رویداد قابل توجه و قابل اعتنا این بود كه تیم امیر قلعهنویی در نیمفصل دوم قهرمان بلامنازع بود و تا رسیدن به عنوان نایبقهرمانی هفته به هفته روند رو به پیشرفتی داشت، اضافه شدن این عنوان نایبقهرمانی كارنامه امیر قلعهنویی را درخشانتر از پیش كرد و او همچنان مدال پرافتخارترین مربی لیگ برتر را بر روی سینه حفظ كرد. علی دایی هم دیگر مربی موفق این دوره لیگ بود كه با تیمی پرنفس، از اول تا به آخر بازیها تاخت و در تمام بازیهای مهم بزرگی كرد. ضمن اینكه پیشرفت دایی فقط در میدان و فنی نبود او در فصل اخیر با آرامش و خویشتنداری نقشی بیبدیل در ارائه فوتبالی دلپذیر و تماشاگرپسند داشت. ویژگی ممتاز شاگردان دایی استمرار در بازی تا آخرین ثانیه و تا آخرین قطره انرژی بود. منظور از پیش كشیدن این بحث به طور مشخص این است كه با درخشش برانكو و تابناكی عملكرد شفر از مربیان لایق خود غافل نشویم و بدانیم كه مربیان جوان دیروز ما حالا به مردان پخته و باتجربهای مبدل شدهاند. مردانی كه حالا وقت سپردن مأموریتهای بزرگتر به آنها فرا رسیده، مردانی كه در برههای از زمان ما آنها را بدموقع به دم توپ دادیم و مانع پیشرفت آنها شدیم.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
دومین قهرمانی مبارك آقای برانكو و هواداران پرتعداد و پرشور پرسپولیس و اما اینكه برانكو میتواند با این پنجره بسته و شاید جوشخورده به راحتی از ده هفته جلوتر قهرمان شود، به قدرت و تواناییهای او برمیگردد یا به ضعف دیگر مدعیان، پرسشی است كه باید روی آن تأمل كرد. این در حالی است كه حتی خود برانكو هم مدعی نیست كه در زمره شاگرد اولهای این حرفه قرار میگیرد و البته در این دوره لیگ رویدادها به ویژه در نیمفصل دوم تا حدودی امیدواركننده بود و از نگرانی كاست.