به گزارش خبرورزشی، ترانسفرش از تیم لوریان در دسته دوم فرانسه به آرسنال، یکی از تیمها بزرگ انگلیسی چندان سر و صدایی به پا نکرد. حداقل به اندازه انتقال کپا آریسابالاگا که به ۸۰ میلیون یورو به چلسی رفت یا نبی کیتا که با ۶۰ میلیون یورو راهی لیورپول شد، نبود. متئو گندوزی، جوان ۱۹ ساله فرانسوی فقط با مبلغ ۸ میلیون یورو از لوریان به آرسنال آمد ولی در مدت کوتاهی چنان درخشیده که همین حالا برای خودش نام و آوازهای دارد. روزنامه «اکیپ» گفتوگویی با بازیکن تازه آرسنال انجام داده که بخشی از آن را در زیر میخوانید.
*بازیهای آرسنال را از ابتدا تا الان بازی کردهای و بعد هم به عنوان بهترین بازیکن ماه از سوی هواداران انتخاب شدی. خودت تصورش را میکردی اینقدر سریع با شرایط حضور در این باشگاه سازگار شوی؟
اینکه احساس کنی آدمهای مرتبط با باشگاه نسبت به کارهایی که تو انجام میدهی حساس هستند خیلی لذتبخش است. من از لیگی به آرسنال آمدهام که بیننده زیادی نداشت به ویژه در انگلیس (لیگ دو فرانسه). با این حال همه دست به دست هم دادند تا شرایط را برایم مهیا کنند و به هر طریقی کمکی به من برسانند. میدانستم که با رفتن به آرسنال شرایط برایم پیچیده میشود ولی به این باور هم رسیدم که میتوانم دست به کارهای بزرگی در این تیم بزنم. انتخاب شدن به عنوان بازیکن ماه اولین پاداشی است که گرفتم ولی آخرینش نیست.
*جهش تو از لیگ دسته دوم به آرسنال خودش یک شگفتی است. این جهش چطور رخ داد؟
برای سپری کردن تعطیلات به ایبیسا رفته بودم. آنجا که بودم مدیربرنامههایم به من زنگ زد. آن زمان در استخر بودم ولی به خودم گفتم الان که در فصل نقل و انتقالات هستیم شاید کار ضروری داشته باشد (میخندد). به من گفت: آرسنال برای جذب من علاقه نشان داده و باید برای تصمیمگیری درباره آیندهام خودم را برسانم. با نزدیکان و اطرافیانم یک نشست را ترتیب دادیم و بعد آرسنال را به عنوان مقصد بعدی انتخاب کردیم. ما به توافق رسیده بودیم ولی دو باشگاه هم باید مذاکره میکردند. فکر میکنم دو هفته طول کشید، پر از استرس بود ولی در نهایت همه چیز اوکی شد.
*باشگاههای بزرگ دیگری از جمله پیاسجی که خودت قبلاً در ردههای پایهای اش بازی کرده بودی هم به جذب تو علاقهمند بودند. چرا آرسنال را انتخاب کردی؟
پاریس باشگاه مورد علاقهام در فرانسه بود، چون از ۶ تا ۱۵ سالگی در آنجا بازی کردهام. همینطورکه داشتم بزرگ میشدم و به بقیه تیمهای اروپایی نگاه میکردم حس میکردم قلبم برای آرسنال تپش بیشتری دارد. ویدئوهای بسیار بسیار زیادی از این تیم دیده بودم. بازیکنانی مثل آنری و پاتریک ویرا هم کاری کرده بودند که علاقهام به این باشگاه بیشتر شود و طوری شد که آرزویم این شد که بخواهم به این باشگاه بروم. وقتی از جلوی ورزشگاه امارات رد میشدم و مجسمه آنری را میدیدم به ویدئوییهایی که دیده بودم فکر میکردم. خب وقتی که پیشنهاد آرسنال رسید دیگر همه چیز شفاف شد. دروغ نمیگویم، حضور در آرسنال مرحلهای بود که از قبل برای زندگی حرفهایام در نظر گرفته بودم ولی خب وقتی ۱۹ ساله باشی و پیشنهاد این باشگاه برسد، هر بازیکنی دلش میخواهد این پیشنهاد را بپذیرد.
