به گزارش خبر ورزشی، علی کریمی در ساعات بیکاری مشغول پست گذاشتن علیه فدراسیون فوتبال در کانال تلگرامی و هم چنین اینستاگرامش است در حالی که این ساعات زمان فکر کردن به سپیدرود است. زمان طراحی تمرین، زمان فکر کردن که چه کارهایی باید انجام شود تا تیم بهتر نتیجه بگیرد و در نهایت تیم در جدول بازی ها باقی بماند.
برای دعوا با فدراسیون فوتبال همیشه وقت است. سوال اینجاست چرا علی کریمی یک بار برای همیشه همه حرف هایی که در ذهن دارد را بر زبان نمی آورد و چرا اگر مدارک مستندی دارد عیان نمی کند و به مراجع ذیربط تحویل نمی دهد تا به آن رسیدگی شود.
انجام این کار حتی با این ذهنیت که به آن رسیدگی نمی شود دست کم باعث از بین رفتن دغدغه ذهنی علی کریمی می شود. این که او حرفهایش را زده است و مدارکش را ارایه داده است.
بی شک خیلی دوست داریم علی کریمی به خاطر تزهای مربیگری اش مورد بحث باشد. همان طور که در دوران بازیگری اش به خاطر دریبل هایی که می زد و هم چنین گلهایش مورد توجه بود.
این راه یعنی دعوا با زمین و زمان راهی است که پیش تر هم خداداد عزیزی رفته بود اما دست کم در مربیگری ره به جایی نبرد. چرا که تصور می کرد مربیگری یعنی فقط دعوا و درست کردن همه چیز به دست او که ممکن نبود.
اصلا به دنبال قضاوت علی کریمی و فدراسیون فوتبال نیستیم چون در مقام قضاوت نیستیم و شاید همه حرف های علی کریمی درست باشد اما حتما نباید برای زدن حرف درست فریاد کشید و دعوا به راه انداخت. می شود آرام بود اما حق را گفت.
علی کریمی میهمن دوست است. علی کریمی خاک این فوتبال را خورده است. علی کریمی به گردن این فوتبال حق دارد. در این شکی نیست و نیاز به اشاره هم نیست. اما انتهای این هیاهو این علی کریمی و سپیدرود هستند که آسیب می بینند و این حیف است. هم علی کریمی حیف است و هم سپیدرود.
علی کریمی می گوید لباس تیم ملی جوانان را از آنها در فرودگاه امام گرفته اند. بله درست است. این از بد فوتبال ماست که این قدر درآمد ندارد که لباس را از بازیکنان نگیرد. علی کریمی می گوید پاداشی که تیم ملی نوجوانان به خاطر درخشش در مسابقات جام جهانی گرفته ناچیز بوده. بله حق با علی کریمی است. شاید بازیکنان دو سه میلیونی پاداش گرفته باشند. خیلی از حرف های علی کریمی هم درست است.
اما آنهایی که این ها را می بینند و مسئولند باید حرف بزنند. علی کریمی باید به ایده های مربیگری اش فکر کند و سپیدرود و تیم های بهتر و حتی تیم های ملی. در این جایگاه ها او می تواند حرف هایش را محکم تر و بیشتر بزند به شرط اینکه به این باور برسد برای زدن حرف درست حتما نباید دعوا کرد. گاهی گیرایی و تاثیرگذاری برخی حرف ها در آرامش و سکوت بیشتر است.
* به قلم عزیزالله رضایی
