پرسش و پاسخ عادل فردوسیپور و مجتبی جباری دیدنی و شنیدنی پیش میرود و  جباری نظراتش را میگوید. آنطور که خودش درست میداند و نه آنجور که معمولاً همه از روندش پیروی میکنند! عادل مجری است اما مرد اول و فعال مایشا نیست!

مجتبی به نقد خودش هم میپردازد. او را میبینیم که به عنوان هشتِ شاکی چه خونسرد، چه خویشتندار و چه محترم از فرصتی که 90 برایش فراهم کرده، برای بیان خواستههایش استفاده میکند! خواستههایی که هیچ کدامشان شخصی و منفعتطلبانه نیست!

کمبودهایی که گریبان فوتبال ایران- و نه فقط تیم استقلال - را  چسبیده و مانع حرکت آزادانهتری میشود!

جباری از علتها میگوید و به معلولها نمیپردازد! برای او مهم این است که با کاستیها مقابله شود! برای او آنچه که اهمیت دارد، کنار نیامدن با کمکاریها و ناکارآمدیهاست!

شماره هشتِ شاکی این استدلال را قبول ندارد که همه تیمها بیش و کم دچار یک مرضند پس عیبی ندارد که همه مریض باشند! مجبتی یک بار نه بلکه چند بار و چندین بار عادل را با این نکته حاضرجوابانه مواجه میکند که غلطهای همگانی درست نیستند! کمبودی که شامل استقلال و پرسپولیس، هر دو تیم میشود، بیشتر ناپذیرفتنی است و بیشتر باید هدف واقع شود! دستکم دوبرابر بیشتر!

مجتبی که تربیت شده پدر، آزادهمردش است و مادرش را مهمترین دارایی زندگیاش میداند و از همدلیهای همسرش نهایت امتنان را دارد، غم خودش را ندارد. او غمخوار همه جوانانی است که باید جباریهای فردا باشند و نمیشوند!

عادل چه کوشش بیثمری دارد که مجتبی را از این غمخواری عمومی باز بدارد ولی موفق نمیشود! خوشبختانه موفق نمیشود!

... من مجتبی جباری هستم! و همین پاسخ نرم و قاطع، عادل را به سکوت وادار میکند! فردوسیپور ته دلش حق را به جباری داده است ولی زبانش حرف دیگری را به زبان میآورد: ...سفرهای که باز است! همه گرد این سفرهایم!

عادل اینطور نبود! عادل خودش یک پا معترض بود! عادل از کی اینطور شده است؟! عادل از چه زمانی عوض شدن را ترجیح داده است؟! عادل به کدام دلیل «نگفتن» را جای «گفتن» گذاشته است؟

من مجتبی جباریام! من از عملکرد خودم راضیام! من کاستیها را لازم و ضرور و در نتیجه غیرقابل تغییر نمیدانم!

من مجتبی جباریام! برای آیندهام، برنامههای مفصلی در فوتبال دارم! میخواهم یک آکادمی فوتبال و میخواهم یک آموزشکده فوتبال درست کنم! دست تمام دستهای یاریرسان را میفشارم!

من مجتبی جباریام! اهل مماشات و کنار آمدن با کاستیها نیستم! به این مبارزه ادامه میدهم! شما را هم دعوت میکنم به کمبودها، به غلطها، به نارساییها، معتاد نشوید! واقعگرایی، تن دادن به هر چه که هست، نیست! واقعگرایی وادادگی نیست! واقعگرایی واقعیت را درست کردن و بهبود بخشیدن است! واقعگرایی حق را به حقدار دادن است!

مجتبی حرفهای دیگری هم زد! حرف از اراده! حرف از مبارزه! حرف از طلب و مطالبه! حرف از تشکیل کمیته بازیکنان برای کمک به بازیکنان، برای قدرت بخشیدن به بازیکنان! قدرتی در همه جهات! قدرتی در همه امور!

هشتِ شاکی را دیدیم، او شاکی نبود و اقدامگر بود! هشتِ شاکی را دیدیم که گرم بود، خوشدل بود، مهربان بود و لبریز از اراده بود! هشتِ شاکی را دیدیم که میخواهد به تلافی سالهای دوری از حق خود، دستش در دست همه کسانی باشد که حقی دارند در فوتبال! هشتِ شاکی را دیدیم که اهل بخور بخور نیست و نخواهد شد! محترم است و محترمانه برخورد میکند! زندگی برای خوب بودن!