*بازیهای آرسنال را از ابتدا تا الان بازی کردهای و بعد هم به عنوان بهترین بازیکن ماه از سوی هواداران انتخاب شدی. خودت تصورش را میکردی اینقدر سریع با شرایط حضور در این باشگاه سازگار شوی؟
اینکه احساس کنی آدمهای مرتبط با باشگاه نسبت به کارهایی که تو انجام میدهی حساس هستند خیلی لذتبخش است. من از لیگی به آرسنال آمدهام که بیننده زیادی نداشت به ویژه در انگلیس (لیگ دو فرانسه). با این حال همه دست به دست هم دادند تا شرایط را برایم مهیا کنند و به هر طریقی کمکی به من برسانند. میدانستم که با رفتن به آرسنال شرایط برایم پیچیده میشود ولی به این باور هم رسیدم که میتوانم دست به کارهای بزرگی در این تیم بزنم. انتخاب شدن به عنوان بازیکن ماه اولین پاداشی است که گرفتم ولی آخرینش نیست.
*جهش تو از لیگ دسته دوم به آرسنال خودش یک شگفتی است. این جهش چطور رخ داد؟
برای سپری کردن تعطیلات به ایبیسا رفته بودم. آنجا که بودم مدیربرنامههایم به من زنگ زد. آن زمان در استخر بودم ولی به خودم گفتم الان که در فصل نقل و انتقالات هستیم شاید کار ضروری داشته باشد (میخندد). به من گفت: آرسنال برای جذب من علاقه نشان داده و باید برای تصمیمگیری درباره آیندهام خودم را برسانم. با نزدیکان و اطرافیانم یک نشست را ترتیب دادیم و بعد آرسنال را به عنوان مقصد بعدی انتخاب کردیم. ما به توافق رسیده بودیم ولی دو باشگاه هم باید مذاکره میکردند. فکر میکنم دو هفته طول کشید، پر از استرس بود ولی در نهایت همه چیز اوکی شد.
*باشگاههای بزرگ دیگری از جمله پیاسجی که خودت قبلاً در ردههای پایهای اش بازی کرده بودی هم به جذب تو علاقهمند بودند. چرا آرسنال را انتخاب کردی؟
پاریس باشگاه مورد علاقهام در فرانسه بود، چون از ۶ تا ۱۵ سالگی در آنجا بازی کردهام. همینطورکه داشتم بزرگ میشدم و به بقیه تیمهای اروپایی نگاه میکردم حس میکردم قلبم برای آرسنال تپش بیشتری دارد. ویدئوهای بسیار بسیار زیادی از این تیم دیده بودم. بازیکنانی مثل آنری و پاتریک ویرا هم کاری کرده بودند که علاقهام به این باشگاه بیشتر شود و طوری شد که آرزویم این شد که بخواهم به این باشگاه بروم. وقتی از جلوی ورزشگاه امارات رد میشدم و مجسمه آنری را میدیدم به ویدئوییهایی که دیده بودم فکر میکردم. خب وقتی که پیشنهاد آرسنال رسید دیگر همه چیز شفاف شد. دروغ نمیگویم، حضور در آرسنال مرحلهای بود که از قبل برای زندگی حرفهایام در نظر گرفته بودم ولی خب وقتی ۱۹ ساله باشی و پیشنهاد این باشگاه برسد، هر بازیکنی دلش میخواهد این پیشنهاد را بپذیرد.
