نوبتی هم باشد نوبت ماست که در لیگ قهرمانان آسیا قهرمان شویم! از قهرمانی پاس با فیروز کریمی دههها میگذرد و بازیکنان آنروزهای پاس همگی الان پدربزرگ هستند.

پاسخ این سؤال را باید در آمار ارائه شده برای بازی الدحیل – ذوبآهن ببینیم، در مسابقهای که تیم قطری ۳ بر یک پیروز شد و چند گل دیگر هم نزد!

تیم قطری در ۵/۶۷ درصد از زمان بازی صاحب توپ بوده و 554 بار پاس داده، در حالی که ذوبیها 331 بار توپ را بین هم رد و بدل کردند. تیم الدحیل 22 بار شوت زده اما شوتهای تیم ذوبآهن دورقمی نشد.

فوتبال باشگاهی ما با فوتبال باشگاهی آسیا (حتی کشورهای عربی) فاصله دارد. این را به وضوح سال گذشته هم دیدیم. استقلال 6 گل از العین خورد و پرسپولیس 4 گل از تیم الهلال. برای قهرمانی در آسیا باید از ادعا کم کنیم و بر کار بیفزاییم و به صعود تیم ملی به جام جهانی و اولی فوتبال ایران در رنکینگ آسیا اکتفا نکنیم و از همه مهمتر واقعیت را آنطوری که هست،  ببینیم نه اینکه آنطوری که دوست داریم، تفسیر کنیم.

ذوبآهن تیم کوچکی نیست؛ بهترین تیم دور برگشت لیگ برتر است، نایبقهرمانی در آسیا را یدک میکشد و...  این ذوبآهن 3 بر یک به تیم الدحیل قطر باخت.

باید کار کنیم. فوتبال باشگاهی ما از فوتبال باشگاهی آسیا چه از نظر امکانات سختافزاری و نرمافزاری و چه از نظر نظم تاکتیکی عقب است و تا زمانی که این فاصله را از بین نبریم، به واسطه استعدادها قهرمان نخواهیم شد.