به گزارش خبرورزشی، فوتبال در جهان پردرآمدترین و جذاب‌ترین رشته ورزشی است. پردرآمدترین به این خاطر که بزرگ‌ترین اجتماع را در بر می‌گیرد و جذاب‌ترین به این خاطر که برای همه اعضای خانواده ورزش امن و خاطره‌انگیز است. پدر یا مادر حتی می‌توانند بچه یکی، دو ساله را همراه خود به استادیوم ببرند و حتماً در آنجا فضای جالبی برای بچه‌ها هم وجود دارد. خلاصه اینکه در کشور‌های توسعه‌یافته فوتبال امروز کنار صنعت تبدیل به یک تفریح هم شده است.
همبستگی و اجماع نظر برای تشویق یک تیم و همدل شدن برای پیروزی یک تیم از معجزات فوتبال است و طبیعتاً در برخی از بازی‌ها یک ملت با همه تفاوت‌ها کنار هم قرار می‌گیرند و یک هدف را دنبال می‌کنند.
از فوتبال تا فردا هم می‌توان گفت. فوتبالی که البته برخی از این خصوصیت‌ها را در ایران ندارد و اگر هم دارد، کمرنگ است! این باعث می‌شود ما آنچنان که باید و شاید از فوتبال لذت نبریم.
نمونه اش در بازی صنعت نفت – پیکان. حالا که روز‌ها از این بازی سپری شده و همه چیز آرام است، باید پرسید اگر داور خطا کرد، تماشاگر هم باید خطا کند و به زمین بیاید و داور خطاکار را تنبیه کند؟ اگر این‌طور باشد، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. آیا آن تماشاگر قبول می‌کند اگر فردا در اجتماع به اشتباه خطایی را مرتکب شد، همان لحظه و توسط فردی که متضرر شده، جریمه شود؟ قطعاً خیر. فوتبال هم بخشی از اجتماع است و باید اینچنین باشد.
علیرضا فغانی داور خوب ما به خاطر داوری‌های خوبش به جام جهانی رفته و داوری که بد قضاوت کند، هیچ‌گاه پیشرفت نخواهد کرد. اگر تماشاگر تصمیم بگیرد داور را به خاطر خطا بزند، امنیت فوتبال از بین می‌رود و وقتی امنیت فوتبال از بین برود، دیگر پشیزی ارزش نخواهد داشت.
اشتباهات داوری جزئی از فوتبال نیست. اشتباهات داوری در فوتبال عارضه است، اما بازیکن هم اشتباه می‌کند. همچنین مربی. فرصت جبران خطا برای همه وجود دارد همان‌طور که تماشاگر هم روی سکو اشتباه می‌کند و این فرصت را دارد که اشتباهش را جبران کند.
ضربه‌ای که برخی از تماشاگران صنعت نفت به فوتبال زدند تا مدت‌ها در ذهن می‌ماند و به این راحتی قابل جبران نیست، اما همه چیز دست خودمان است. اگر می‌خواهیم از فوتبال لذت ببریم، باید به زیبایی‌های فوتبال کمک کنیم. تماشاگر همان‌طور که می‌تواند فوتبال را زیبا کند، می‌تواند فوتبال را هم زشت کند. انتخاب با خودمان است.
همبستگی و اجماع نظر برای تشویق یک تیم و همدل شدن برای پیروزی یک تیم از معجزات فوتبال است و طبیعتاً در برخی از بازی‌ها یک ملت با همه تفاوت‌ها کنار هم قرار می‌گیرند و یک هدف را دنبال می‌کنند.
از فوتبال تا فردا هم می‌توان گفت. فوتبالی که البته برخی از این خصوصیت‌ها را در ایران ندارد و اگر هم دارد، کمرنگ است! این باعث می‌شود ما آنچنان که باید و شاید از فوتبال لذت نبریم.
نمونه اش در بازی صنعت نفت – پیکان. حالا که روز‌ها از این بازی سپری شده و همه چیز آرام است، باید پرسید اگر داور خطا کرد، تماشاگر هم باید خطا کند و به زمین بیاید و داور خطاکار را تنبیه کند؟ اگر این‌طور باشد، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. آیا آن تماشاگر قبول می‌کند اگر فردا در اجتماع به اشتباه خطایی را مرتکب شد، همان لحظه و توسط فردی که متضرر شده، جریمه شود؟ قطعاً خیر. فوتبال هم بخشی از اجتماع است و باید اینچنین باشد.
علیرضا فغانی داور خوب ما به خاطر داوری‌های خوبش به جام جهانی رفته و داوری که بد قضاوت کند، هیچ‌گاه پیشرفت نخواهد کرد. اگر تماشاگر تصمیم بگیرد داور را به خاطر خطا بزند، امنیت فوتبال از بین می‌رود و وقتی امنیت فوتبال از بین برود، دیگر پشیزی ارزش نخواهد داشت.
اشتباهات داوری جزئی از فوتبال نیست. اشتباهات داوری در فوتبال عارضه است، اما بازیکن هم اشتباه می‌کند. همچنین مربی. فرصت جبران خطا برای همه وجود دارد همان‌طور که تماشاگر هم روی سکو اشتباه می‌کند و این فرصت را دارد که اشتباهش را جبران کند.
ضربه‌ای که برخی از تماشاگران صنعت نفت به فوتبال زدند تا مدت‌ها در ذهن می‌ماند و به این راحتی قابل جبران نیست، اما همه چیز دست خودمان است. اگر می‌خواهیم از فوتبال لذت ببریم، باید به زیبایی‌های فوتبال کمک کنیم. تماشاگر همان‌طور که می‌تواند فوتبال را زیبا کند، می‌تواند فوتبال را هم زشت کند. انتخاب با خودمان است.
