيم ملي در جام جهاني است. با اين همه اينكه سراغ تيمهايي اينچنيني برويم كه توان تاكتيكي بالايي ندارند به درد نميخورد. اتفاقاً بازي با اين قبيل تيمها سطح تاكتيكي تيم ملي را پايين ميآورد. هر زمان با تيمي بيتاكتيك و ضعيف بازي كنيد، تاكتيك تيمي خودتان دچار ايراد ميشود. بازي تداركاتي به اين منظور است كه ايرادهاي فني تيم بيرون بيايد و مشكلات فردي ديده شود تا در راه رسيدن به تورنمنت جام جهاني بتوان آنها را برطرف كرد. در اين قبيل مسابقات رويارويي با تيمهايي كه سطح تاكتيكي بالاتري نسبت به تيم مليمان دارند، باعث ميشود نفرات تيم با بازيكنان بزرگ تنه به تنه شده و تجربهشان بالا برود. البته ما از اتفاقاتي كه در فدراسيون ميافتد بياطلاع هستيم و نميدانيم در مسير انتخاب حريفان تداركاتي چه مناسباتي رعايت ميشود. شايد در فدراسيون بودجه كافي براي انتخاب رقباي سطح بالا نداريم. شايد برخي مسائل ديگر باعث ميشوند نتوانيم حريفان بهتري براي تيم ملي انتخاب كنيم. ولي با اين همه بازي با روسيه ميتواند بازي به مراتب بهتري براي تيم مليمان باشد. گرچه اين تيم هم در اروپا جايگاهي ندارد؛ نه باشگاههايش نه تيم ملياش. آنها نه در يوروليگ هستند، نه در ليگ قهرمانان اروپا و نه در رنكينگ فيفا جايگاه بالايي دارند ولي باز هم بهتر از توگوست.