اجداد سعودیها و حاکمان پیر و به صندلی نشسته از این تحولات یا بهتر است بگوییم از این طغیان در حیرت ماندهاند و از درک این نوآوری و نوسازی عاجز ماندهاند. محمد سلمان، پادشاه جوان عربستان میگوید ایام تجددخواهی فرارسیده است. از زمستان گذشتهایم به بهار میرسیم. آینده بهتر در انتظار مردم عربستان به ویژه زنان است و حیات بشریت به ما میگوید که نباید مانع خواستههای زنان شویم. محمد سلمان دچار نوعی غرور نیرومند شدن گشته و وسوسههای به محبوبیت عمومی رسیدن او را به انجام کارها و تحولاتی واداشته که تمام اجدادش از آن در بهت و حیرت ماندهاند. حرکتهای سعودیها در ورزش به ویژه در فوتبال به نوعی یک استراتژی سیاسی در مقابل ایران است.

او راز خود را با کسی در میان نمیگذارد، اما همچنان در حال تحمیل قدرت خود به همسایهها و ارگانهای منطقهای است. او با این حرکت یعنی باز کردن درهای ورزشگاههای فوتبال به روی زنان قصد دارد ایران را آچمز کند تا شاید از جانب کنفدراسیون فوتبال آسیا که تا خرخره وابسته به عربستان است و مسئولان فیفا، فدراسیون ما را به همین دلیل خاص (راه ندادن بانوان به ورزشگاهها) دچار محرومیت کند. ریاض برای رسیدن به اهداف تخریبی خود نسبت به ایران در فوتبال حاضر است از اساس خود را تغییر دهد. هر چند بزرگان سعودی به تمام این اتفاقات با تردید مینگرند یا به روی خود نمیآورند، اما در پشت این نگرانیها و بحرانهای پیدرپی آنان دچار بدبینی حاد میگردند و دم فرومیبرند.

آنها از توفان شکل گرفته در آسمان ریاض واهمه دارند. آنها هنوز نوامبر 1979 را از یاد نبردهاند. عربستان که چند سالی است فوتبال را نشانه گرفته تنها به فکر زمین زدن فوتبال ایران است و برای رسیدن به اهداف خود از هیچ تلاشی دریغ نمیکند. برای آنها هدف، وسیله را توجیه میکند.