البته فوتبال روز دنیا ثابت کرده به اندازهای سریع حرکت میکند که حتی به مربیان جوان و خوشفکر امروزی هم مهلت ایستادن و درجا زدن نمیدهد. نمونههای بارز این مهم را میتوان در لیگهای معتبر دنیا دید. این برای فوتبالیستها در بازه زمانی مشخص قابل مثال زدن است. کریستیانو رونالدو در این فصل نسبت به فصل قبل کمفروغتر شده و رفتهرفته در مسیر پسرفت حرکت میکند. کجاست زینالدین زیدانی که فصل قبل با رئال هر چه جام در اسپانیا و اروپا بود را بالای سر برد؟ این سیر نزولی در مربیان با بالا رفتن سن و سال به نوع دیگری نمود پیدا میکند. اینکه وقتی یک مربی در رودخانه فوتبال در حرکت است هرچه پرخروشتر باشد و تیم تحت امرش را بهتر راه ببرد، میتواند روی امواج بلند نشسته و با سرعت حرکت کند ولی با دور شدن از مسیر اصلی و رفتن به کنارهها کمکم به موجهای کوچک و کوچکتر قانع شده و در نهایت میبینیم که راهی لیگهای کماعتباری مانند لیگ برتر فوتبال ایران میشود. همین برانکو روزگاری در تیم ملی کرواسی و در جام جهانی دستیار بلاژویچ بود. او پس از نزول بلاژویچ به تیم ملی ایران، با او به ایران آمد و در نهایت با در دست گرفتن هدایت تیم ملی ایران در جام جهانی 2006 باز هم اوج کمی گرفت ولی دوباره افول کرد و به یک تیم باشگاهی در ایران برگشت. کرانچار هم نمونه دیگری از این دست مربیان بود که روزگاری در همین ایران و تیم سپاهان بهتر کار میکرد ولی با دو فصل پیاپی قهرمانی رفت و جایش را به ابراهیمزاده داد. البته در قیاس مربیان داخلی شاغل در لیگ برتر و لیگ دسته اول با مربیان سطح بالای خارجی که در لیگ برترمان کار میکنند اینکه باشگاهها از چنین دانشی در فوتبالمان بهره ببرند خوب است یا لااقل بد نیست. ولی باید از این افراد استفاده کرد و از این تیپ مربیان علاوه بر تیمهای بزرگسالان در ردههای پایه هم بهرهبرداری کرد و دانششان را به دیگر مربیان داخلی تزریق کرد. قطعاً آنها هم از ابتدا چیزی که امروز هستند،  نبودند و برای رسیدن به این نقطه، تحصیل فوتبال کرده و کنار دست بزرگترها ایستادند. امروزه تجارت مربی خارجی خوب هم یکی از پردرآمدترین تجارتهای فوتبالی است که ما نیز یکی از آنها را در تیم ملیمان داریم.