*از این نترسیدی که از کشورت خارج شوی و بعد دیگر بازیات خراب شود؟
درست است که خیلی از جوانانی که به خارج میروند در خودشان گم میشوند، به ویژه در لیگ برتر انگلیس ولی من همیشه به خودم اعتماد داشتم. میدانم که هر اتفاقی بیفتد پیشرفت میکنم. این موضوع من را نمیترساند وگرنه میتوانستم باشگاه متوسطی را انتخاب کنم. ضمن اینکه صحبتهایم با اونای امری هم خیلی اهمیت داشت. او به من گفت: بازیهای من را دیده و شرایطم را دنبال میکرده است.
*به هر حال به لیگ برتر انگلیس رسیدی. خب، چه احساسی دارد؟
همه جا پر از بازیکن بزرگ است! حتی در تیمهایی که سر و صدای کمتری دارند استعدادهای فوق العادهای حضور دارند. بزرگترین شوک، شدت موجود در مسابقات است. همه برخوردها، دوئلها و جابهجاییهایش بسیار متفاوتتر از لیگ دو و حتی لیگ یک فرانسه است. همیشه باید مثل یک ۱۰۰ باشی و اگر ۹۰ درصد آماده باشی هم بیفایده است. تیمهایی حضور دارند که تو فرصت بازیسازی بیشتری مقابلشان به دست میآوری ولی اینجا حتی تیمهای پایین جدول هم هر مسابقه برایشان حکم مرگ و زندگی را دارد. تیم بیستم جدول هرچه در توان دارد رو میکند تا تیم صدرنشین را ببرد. تماشاگران عاشق این موضوع هستند. حس میکنی اگر پیراهنت بیشتر عرقی شود بیشتر مورد پذیرش آنها قرار میگیری. همه ورزشگاهها پر است. این دیگر نهایتش است.
*تو جای خودت را توانستهای در ترکیب به دست بیاوری ولی انگار اونای امری تصمیم گرفته تغیراتی در شیوه بازیات به وجود بیاورد...
میدانم قابلیت فنی لازم برای تصمیمگیری و جهت دادن به مسیر بازی را دارم ولی وقتی تو به عنوان یک هافبک بازی میکنی توانایی توپربایی از رقیب هم خیلی مهم میشود. در لوریان روی این موضوع باید کار بیشتری میکردم. من چندان توانمند در دوئلها نیستم. بیشتر سعی میکنم با جایگیریهایی که دارم، توپربایی داشته باشم.
*تو وقتی ۱۵ سالت بود پاریسنژرمن را ترک کردی و به لوریان رفتی. چرا؟
پاریسنژرمن به من پیشنهاد قرارداد داد ولی آن زمان پروژهشان برای تیم جوانان چندان گسترده نبود. شرایط برای من جوری بود که باید میرفتم. پاریس برنامههایش را طوری تنظیم کرده بود که میخواست بازیکنان بزرگ خارجی را بخرد. به این ترتیب برای جوانان باشگاه رسیدن به تیم اصلی خیلی دشوار بود. این روزها البته میبینیم که چندتایی از جوانان به تیم اصلی وارد شدهاند که خیلی خوب است. درباره لوریان هم باید بگویم با هم صحبت کردیم قرارداد خوبی بستیم و به این نتیجه رسیدم که تیم خوبی برای پیشرفت من خواهد بود. اگر امروز در آرسنال بازی میکنم به لطف همان آدمهایی است که در زمینه فوتبال به من کمک کردند.
*با توجه به اینکه پدرت مراکشی است تیم ملی این کشور آماده است تو را دعوت کند. خودت در این مورد تصمیم گرفتهای؟
من همیشه در تیمهای پایهای فرانسه بازی کردهام و حالا پوشیدن پیراهن تیم اصلی این کشور یکی دیگر از اهدافی است که دارم. راستش بازی برای تیم ملی فرانسه رؤیایی است که گوشه ذهنم نگه داشتهام ولی فعلاً تمرکزم روی کارهایی است که باید در آرسنال انجام دهم. مهم برای من تداوم پیشرفت است. نباید فراموش کنیم که من فقط ۱۹ ساله هستم. بقیه موارد اگر خوب باشم خودش از راه میرسد.